بسم الله الرحمن الرحیم

«محمَّد بن السَّائِب الكَلْبيّ» یکی از مورّخان و محدّثان بزرگ اهل سنّت است. ذهبی دربارهٔ او می‌ نویسد:

«العلّامة، الاخباريّ ، أبو النضر محمد بن السائب بن بشر الكلبي، المُفسّر و كان أيضاً رأساً في الانساب إلا أنه شيعيٌ متروكُ الحديث»

«علامه، اخباری، محمد بن سائب بن بشر ابونضر کلبی از مفسرین قرآن است. او در علم انساب سرآمد همگان است. جز این که شیعه است و احادیثش ترک شده است»»

شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج 11، ص 309، موسسة الرسالة، بیروت، تحقیق: شعیب الارنؤوط.

حال پرسش این است که علت ترک حدیث کلبی چیست؟! ابن ابی حاتم رازی پرده از این راز بر می دارد. وی می نویسد:

«قيل لِزائدة: لِمَ لا تَرْوي عن الكلبي؟ قال: كُنْتُ أخْتَلفُ اليه، فَسَمٍعْتُه يوماً و هو يقول: مَرِضت مرضة فنسيت ما كنت احفظ فأتيت آل محمد صلى الله عليه و سلم فنفثوا في في فحفظت ما كنت نسيت فقلت: لا والله لا أروى عنك بعد هذا شيئا فتركته».

«به زائده گفته شد: چرا از کلبی روایت نمی‌کنی؟ پاسخ داد: من با کلبی رفت و آمد داشتم. روزی از او شنیدم که می‌گوید: بیمار شدم و هر آنچه را در حافظه داشتم فراموش کردم؛ نزد آل محمّد _{صلوات الله علیهم اجمعین} [در برخی روایات امام باقر _{علیه السلام}] رفتم. آنان آب دهان مبارک خود را در دهان من گذاشتند و من هر آنچه را فراموش کرده بودم به خاطر آوردم و دیگر هیچ‌گاه آن را فراموش نکردم!

زائده می‌گوید: به او گفتم، به خداوند سوگند! دیگر از تو روایت نقل نمی‌کنم و پس از آن، رهایش کردم!

رازي التميمي، عبد الرحمن بن أبي حاتم محمد بن إدريس أبو محمد، الجرح والتعديل، ج7، ص 270، دار إحياء التراث العربي، بيروت، چاپ اول ، 1271 – 1952، 9 جلد

از عجایب برخی اهل سنت آن است: شفا گرفتن از آب دهان فرزند رسول خدا _{صلی الله علیه و آله} جرم و حرام است؛ امّا نوشیدن آب غسل کثیف اعضای بدن ابن تیمیه، فضیلت و کرامت! بنگرید ابن کثیر در احوالات مرگ استاد خود چه می گوید:

«وحضر نساء كثيرات بحيث حزرن بخمسة عشر ألف امرأة غير اللاتي كن علي الاسطحة وغيرهن الجميع يترحمن ويبكين عليه فيما قيل وأما الرجال فحزروا بستين ألفا إلي مائة ألف إلي أكثر من ذلك إلي مائتي ألف وشرب جماعة الماء الذي فضل من غسله واقتسم جماعة بقية السدر الذي غسل به ودفع في الخيط الذي كان فيه الزئبق الذي كان في عنقه بسبب القمل مائة وخمسون درهما»

«زنان بسياري در [تشييع جنازه ابن تيميه] حاضر شده بودند كه حدود پانزده هزار نفر تخمين زده مي شدند؛ البته غير از آن هائي كه بر بالاي بام ها بودند. همه اين زنان براي اين تيميه طلب رحمت مي كردند و برايش می گریستند. اما مردان از شصت هزار نفر تا صد و يا دويست هزار نفر تخمين زده مي شدند.
عده اي از تشييع كنندگان از باقي مانده آب غسل ابن تيميه، نوشیده و گروهی باقي مانده سدر را كه با آن جنازه را شسته بودند، میان خودشان تقسيم كردند.و و نیز برای ریسمانی که به جیوه آغشته کرده و برای دفع شپش به گردنش انداخته بودند، یکصد و پنجاه درهم پرداخت شد.

بن كثير القرشي أبو الفداء، إسماعيل بن عمر، البداية والنهاية،ج 14، ص 136، الناشر: مكتبة المعارف، بيروت، عدد الأجزاء : 14