قاتلین حاضر در واقعه کربلا و کسانی که در شهادت امام حسین علیه السلام شرکت داشته اند همگی به صورت شومی از دنیا رفتند.

جمال الدین مزی، از علمای بزرگ اهل سنت ، در کتاب تهذیب الکمال نقل میکند:

سدِی می‌گوید: به کربلا رفتم تا در آنجا پارچه بَز بفروشم، پیرمردی از قبیله «طی» برای ما غذا می‌پخت، شب نزد او ماندیم، سخن از شهادت (امام) حسین (علیه السلام) به میان آمد، من گفتم هر کسی که در کشته شدن (و جنگ با) ایشان شرکت داشته، به بدترین صورت مرده است.

آن پیرمرد گفت: چقدر شما عراقی‌ها دروغ می‌گویید من نیز در آن جنگ شرکت کرده‌ام (ولی اتفاقی برایم نیفتاده)، سدی می‌گوید ما هنوز از جایمان تکان نخورده بودیم که آن فرد به چراغ نزدیک شد و می‌خواست آن را با نفت روشن کند، انگشتش را داخل چراغ کرد که فتیله آن را بیرون آورد، ناگهان آنگشتش آتش گرفت، خواست آن را با آب دهانش خاموش کند، ریش‌های او آتش گرفت، دوید و خود را در آب‌ انداخت، اما او را دیدم که (مرده بود و) همچون یک تکه زغال شده بود.