2024 April 18 - پنج شنبه 30 فروردين 1403
آيا برخي از راويان «صحاح سته» شرابخوار بوده اند ؟
کد مطلب: ٥٠٩٤ تاریخ انتشار: ٢٨ فروردين ١٣٩٠ تعداد بازدید: 10362
پرسش و پاسخ » اهل سنت
آيا برخي از راويان «صحاح سته» شرابخوار بوده اند ؟

سؤال كننده: سليمي

توضيح سؤال:

كارشناسان شما در شبكه ولايت گفتند كه وكيع بن جراح كه از راويان صحاح سته هستند، شراب مي خورده اند؛ اما در بعضي از شبكه هاي وهابيت، ادعا شده است كه شرابخواري راويان صحيح بخاري مدرك معتبري ندارد، و اگر هم داشته باشد، مربوط به قبل از نقل روايت آنها است ؛ آيا اين ادعا صحيح است؟

پاسخ:

يكي از مشهورترين راويان صحاح سته وكيع بن جراح است، كه مزي در تهذيب الكمال در مورد او مي گويد:

روي له الجماعة.

همه صاحبان صحاح سته از او روايت نقل كرده اند

المزي، ابوالحجاج يوسف بن الزكي عبدالرحمن (متوفاي742هـ)، تهذيب الكمال، ج30 ص484 ، تحقيق: د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: الأولي، 1400هـ - 1980م.

اما طبق روايات معتبر اهل سنت، او شرابخوار بوده است، و حتي بعضي از روايات به صراحت اين امر را مربوط به دوران نقل روايت او مي دانند:

روايت اول: يعقوب بن سفيان فسوي:

يعقوب بن سفيان (متوفاي 277) كه از شاگردان بلاواسطه احمد بن حنبل (متوفاي 241) است ـ احمد نيز شاگرد وكيع است ـ از احمد نقل مي كند كه گفت:

وقد سئل أحمد بن حنبل: إذا اختلف وكيع وعبد الرحمن بن مهدي بقول من تأخذ؟ فقال: عبد الرحمن يوافق أكثر وخاصة سفيان كان معنيا بحديث سفيان وعبد الرحمن يسلم عليه السلف ويجتنب شرب المسكر.

از احمد بن حنبل سوال شد كه اگر وكيع و عبدالرحمن بن مهدي (در نقل روايت) با يكديگر اختلاف داشتند، حرف كداميك را قبول كنيم؟

پاسخ داد: در بيشتر موارد حرف عبد الرحمن درست است، و مخصوصا در نقل از سفيان، زيرا عبد الرحمن توجه خاصي به سفيان داشت ؛ همچنين سلف (بزرگان گذشته) از دست عبد الرحمن در امان بودند (به آنها دشنام نمي داد) و همچنين عبد الرحمن چيزي كه او را مست كند، نمي خورد !

الفسوي، أبو يوسف يعقوب بن سفيان (متوفاي277هـ)، المعرفة والتاريخ، ج 1، ص413،، تحقيق: خليل المنصور، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1419هـ- 1999م.

مفهوم سخن احمد بن حنبل اين است كه وكيع بن جراح از مسكرات مي خورده است؛ زيرا اگر اين خصوصيات، در وكيع وجود نداشت، معنا نداشت كه احمد براي برتري دادن عبدالرحمن بن مهدي بر او به اين خصوصيت استناد كند ! همچنين اگر اين شرابخواري مربوط به دوران قبل از نقل روايت او بود، نبايد تأثيري در صحت و يا اشتباه بودن روايات او مي گذاشت !

در نتيجه اين روايت، هم شرابخواري او را ثابت مي كند و هم اينكه نقل روايات او در دوره شرابخواري اش بوده است ! سند روايت نيز به احمد صحيح است؛ چرا كه فسوي مستقيما از خود احمد بن حنبل اين روايت را نقل كرده است و هر دوي آن ها از برترين محدثان و راويان تاريخ اهل سنت هستند.

روايت دوم: خطيب بغدادي:

او در تاريخ خويش نقل مي كند كه:

قرأت علي التنوخي عن أبي الحسن أحمد بن يوسف بن يعقوب بن إسحاق بن البهلول الأنباري قال حدثني أبي قال حدثني جدي إسحاق بن البهلول قال قدم علينا وكيع بن الجراح فنزل في المسجد علي الفرات فكنت أصير إليه لاستماع الحديث منه فطلب مني نبيذا فجئته بمخيسة ليلا فأقبلت أقرأ عليه الحديث وهو يشرب فلما نفذ ما كنت جئته به أطفأ السراج فقلت له: ما هذا؟ فقال: لو زدتنا لزدناك.

روايت را نزد تنوخي خواندم، از ابو الحسن احمد بن يوسف بن يعقوب از پدرش، او از پدربزرگش اسحق بن بهلول كه گفت:

وكيع بن جراح به نزد ما آمد و در مسجدي در كنار فرات منزل كرد ؛ من براي شنيدن روايت به نزد او مي رفتم ؛ روزي از من نبيذ (شراب كشمش) خواست ؛ شب هنگام براي او شرابي آوردم كه خوب جا افتاده بود ؛ من (از روي جزوه او) روايت مي خواندم و او نيز شراب مي خورد ؛ وقتي كه شرابي كه آوردم تمام شد، چراغ را خاموش كرد (تا نتوانم بخوانم)! به او گفتم چرا اينچنين مي كني؟ گفت اگر بيشتر آورده بودي، ما بيشتر به تو (روايت) مي داديم !

البغدادي، ابوبكر أحمد بن علي بن ثابت الخطيب (متوفاي463هـ)، تاريخ بغداد، ج 13، ص502، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت.

بررسي سند روايت:

التنوخي استاد خطيب بغدادي

ذهبي در مورد او مي گويد:

5926 [ 5947 ] علي بن المحسن أبو القاسم التنوخي سماعاته صحيحة... قلت محله الصدق والستر.

علي بن محسن تنوخي... او به درستي روايت شنيده است... او راستگو است و پرهيزكار.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 5، ص184، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1995م.

احمد بن يوسف بن يعقوب:

ابن اثير در مورد او مي گويد:

وفيها توفي أحمد بن يوسف بن يعقوب بن البهلول... وكان عابدا محدثا ثقة.

در اين سال، احمد بن يوسف بن يعقوب از دنيا رفت... و عابد، محدث و ثقه بود

ابن أثير الجزري، عز الدين بن الأثير أبي الحسن علي بن محمد (متوفاي630هـ) الكامل في التاريخ، ج 7، ص429 ، تحقيق عبد الله القاضي، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة الثانية، 1415هـ.

يوسف بن يعقوب بن اسحاق بن بهلول:

خطيب بغدادي در مورد او مي گويد:

يوسف بن يعقوب بن إسحاق بن البهلول... وكان ثقة

يوسف بن يعقوب... و ثقه بود.

البغدادي، ابوبكر أحمد بن علي بن ثابت الخطيب (متوفاي463هـ)، تاريخ بغداد، ج 14، ص321 ش 7644، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت.

اسحاق بن بهلول:

خطيب بغدادي در مورد او نيز مي گويد:

إسحاق بن البهلول... وكان ثقة... وقال عبد الرحمن بن أبي حاتم سألت أبي عن إسحاق بن بهلول الأنباري فقال صدوق.

اسحاق بن بهلول... ثقه بود، عبد الرحمن بن ابي حاتم مي گويد از پدرم در مورد او سوال كردم، و گفت: راستگو است

البغدادي، ابوبكر أحمد بن علي بن ثابت الخطيب (متوفاي463هـ)، تاريخ بغداد، ج6 ص366 ش 3390 ، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت.

بنابراين سند اين روايت نيز صحيح است، و نشان مي دهد كه وكيع همزمان با نقل حديث شراب نيز مي خورده است.

روايت سوم: خطيب بغدادي

خطيب بغدادي چنين روايت مي كند كه:

أخبرنا هلال بن محمد الحفار أخبرنا إسماعيل بن محمد الصفار حدثنا جعفر بن محمد يعني الطيالسي قال: سمعت يحيي بن معين يقول: سمعت رجلا سأل وكيعا فقال:يا أبا سفيان شربت البارحة نبيذا فرأيت فيما يري النائم كأن رجلا يقول إنك شربت خمرا، فقال وكيع: ذاك الشيطان.

يحيي بن معين گفت: شنيدم كه شخصي با وكيع سخن مي گفت و به او گفت: اي اباسفيان،ديشب نبيذ (شراب كشمش) خوردم، و در خواب ديدم كه به من گفتند: تو مست كننده نوشيده اي ! وكيع گفت: گوينده شيطان بوده است ! (يعني نبيذ حرام نيست)!

البغدادي، ابوبكر أحمد بن علي بن ثابت الخطيب (متوفاي463هـ)، تاريخ بغداد، ج 13، ص502، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت.

بررسي سند روايت:

هلال بن محمد حفار:

ذهبي در مورد او مي گويد:

الحفار الشيخ الصدوق مسند بغداد أبو الفتح هلال بن محمد.

حفار، استاد راستگو، مسند بغداد (كسي كه در بغداد همه به او سند مي دادند) بود.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 17، ص293، تحقيق: شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

إسماعيل بن محمد بن إسماعيل بن صالح بن عبد الرحمن:

إسماعيل بن محمد بن إسماعيل بن صالح بن عبد الرحمن الصفار الثقة الإمام النحوي المشهور حدث عن الحسن بن عرفة وأحمد بن منصور الزيادي والكبار وانتهي إليه علو الإسناد روي عنه الدارقطني وابن مندة والحاكم ووثقوه.

اسماعيل بن محمد، مورد اعتماد، امام، و دانشمند مشهور علم نحو بود. سند هاي باارزش همه به او ختم مي شد، دارقطني وإبن منده و حاكم از او روايت نقل و او را توثيق كرده اند.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاي852 هـ)، لسان الميزان، ج1 ص432، تحقيق: دائرة المعرف النظامية - الهند، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1406هـ - 1986م.

جعفر بن محمد بن عثمان الطيالسي:

جعفر بن محمد بن أبي عثمان الحافظ المجود أبو الفضل الطيالسي البغدادي.. قال أحمد بن المنادي كان مشهورا بالاتقان والحفظ والصدق قال الخطيب كان ثقة ثبتا حسن الخط صعب الأخذ مات في رمضان سنة اثنتين وثمانين ومائتين.

جعفر بن محمد، حافظي كه حفظش بسيار خوب بود، احمد بن منادي گفته: او در استواري راستگويي و حفظ مشهور بود، خطيب گفته: او موثق، مورد اعتماد بود خط زيبا داشت.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، تذكرة الحفاظ، ج2 ص626، رقم:653، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي.

يحيي بن معين:

يحيي بن معين. هو الامام الحافظ الجهبذ شيخ المحدثين أبو زكريا يحيي بن معين... قال عبد الرحمن بن أبي حاتم سئل أبي عن يحيي فقال امام. قال النسائي أبو زكريا أحد الائمة في الحديث ثقة مأمون.

يحيي بن معين، پيشوا، حافظ، جهبذ (: مَرد عارف و دانشمند، آنكه خوب را از بد تشخيص دهد. اين واژه فارسي است ) استاد محدثين بود. عبد الرحمن بن أبي حاتم گويد كه از پدرم در باره او سؤال كردم، گفت: امام است. نسائي گفته: او يكي از پيشوايان در علم حديث، مورد اعتماد و اطمينان بود.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج11 ص71، تحقيق: شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

روايت چهارم: خطيب بغدادي:

أخبرنا بن الفضل أخبرنا دعلج أخبرنا أحمد بن علي الأبار حدثنا محمد بن يحيي قال: قال: نعيم بن حماد: تعشينا عند وكيع أو قال: تغدينا فقال أي شيء تريدون أجيئكم به نبيذ الشيوخ أو نبيذ الفتيان؟ قال: قلت: تتكلم بهذا قال هو عندي أحل من ماء الفرات قلت له: ماء الفرات لم يختلف فيه وقد اختلف في هذا.

از نعيم بن حماد روايت شده است كه شام يا نهار را نزد وكيع خورديم؛ پس گفت: چه چيزي براي شما بياورم؟ شراب پيرمردان را (شراب سبك) و يا شراب جوانان را (سنگين)!! گفتم از شراب سخن مي گويي؟ پاسخ داد: شراب نيز من از آب فرات گواراتر است. گفتم: كسي در حلال بودن آب فرات اختلافي ندارد؛ ولي در حليت شراب اختلاف دارند.

البغدادي، ابوبكر أحمد بن علي بن ثابت الخطيب (متوفاي463هـ)، تاريخ بغداد، ج 13، ص502، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت.

بررسي سند روايت:

محمد بن الحسين بن الفضل:

القطان. الشيخ العالم الثقة المسند أبو الحسين محمد بن الحسين ابن محمد بن الفضل البغدادي القطان الأزرق. وحدث عنه البيهقي والخطيب ومحمد بن هبة الله اللالكائي وأبو عبد الله الثقفي وجماعة سواهم. وهو مجمع علي ثقته.

القطان، استاد، دانشمند، مورد اعتماد بود. بيهقي، خطيب و... از او روايت نقل كرده اند، تمام علماي علم رجال بر وثاقت او اجماع دارند.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 17، ص331 ـ 332، تحقيق: شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

دعلج بن أحمد:

دعلج. دعلج بن أحمد بن دعلج بن عبد الرحمن المحدث الحجة الفقيه الإمام أبو محمد السجستاني ثم البغدادي التاجر ذو الأموال العظيمة... قال أبو سعيد بن يونس حدث بمصر وكان ثقة... وقال الحاكم دعلج الفقيه شيخ أهل الحديث في عصره...

دعلج، محدث، حجت (كسي كه سيصد هزار حديث حفظ است) فقيه، و امام بود. ابوسعيد بن يونس گفته: در مصر روايت نقل مي كرد و مورد اعتماد بود. حاكم گفته: دعلج، فقيه و استاد اهل حديث در زمان خودش بود.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج16 ص31، تحقيق: شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

أحمد بن علي الأبار:

الأبار. الحافظ المتقن الإمام الرباني أبو العباس أحمد بن علي بن مسلم الأبار من علماء الأثر ببغداد... قال الخطيب كان ثقة حافظا متقنا حسن المذهب. وقال جعفر الخلدي كان الأبار من أزهد الناس.

احمد بن علي، حافظ استوار، پيشواي رباني، از علماي علم حديث در بغداد بود. خطيب گفته: او مورد اعتماد، حافظ، استوار بود. جعفر خلدي گفته: او از زاهد ترين مردمان بود.

سير أعلام النبلاء ج 13، ص443

محمد بن يحيي:

از روات بخاري، مسلم و ساير صحاح سته:

الذهلي. محمد بن يحيي بن عبدالله بن خالد بن فارس بن ذؤيب الإمام العلامة الحافظ البارع شيخ الإسلام وعالم أهل المشرق وإمام أهل الحديث بخراسان أبو عبدالله الذهلي مولاهم النيسابوري... وقال الخطيب كان أحد الأئمة العارفين والحفاظ المتقنين صنف حديث الزهري وجوده وكان أحمد بن حنبل يثني عليه وينشر فضله... قال زنجويه بن محمد كنت أسمع مشايخنا يقولون الحديث الذي لا يعرفه محمد بن يحيي لا يعبأ به... قال ابن أبي حاتم كتب أبي عن محمد بن يحيي بالري وهو ثقة صدوق إمام من أئمة المسلمين وثقه أبي وسمعته يقول هو إمام أهل زمانه... وقال النسائي ثقة مأمون. وقال ابن أبي داود حدثنا محمد بن يحيي وكان أمير المؤمنين في الحديث.

محمد بن يحيي ذهلي، پيشوا، علامه، حافظ، با تقوا، شيخ الإسلام و دانشمند مردم مشرق و پيشواي اهل حديث در خراسان بود. خطيب گفته: يكي از پيشوايان عارف، يكي از حافظ استوار بود، احمد بن حنبل او را ستايش و فضائلش را منتشر مي كرد. زنجويه گفته: من از استادانم شنيدم كه مي گفتند: حديثي را كه محمد بن يحيي نشناسد، ارزش توجه ندارد. إبن أبي حاتم گفته: پدرم در ري از او روايت نقل مي كرد، او مورد اعتماد، راستگو و پيشواي از پيشوايان مسلمانان بود، پدرم او را توثيق مي كرد و شنيدم كه مي گفت: او پشواي مردم زمان خودش بود. نسائي گفته: او مورد اعتماد و امين بود. إبن أبي داود گفته: محمد بن يحيي «امير المومنين» در علم حديث بود.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 12، ص273، تحقيق: شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

نعيم بن حماد:

از روات بخاري:

او از رواتي است كه در باره دو ديدگاه متفاوت وجود دارد؛ عده اي او را توثيق كرده اند و يكي از ائمه اعلام دانسته اند و عده اي نيز تضعيف كرده اند؛ اما شمس الدين ذهبي نام او را در كتاب «ذكر من تكلم فيه وهو موثق» آورده است:

نعيم بن حماد خ مقرونا د ت ق حافظ وثقه أحمد وجماعة واحتج به البخاري...

نعيم بن حماد، حافظ بود، احمد بن حنبل و جماعتي او را توثيق كرده اند، بخاري به روايت او احتجاج كرده (به عنوان شاهد در صحيح بخاري از او روايت نقل كرده).

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، ذكر أسماء من تكلم فيه وهو موثق، ج1، ص184، تحقيق: محمد شكور أمرير المياديني، ناشر: مكتبة المنار - الزرقاء، الطبعة: الأولي، 1406هـ.

و سپس برخي از تضعيفات را در باره او نقل كرده است.

و در سير أعلام النبلاء مي نويسد:

نعيم بن حماد بن معاوية. ابن الحارث بن همام بن سلمة بن مالك الإمام العلامة الحافظ أبو عبد الله الخزاعي المروزي الفرضي الأعور صاحب التصانيف...

قال أبو بكر الخطيب يقال إن أول من جمع المسند وصنفه نعيم. يوسف بن عبد الله الخوارزمي سألت أحمد بن حنبل عن نعيم بن حماد فقال لقدكان من الثقات... إبراهيم بن عبد الله بن الجنيد سمعت يحيي بن معين وسئل عن نعيم فقال ثقة... قال أبو زكريا نعيم ثقة صدوق رجل صدق أنا أعرف الناس به كان رفيقي بالبصرة كتب عن روح خمسين ألف حديث... قال أحمد العجلي نعيم بن حماد ثقة مروزي... وقال أبو حاتم محله الصدق.

نعيم بن حماد، امام، علامه و حافظ بود. خطيب بغدادي گفته: نخستين كسي كه روايات مسند را جمع كرد، نعيم بن حماد بود. يوسف بن عبد الله خوارزمي گفته: از احمد در باره نعيم بن حماد سؤال كردم، گفت: به راستي كه او از «ثقات» بود. ابراهيم بن عبد الله گفته از يحيي بن معين در باره نعيم شنيدم، پس گفت: ثقه است. ابوزكريا گفته: نعيم ثقه و راستگو بود، مردي كه راست مي گفت، من از ديگران بيشتر او را مي شناسم، او در بصره رفيق من بود، از روح پنجاه هزار حديث نوشته بود. احمد عجلي گفته: نعيم بن حماد ثقه بود. أبوحاتم گفته: راستگو بود.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج10، ص595، تحقيق: شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

ساير روايات

ذهبي در كتب مختلف خويش، در مورد او شرابخواري را مطرح كرده است و اين مطلب را به نقل از ديگر علماي اهل سنت بيان كرده است:

وقد روي غير واحد أن وكيعاً كان يترخص في شرب النبيذ.

تعداد زيادي نقل كرده اند كه وكيع خورد نبيذ را جايز مي دانست.

چندين نفر نقل كرده اند كه وكيع، نوشيدن شراب كشمش را جايز مي دانست !

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 13، ص441، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمري، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولي، 1407هـ - 1987م.

و در جاي ديگر مي نويسد كه: از ابوسعيد اشج نقل مي كند كه گفت:

وقال أبو سعيد الأشج كنت عند وكيع فجاءه رجل يدعوه إلي عرس فقال أثم نبيذ قال لا قال لا نحضر عرسا ليس فيه نبيذ قال فإني آتيكم به فقام.

ابو سعيد اشج گفت: من پيش وكيع بودم كه شخصي را او را به عروسي دعوت كرد، سؤال كرد كه آيا نبيذ هست، گفت: نه. وكيع گفت: من در عروسيي كه در آن نبيذ نباشد، شركت نمي كنم. گفت: براي تو مي آورم؛ پس وكيع بلند و رفت.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 9، ص155، تحقيق: شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 13، ص442، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمري، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولي، 1407هـ - 1987م.

خطيب بغدادي، روايت ديگري را به اين صورت نقل كرده است:

حدثت عن أبي الحسن الدارقطني قال حدثني القاضي أبو الحسن محمد بن صالح بن علي بن أم شيبان الهاشمي قال حدثني أبي قال حدثنا أبو عبد الرحمن سفيان بن وكيع بن الجراح قال حدثني أبي قال كان أبي وكيع يصوم الدهر... ثم يدخل إلي منزله فيقدم إليه إفطاره وكان يفطر علي نحو عشرة أرطال من الطعام ثم يقدم له قربة فيها نحو من عشرة أرطال نبيذ فيشرب منها ما طاب له علي طعامه ثم يجعلها بين يديه ويقوم فيصلي ورده من الليل وكلما صلي ركعتين أو أكثر من شفع أو وتر شرب منها حتي ينفذها ثم ينام.

از فرزند وكيع روايت شده است كه پدرم روزها روزه مي گرفت... موقع افطار، ده رطل (هر رطل تقريبا دو و نيم كيلو است) غذا براي او مي آوردند و با آن افطار مي كرد، سپس مشكي كه در آن تقريبا ده رطل شراب كشمش بود برايش مي آوردند ؛ هر مقدار كه ميل داشت، مي نوشيد، و سپس آن را در كنار خود گذاشته و مي ايستاد و نماز مي خواند ؛ هر زمان كه دو ركعت يا بيشتر مي خواند، دوباره از آن مي نوشيد تا اينكه مشك خالي شود ؛ و سپس مي خوابيد !

البغدادي، ابوبكر أحمد بن علي بن ثابت الخطيب (متوفاي463هـ)، تاريخ بغداد، ج 13، ص501، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت.

البته در باره شراب خواري او روايات ديگري نيز وجود دارد كه ما به اختصار به همين اندازه اكتفا كرديم.

نتيجه آن كه: وكيع بن الجراح، راوي صحاح سته اهل سنت، اهل شرب مسكرات بوده، خوردن مسكرات را جايز مي دانسته، و همزمان علماي اهل سنت از او روايت نقل مي كرده اند.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)



Share
1 | خادم المهدي | Iran - Tehran | ١٣:١٠ - ٢٩ اسفند ١٣٨٩ |
بسم رب الحسين عليه السلام سلام بر شما حتي معاويه ( خان دايي اهل خلاف ) نيز اهل نوشيدن مشروب بوده است .... اين مطلب را جناب ابوالقاسمي نيز بيان کردند و ما نيز لينکي را براي مطالعه بيان مي کنيم : http://islamtxt.ir/islam/node/58 يا علي ع

پاسخ:

2 | هادي | Iran - Kermanshah | ٢٢:٠٠ - ٢٩ اسفند ١٣٨٩ |
با سلام :
ممنون از شما كه اينقدر زحمت مي كشيد و حقيقت را روشن مي كنيد.
اللهم عجل لوليک الفرج
3 | خادم المهدي | | ٢٤:٥٨ - ٢٩ اسفند ١٣٨٩ |
بسم رب الحسين عليه السلام سلام بر شما نه تنها راويان اهل خلاف اهل نوشيدن شراب بودند ؛ بلکه از صحابه عادل (!) اهل خلاف نيز اهل خوردن مسکرات بوده اند ...... الوليد بن عقبة الاسم : الوليد بن عقبة بن أبى معيط بن أبى عمرو القرشى ، أبو وهب الأموى ( أخو خالد و عمارة ، و هو أخو عثمان بن عفان لأمه ) الطبقة : 1 : صحابى الوفاة : بـ الرقة روى له : د ( أبو داود ) رتبته عند ابن حجر : له صحبة رتبته عند الذهبي : صحابى ( قال : من الطلقاء ) وي که از طلقاء بوده و بنابر نقل اميرالمومنين عليه السلام ، طلقا هرگز ايمان واقعي نياوردند ، در نزد اهل سنت از صحابي بوده و قطعا عادل است ولي تاريخ شهادت مي دهد که وي اهل نوشيدن بسيار خمر بوده است تا جايي که نماز صبح را در مسجد به 4 رکعت اقامه نمود . يوسف المزي در " تهذيب الکمال " ج 31 ص 57 چنين مي گويد : " قال أبو عمر : أخباره كثيرة فى شربه الخمر ، و منادمته أبا زبيد الطائى كثيرة مشهورة " ( ابوعمر ابن عبدالبر مي گويد : اخبار در شرب خمر وي بسيار زياد است و همنشيني وي با ابا زبيد طايي ( خمّار و ساقي مشروب ) زياد و مشهور است ) http://islamtxt.ir/islam/node/49 يا علي ع

پاسخ:

4 | ابراهيم نصرالهي | | ٢٢:٣٤ - ٠١ فروردين ١٣٩٠ |
والا چي بگم...؟ميترسم حرفي بزنم کسي ناراحت بشه!!!!
5 | ابراهيم نصرالهي | | ٠١:٢٥ - ٠٣ فروردين ١٣٩٠ |
باعرض سلام/سال نو رو خدمت همه دوستان بزرگوارم تبريک ميگم و يه دوبيتي جديد نوشتم واسه حضرت ولي عصر(عج) که مناسب با اين ايامه تقديم ميکنم به همه دوستاي بزرگوارم!

کاش روزي سال را بي ندبه تحويلش کنيم
برگه تقويم را اينگونه تکميلش کنيم
پاي يک آدينه بنويسيم با خطي درشت
روز پيروز ظهور يار تعطيلش کنيم
انشاء الله...
ابراهيم نصرالهي(ابن حجت)
6 | محمدفريدالبشيري_افغانستان | Germany - Munich | ١٣:٣١ - ٠٣ فروردين ١٣٩٠ |
در کتاب شبهاي پشاور مطالعه نمودم که وقتي در سال هشتم هجري مجلس شرابخواري در منزل يکي ازصحابي برپاشد اسم يکي از آنها (مهمانان) ابوايوب انصاري بود آيااين درست است؟

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

اين روايات در كتب اهل سنت است و براي ما حجت نيست ؛ و به همين دليل ما طبق اين روايات در مورد صحابه اظهار نظر نمي‌كنيم ، اما براي كساني كه اين روايات را معتبر مي‌دانند ،حجت است و بايد اعتقاد به عدالت صحابه را ترك كنند.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

7 | آنتي وهابي | Iran - Tehran | ٢١:٢٠ - ٠٣ فروردين ١٣٩٠ |
با حفظ امانت و ذكر سند در وبلاگم از مطالب بسيار ارزنده ي شما استفاده ميكنم .............. موفق باشيد.
8 | علي بن موسي الرضا | | ١٦:٠٦ - ٠٤ فروردين ١٣٩٠ |
سلام:فرموديداين مطلب را که وکيع نبيذ مي خورده من عين مطلب شما را کپي مي کنم وبعدبررسي مي کنيم ببينيد آيا نبيذ حلا بوده يا حرام:قال قدم علينا وكيع بن الجراح فنزل في المسجد على الفرات فكنت أصير إليه لاستماع الحديث منه فطلب مني نبيذا فجئته بمخيسة ليلا فأقبلت أقرأ عليه الحديث وهو يشرب فلما نفذ ما كنت جئته به أطفأ السراج فقلت له: ما هذا؟ فقال: لو زدتنا لزدناك.ترجمه خودتان:وكيع بن جراح به نزد ما آمد و در مسجدى در كنار فرات منزل كرد ؛ من براى شنيدن روايت به نزد او مى‌رفتم ؛ روزى از من نبيذ (شراب كشمش) خواست ؛ شب‌ هنگام براى او شرابى آوردم كه خوب‌ جا افتاده بود ؛ من (از روى جزوه او) روايت مى‌خواندم و او نيز شراب مى‌خورد ؛ وقتى كه شرابى كه آوردم تمام شد، چراغ را خاموش كرد (تا نتوانم بخوانم)! به او گفتم چرا اينچنين مى‌كنى؟ گفت اگر بيشتر آورده بودى، ما بيشتر به تو (روايت) مى‌داديم !.مطلب بعدي باز هم کپي عين مطلب:سمعت رجلا سأل وكيعا فقال:يا أبا سفيان شربت البارحة نبيذا فرأيت فيما يرى النائم كأن رجلا يقول إنك شربت خمرا، فقال وكيع: ذاك الشيطان.ترجمه شما:شنيدم كه شخصى با وكيع سخن مى‌گفت و به او گفت: اى اباسفيان،ديشب نبيذ (شراب كشمش) خوردم، و در خواب ديدم كه به من گفتند: تو مست كننده نوشيده‌اى ! وكيع گفت:‌گوينده شيطان بوده است ! (يعنى نبيذ حرام نيست)! خب دوستان شيعه ببينيد که دست اندرکاران ولي عصر خودشان اذعان دارند نبيذ حرام است وفرق نبيذ وشراب را هنوز درک نکرده اند حالا بشنويد از حکم نبيذ در کتب معتبره شيعه:[521] 2 ـ محمّد بن يعقوب، عن الحسين بن محمد، عن معلى بن محمد، عن محمد بن علي قال: أخبرني سماعة بن مهران. وعن عدة من أصحابنا، عن سهل بن زياد، عن محمد بن علي الهمداني، عن علي بن عبدالله الخياط (1)، عن سماعة بن مهران، عن الكلبي النسابة، أنه سأل أبا عبدالله ( عليه السلام ) عن النبيذ؟ فقال: حلالhttp://www.rafed.net/books/hadith/wasael-1/was1011.html پيامبر با نبيذ وضو مي گرفتند از وسايل الشيعه: [522] 3 ـ محمد بن علي بن الحسين قال: لا بأس بالوضوء بالنبيذ، لأن النبي ( صلى الله عليه وآله ) قد توضأ به، وكان ذلك ماء قد نبذت فيه تميرات، وكان صافيا فوقها، فتوضأ به. أقول: فالنبيذ المذكور لم يخرج عن كونه ماء مطلقا، فلا إشكال في شربه والطهارة به لما تقدم (1).http://www.rafed.net/books/hadith/wasael-1/was1011.html پيامبر زماني که به آب دسترسي نداشتند با نبيذ وضو مي ساختندالبته بعضي اين عمل پيامبر را ناجايز مي دانندباز هم از وسايل الشيعه: [520] 1 ـ محمد بن الحسن بإسناده عن محمد بن علي بن محبوب، عن العباس، عن عبدالله بن المغيرة، عن بعض الصادقين قال: إذا كان الرجل لا يقدر على الماء وهو يقدر على اللبن فلا يتوضأ باللبن، إنما هو الماء أو التيمم. فإن لم يقدر على الماء وكان نبيذا فإني سمعت حريزا يذكر في حديث أن النبي ( صلى الله عليه وآله ) قد توضأ بنبيذ ولم يقدر على الماء.http://www.rafed.net/books/hadith/wasael-1/was1011.html همه از کتاب وسايل الشيعه باب حكم النبيذ واللبن نقل شده. جناب خويي فرمودند هرکس نبيذ ننوشد بدعت گزار است: معجم رجال الحديث - السيد الخوئي - ج 9 - ص 159 عن جعفر بن محمد ، قال : النبيذ كله حلال إلا الخمر ! ثم سكت ، فقال أبو عبد الله عليه السلام : زدنا قال : حدثني سفيان ، عمن حدثه ، عن محمد بن علي أنه قال : من لم يمسح على خفيه فهو صاحب بدعة ! ومن لم يشرب النبيذ فهو مبتدع كتاب الطهارة - السيد الخوئي - ج 1 - شرح ص 35 رواه عبد الله بن المغيرة عن بعض الصادقين . قال : إذا كان الرجل لا يقدر على الماء ، وهو يقدر على اللبن فلا يتوضأ باللبن إنما هو الماء أو التيمم فإن لم يقدر على الماء وكان نبيذ ، فإني سمعت حريزا يذكر في حديث : أن النبي ص قد توضأ بنبيذ مشارق الشموس (ط.ق) - المحقق الخوانساري - ج 1 - ص 185 لصدوق ( ره ) في الفقيه قال ولا بأس بالتوضي بالنبيذ لان النبي ( صلى الله عليه وآله ) قد توضأ به وكان ذلك ما قد نبذ فيه تميرات وكان صافيا فوقها فتوضأ به فإذا غير التمر لون الماء لم يجز التوضي اي بيخبر بکوش که صاحب خبر شوي تا راهرو نباشي کي راهبر شوي ياشيعه اقرووا کتبکم. موسي الرضا در انتظار جواب است...............

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

نمي‌دانيم چه سري است كه چند وقت است وقتي اهل سنت مي خواهند در سايت ما بر ضد ما نظر بدهند ، نام ائمه شيعه را بر خود مي‌گذارند ! جعفر الصادق ، و علي بن موسي‌الرضا و...

ان شاء الله كه اين كار خير ، مقدمه‌اي براي علاقه‌مند شدن آنها به اهل بيت و تشيع آنها باشد .

اما پاسخ شما :
1- در متن مقاله ما احمد بن حنبل با سند صحيح ، وكيع را متهم به شرب «مسكر» و نه «نبيذ» مي‌كند ! و شما ظاهرا اصلا نگاهي به مقاله ما نداشته‌ايد !
احمد بن حنبل وكيع را متهم به شرب مسكر مي كند و شما مي‌گوييد «شرب نبيذ» حلال است ! بر فرض كه نبيذ حلال باشد ، اما مسكر چه ؟ آن نيز حلال است ؟! مگر اينكه در فقه جديد شما مسكرات حلال شده باشند !
2- اما راجع به بحث نبيذ ، ظاهرا شما هنوز فرق بين دو اصطلاح موجود در نبيذ را نمي‌دانيد ! نبيذ دو اصطلاح دارد ، كه يكي به معني شربت تهيه شده از خرما يا كشمش است ، و اصطلاح ديگر ، شراب كشمش !
رواياتي كه راجع به وكيع است ، همگي راجع به شراب كشمش است ، و به همين دليل ، راويان از اين مطلب تعجب كرده‌اند ، وگرنه اگر شربت خرما و يا كشمش بود ، نوشيدن آن كه تعجبي نداشت ! (جداي از روايتي كه صريحا احمد او را به نوشيدن مسكر متهم مي‌كند)
و يكي از شواهد واضح بر اين مطلب ، رواياتي است كه در كتب شيعه و سني راجع به نبيذ رسول خدا (ص) آمده است ، و البته به صراحت طريقه درست كردن آن را نيز آورده است (البته در همان روايتي كه شما براي گمراه كردن مردم ، تنها ابتداي آن را آورديد و انتهاي آن را كه صريحا معني نبيذ را گفته است ، ترك كرديد:
محمد بن يعقوب ، عن الحسين بن محمد ، عن معلى بن محمد ، عن محمد بن علي قال : أخبرني سماعة بن مهران ، وعن عدة من أصحابنا ، عن سهل بن زياد ، عن محمد ابن علي الهمداني ، عن علي بن عبد الله الخياط ( الحناط ) ، عن سماعة بن مهران ، عن الكلبي النسابة ، أنه سأل أبا عبد الله عليه السلام عن النبيذ ، فقال : حلال ، فقال : إنا ننبذه فنطرح فيه العكر وما سوى ذلك ، فقال : شه شه تلك الخمرة المنتنة ! قلت : جعلت فداك فأي نبيذ تعني ؟ فقال : إن أهل المدينة شكوا إلى رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم تغير الماء وفساد طبائعهم ، فأمرهم أن ينبذوا ، فكان الرجل يأمر خادمه أن ينبذ له ، فيعمد إلى كف من تمر فيقذف ( فيلقيه خ ل ) به في الشن فمنه شربه ومنه طهوره . فقلت : وكم كان عدد التمر الذي في الكف ؟ قال : ما حمل الكف ، فقلت : واحدة أو اثنتين ؟ فقال : ربما كانت واحدة ، وربما كانت اثنتين . فقلت : وكم كان يسع الشن ماء ؟ فقال : ما بين الأربعين إلى الثمانين ، إلى ما فوق ذلك . فقلت : بأي الأرطال ؟ فقال : أرطال مكيال العراق . ورواه الشيخ بإسناده عن محمد بن يعقوب مثله .
كلبي مي‌گويد از امام صادق عليه السلام راجع به نبيذ سوال شد ؛ حضرت فرمودند : حلال است .
آن شخص گفت : ما نبيذ درست مي‌كنيم و در آن دردي (باقيمانده شراب مست كننده) و شبيه آن مي‌ريزيم (تا باعث تخمير نبيذ شود)! حضرت فرمودند : نه نه ! اين همان شراب چرك آلود است !
گفتم : فداي شما گردم ، پس شما چه نوع نبيذي را قصد داشتيد (كه حلال است) ؟ فرمودند :
اهل مدينه به نزد رسول خدا (ص) از تغيير طعم آب و به هم خوردن حالشان شكايت كردند ؛ آن حضرت دستور دادند كه نبيذ درست كنند ؛ و بعد از اين ، مردم به غلامانشان دستور مي‌دادند كه نبيذ درست كنند ؛ به اين صورت به اندازه كف دست خرما بر مي‌داشت ، و آن را در كوزه مي‌انداخت و با همان وضو مي‌گرفت و از همان مي‌نوشيد ؛ گفتم : چه تعداد خرما در دست آنها بوده است ؟ حضرت فرمودند : در كف دست چند خرما جاي مي‌گيرد ؟ عرض كردم : يك يا دو ؛ فرمودند : آنها نيز گاهي يك و گاهي دو خرما در كوزه مي‌انداختند ؛ پرسيدم و در كوزه چقدر آب جاي مي‌گرفت ؟ فرمودند : بين 40 تا 80 و گاهي نيز بيشتر ؛ گفتم : چه رطلي ؟ فرمودند :رطل عراقي!
يعني در كوزه‌اي كه در آن 40 تا 80 و يا بيشتر رطل عراقي آب بوده است ، يك يا دو خرما مي‌انداختند و بعد از شيرين شدن آب از آن مي‌نوشيدند !
و در متن روايت نيز به صراحت آمده است كه نبيذ دو اصطلاح و دو معني دارد ، و به همين دليل راوي از حضرت سوال مي كند كه چه معني را از نبيذ قصد كرده‌ايد !
اما شما با خيانت (زيرا قطعا متن روايت را ديده‌ايد) اين قسمت از روايت را حذف كرده‌ايد تا به مقصود خود برسيد !
بنابر اين نبيذي كه در روايات شيعه (و اهل سنت) حلال شمرده شده است ، اين نبيذ است ، و نبيذي كه وكيع مي‌خورده است ، نبيذ مسكر ! (به اقرار علماي اهل سنت و با توجه به قرائن موجود در متن روايات) !
اما راجع به متني كه شما به عنوان يك مقاله علمي نگاشته‌ايد ، بهتر است نگاهي به سخنان شما بكنيم :
«در کتب معتبره شيعه»!!! نوشته‌ايد در كتب معتبره شيعه تا بدينوسيله از بحث سندي در امان بمانيد ، و گمان كرده‌ايد كه شيعه كتابي معتبر مانند صحيح بخاري و مسلم دارد !
در پايان نيز همان سخن شما را مي‌گوييم كه :
اي بيخبر بکوش که صاحب خبر شوي تا راهرو نباشي کي راهبر شوي
همچنين مي‌گوييم دوست عزيزي كه خواسته‌اي نام امام رضا را بر خود بنهي ، در پايان گفته‌اي «موسي الرضا در انتظار جواب است...............»! موسي الرضا نام حضرت نيست ، نام حضرت علي بن موسي الرضا است ! بهتر است كمي در اين مطالب نيز دقت كنيد !
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

9 | سيد حفيظ الله احمدي از افغانستان | | ١٣:٣١ - ٠٦ فروردين ١٣٩٠ |
با سلام خدمت شيعيان مولا اميرالمومنين (ع)
اين که چيزي نيست, زيرا مردمي که مولاي شان شرابخوار بوده باشد, آنان نيز به پيروي از وي همان کار را مي کنند و مي پندارند که حلال است.
ابوبکر و عمر به روايت خود سني ها پس از تشرف ظاهري به اسلام نيز شراب مي خوردند. چون قلب شان هنوز هم در گروه بت هاي کعبه بود که به دست مبارک مولي الموحدين علي عليه السلام شکسته شد.
يا علي
10 | علي بن موسي الرضا | | ١١:٠٠ - ١١ فروردين ١٣٩٠ |
با سلام وخسته نباشيد: در جوابيه شما چند نکته قابل تامل بود ومعلوم بود برداشت هاي ذهني خود را از نظرات علماء سني مذهب به عنوان اعتقاد اهل سنت بر روي سايت قرار مي دهيد من جمله فرموده بوديد (نقل عين مطلب): احمد بن حنبل وكيع را متهم به شرب مسكر مي كند و شما مي‌گوييد «شرب نبيذ» حلال است ! بر فرض كه نبيذ حلال باشد ، اما مسكر چه ؟ آن نيز حلال است ؟! مگر اينكه در فقه جديد شما مسكرات حلال شده باشند ! جواب:بسيار جالب بود که شما حتي از اختلاف حکم نبيذ در ميان فقهاء اهل سنت بي خبر بوديد واگر کتمان هم کنيد فايده ندارد زيرا در نظر فقهاء حنبلي مالکي وبرخي اهل حديث نبيذ جزء مسکرات است وآنها بنا به ادله خود هيچ حليتي براي آن قائل نيستند البته گاهي شاگردان اين مسلک ها گاهي هم نظر ضد اين حکم آنها را صادر نموده اند که اين نظر آنها براي فقها حنبلي مالکي کلا فقهاء حجاز حجيتي نيست.اما ادله تاييد مسکر بودن نبيذ نزد حنابله به نقل از کتب فقهي خودشان: في قسم النجاسة الحقيقية رقم- 11 - النبيذ وكل مسكر مائع سواء كان مأخوذا من عصير العنب أو كان نقيع زبيب أو تمر أو غير ذلك نجس لأن الله تعالى قد سمى الخمر رجسا والرجس في العرف النجس ولقوله صلى الله عليه وسلم فيما رواه عنه ابن عمر رضي الله عنه هما : ( كل مسكر خمر وكل خمر حرام ).فقه العبادات حنبلي لنجاسة الحقيقية ج1 ص48 : وهي عين النجس مسألة : قال : ومن صلى خلف من يعلن ببدعة أو يسكر أعاد: وسأله رجل قال : رأيت رجلا سكران أصلي خلفه ؟ قال : لا قال : فأصلي وحدي ؟ قال أين أنت ؟ في البادية ؟ المساجد كثيرة قال : أنا في حانوتي قال : تخطاه قال : تخطاه إلى غيره من المساجد فأما من يشرب من النبيذ المختلف فيه ما لا يسكره معتقدا حله فلا بأس بالصلاة خلفه نص عليه أحمد فقال : يصلى خلف من يشرب المسكر على التأويل نحن نروي عنهم الحديث ولا نصلي خلف من يسكر المغني في فقه الحنبلي ج2 ص22 اما در مورد اينکه امام احمد حنبل نوشنده نبيذ را مجتهد مي دانسته وبراي او خطا اجتهادي مطلب فوق صادق است وامام احمد حنبل وکيع را رد نکرده بلکه او را بدليل نوشيدن نبيذ مجتهد خطا کار مي دانسته ودر نظر او نوشيدن نبيذ حليت نداشته است.زيرا اين دسته فقهاء اعتقاد به حليت نبيذ داشته اند اما گفته اند رسول الله (ص) بعدا آن را حرام اعلام کرده است. پس جواب مطلب مذکورکه گفته شده: جاء في ميزان الاعتدال (7127): سُئٍلَ أحمد بن حنبل إذا اختلف وكيع وعبد الرحمن بن مهدي بقول من ينفذ فقال عبد الرحمن يوافق أكثر و خاصة في سفيان و عبد الرحمن يسلم منه السلف ويجتنب شرب المسكر و كان لا يرى أن تزرع أرض الفرات. اين است که نبيذ در ديدگاه اهل راي يا عراق حلال بوده امام احمد آن را مسکر مي دانسته و وکيع را هم متهم به شرب مسکر کرده زيرا همين سوال از امام احمد حنبل در مورد کساني ديگر کرده اندمن جمله: ولمّا ذُكِر خلف البزار عند الإمام أحمد ، فقيل : يا أبا عبد الله إنه يشرب يعني النبيذ فقال : قد انتهى إلينا علم هذا عنه ، ولكن هو والله عندنا الثقة الأمين شَرِب أو لم يَشرب .http://www.rafed.net/books/aqaed/al-qadir-9/39.html ونيز در مورد اينکه وکيع اهل عراق بوده ومتهم به تشيع و نه رافضه گري بود ذهبي گفته است: قال الذهبي في سيرة وكيع : مرّ قول أحمد إن عبد الرحمن يَسْلَم منه السلف ، والظاهر أن وكيعاً فيه تشيع يسير لا يضرّ - إن شاء الله - فإنه كوفي في الجملة ! وقد صنف كتاب فضائل الصحابة سمعناه قَدَّم فيه باب مناقب عليّ على مناقب عثمان رضي الله عنهما . اهـ وبه اين دليل امام اخمد حنبل گفته:در بيشتر موارد حرف عبد الرحمن درست است، و مخصوصا در نقل از سفيان، زيرا عبد الرحمن توجه خاصى به سفيان داشت ؛ همچنين سلف (بزرگان گذشته) از دست عبد الرحمن در امان بودند (به آنها دشنام نمى‌داد) زيرا او متهم به دشنام دادن به برخي سلف بوده که شايد در او اين حالت شيعه يعني دشنام دادن بوده است. اما مطلب بعدي شما که عينا کپي خواهد شد: رواياتي كه راجع به وكيع است ، همگي راجع به شراب كشمش است ، و به همين دليل ، راويان از اين مطلب تعجب كرده‌اند ، وگرنه اگر شربت خرما و يا كشمش بود ، نوشيدن آن كه تعجبي نداشت ! مواردي که در روايات بوده همه در آنها اشاره به نبيذ تنها داشته نه نبيذ از مدل ودزي که شما تجويز کرده ايد: مثلا در روايت دوم:فطلب مني نبيذاً فجئته بمخيسة ليلا فأقبلت أقرأ عليه الحديث وهو يشرب فلما نفذ ما كنت جئته به أطفأ السراج فقلت له: ما هذا؟ فقال: لو زدتنا لزدناك. که شما شرب نبيذ را شرب شراب گفتيد ونبيذ را در پرانتز شراب کشمش گفتيد. در روايت سوم:يا أبا سفيان شربت البارحة نبيذا فرأيت فيما يرى النائم كأن رجلا يقول إنك شربت خمرا، فقال وكيع: ذاك الشيطان. که هيچ دزي در آن مشخص نبوده وشما دفاع وکيع از نبيذ را که حتي موافق مذهب خودتان و حنفي ها هست را هم زير سوال برديد. در روايت چهارم هم مثل روايت سوم:تغدينا فقال أي شيء تريدون أجيئكم به نبيذ الشيوخ أو نبيذ الفتيان؟ قال: قلت: تتكلم بهذا قال هو عندي أحل من ماء الفرات قلت له: ماء الفرات لم يختلف فيه وقد اختلف في هذا.فقط خواسته وکيع به طرف مقابل حکم نبيذ را شرح دهد که باز هم موافق مذهب خودتان است البته اگر جديدا شما حنبلي نشده باشد. بقيه روايت هم چيزي را نمي رسانده که شما فقط با پرانتز بازي خواسته ايد نبيذ را را شراب کشمش قلمداد کنيد. اما بشنويد از اختلاف در حکم نبيذ ميان فقهاء اهل سنت: جمهور فقهاي حجاز و جمهور محدثين مي‌گويند: نبيذ و همه مشروباتي‌كه مست‌كننده باشد اندك و بسيارآنها حرام است‌. و علماي عراق وابراهيم نخعي از تابعين و سفيان ثوري و ابن ابي ليلي و شريك و ابن شبرمه و ابوحنيفه و ديگرفقهاي‌كوفي و بيشتر علماي بصره در‌باره مشروبات غير از مي مي‌گويند:‌كه مقدار مستي‌آور آنها حرام است نه خود آنها. علت اختلاف آن است‌كه آثار و احاديث و روايات و قياسها با هم در اين باره با هم تعارض دارند. علماي حجاز و برخي اهل حديث درباره اثبات مذهب خود دلايل ذيل را پيش‌گرفته‌اند: يكي اينكه بروايات و اخبار وارده در اين باره استناد مي‌كنند. دوم اينست‌كه آنان هر نبيذ و چيزي ‌كه مستي‌آور باشد خمر مي‌نامند و خمر هم بكلي حرام است‌. مهمترين روايتي‌كه اهل حجاز بدان متمسك و استدلال جسته‌اند، روايتي است كه مالك آن را از ابن شهاب و او از ابوسلمه بن عبدالرحمن و او از عايشه روايت كرده است‌كه‌گفت‌: “‌درباره‌” البتع و نبيذ عسل از پيامبر صلي الله عليه و سلم سئوال شدگفت‌:" كل شراب أسكر فهو حرام [‌هر مشروب مست‌كننده‌اي حرام است‌]"‌. بخاري آن را نقل كرده است‌. يحيي بن معين‌گفته ‌كه اين روايت صحيح‌ترين حديثي است‌كه در‌باره تحريم مسكرات از پيامبر صلي الله عليه و سلم نقل شده است‌. و همچنين مسلم از ابن عمر نقل كرده است‌كه گفت‌: پيامبر صلي الله عليه و سلم فرمود:" كل مسكر خمر، وكل خمر حرام ". اين دو حديث هردو صحيح هستندكه حديث اول مورد اتفاق همه راويان حديث است و حديث دوم را تنها مسلم صحيح دانسته است‌. ابوداود و نسائي و ترمذي از جابر بن عبدالله نقل كرده‌اندكه پيامبر صلي الله عليه و سلم گفت‌: ’‌’ ما أسكر كثيره فقليله حرام [‌چيزي‌كه مقدار بسيار آن مست‌كند، مقدار اندك آن نيز حرام است‌]‌"‌. در‌باره اين نص اختلاف وجود دارد. اما طريقه دوم‌كه مي‌گويند هرگونه نبيذي مست‌كننده‌ و “‌خمر” ناميده مي‌شود از دو راه آن را اثبات كرده‌اند. يكي از طريق اشتقاق‌ كلمه ‌كه اسماء را بطريقه اشتقاق ثابت مي‌كنند. دوم از جهت سماع و شنيدن از شارع‌كه شارع آنها را خمر ناميده است‌. از جهت اشتقاق مي‌گويند: مي و باده را بدينجهت “‌خمر” مي‌نامند كه عقل را مخامره مي‌كند و مي‌پوشاند بنابراين از نظر زبان و لغت و اشتقاق هر چيزي ‌كه عقل را بپوشاند نام “‌خمر” برآن اطلاق مي‌شود،‌ كه اين طريقه بين علماي اصول و علماي خراسان‌، مورد اختلاف است‌. و اما طريقه ديگر از جهت سماع است‌كه مي‌گويند: اگرچه مواد مست‌كننده در لغت “‌خمر” ناميده نمي‌شوند ولي در اصطلاح شرع “‌خمر” ناميده شده‌اند،‌كه اين حديث ابن عمر بدان تصريح داردكه‌گذشت و از ابوهريره نيز روايت كرده‌اند كه پيامبر صلي الله عليه و سلم گفت‌: ’‌’ الخمر من هاتين الشجرتين: النخلة والعنبة [‌خمر از اين دو درخت ساخته مي‌شود: خرما و تاك‌]"‌. باز هم از ابن عمر روايت شده‌كه پيامبر صلي الله عليه و سلم گفت‌:" إن من العنب خمرا، وإن من العسل خمرا، ومن الزبيب خمرا، ومن الحنطة خمرا...وأنا أنها كم عن كل مسكر [خمر را از انگور و عسل و مويز وكشمش وگندم مي‌گيرند... من شما را از هر چيز مست كننده‌اي نهي مي‌كنم‌]‌’‌’‌. اين بود دلايل حجازيان درباره تحريم همه نبيذها. اما كوفيان يا اهل رأي در اثبات مذهب خود دلايل ذيل را گفته اند: کوفيان براي اثبات مذهب خود بظاهر آيه‌:" ومن ثمرات النخيل والاعناب تتخذون منه سكرا ورزقا حسنا [از ميوه‌هاي خرما و انگور مواد مستي‌آور و روزي نيكوئي مي‌سازيد]‌’‌’‌. استدلال‌كرده و همچنين رواياتي و قياس معنوي را نيز دراين باره ذكر كرده‌‌اند . گفته‌اندكلمه “‌سكر” درآيه به معني مسكر است‌، اگرخود آب خرما وانگور حرام بود، خداوند آن را رزق و روزي نيكو نمي‌ناميد، پس آنچه حرام است مستي است نه عين آب انگور و خرما. و اما رواياتي‌كه نقل‌كرده‌اند مشهورترين آنها روايت ابوعون ثقفي است‌كه از عبدالله بن شداد و او از ابن عباس روايت‌كرده كه پيامبر صلي الله عليه و سلم فرمود: ’‌’ حرمت الخمر لعينها، والمسكر من غيرها [‌خود خمرحرام است و از چيزهاي ديگر مستي آنها حرام است نه خود آن چيزها]"‌. گويند اين نصي است‌كه تاويل‌بردار نيست‌. اهل حجاز اين روايت را ضعيف مي‌دانند چون بعضي راويان آن بجاي " والمسكر من غيرها " " المسكر من غيرها ’‌’ را روايت‌كرده‌اند. از جمله اين روايات حديث شريك از سماك بن حرب با اسناد خود از ابوبرده بن نيار است‌كه‌گفت‌: پيامبر صلي الله عليه و سلم فرموده‌:" إني كنت نهيتكم عن الشراب في الاوعية، فاشربوا فيما بدا لكم ولا تسكروا [من شما را از مشروبي‌كه دركوزه‌ها است‌، نهي‌كرده بودم‌، پس هر مشروبي را بنوشيد ولي مستي نكنيد و مست نشويد]"‌كه طحاوي آن را ذكركرده است‌. ازابن مسعود روايت است‌كه‌گفته است‌: “‌من نيز مانند شما حاضر بودم‌كه نبيذ حرام شد و از آن اطلاع دارم و شاهد دوباره حلال شدن آن بودم‌، من آن را بخاطر سپردم و شما آن را فراموش‌كرديد”‌. از ابوموسي روايت است‌كه‌گفت‌: “‌پيامبر صلي الله عليه و سلم من و معاذ بن جبل را به يمن فرستادگفتيم اي رسول خدا(ص) درآنجا دونوع مشروب هست‌كه ازگندم و جو ساخته مي‌شوندكه يكي را “‌المذر” و ديگري را “‌البتع‌” مي نامند. آيا ازآنها ننوشيم‌؟‌!... پيامبر صلي الله عليه و سلم ‌گفت‌: " اشربا ولا تسكرا [ازآن بنوشيد ولي مست نشويد]‌".كه آن را نيزطحاوي ذكركرده است‌... از اينگونه اخبار ضعيف‌، در اين باره ياد كرده‌اند. اما استدلال نظري و منطقي آنها اينست‌كه خداوند درقرآن علت تحريم “‌خمر” را مانع‌ بودن آن از ذكر خدا و سبب شدن آن براي ايجاد دشمني وكينه دربين مردم ذكركرده است‌، كه مي‌فرمايد: " إنما يريد الشيطان أن يوقع بينكم العداوة والبغضاء في الخمر والميسر، ويصدكم عن ذكر الله وعن الصلاة ... والايه"[2]‌. اين علت تنها در مقداري وجود داردكه مست‌كننده باشد، پس مقداري كه مست‌كننده نباشد نبايد حرام باشد، مگراينكه اجماع برآن باشد مانند خمري‌كه از انگور ساخته مي‌شودكه باجماع اندك و بسيار آن حرام است‌، ولي در مشروبات ديگر چنين نيست تنها مقدار مستي‌آور حرام است‌. وگفته‌اند اينگونه قياسها حكم نصي داردكه شرع بعلت آن اشاره كرده است‌. دانشمندان متاخر از اهل نظر و راي‌گفته‌اند از نظر دليل سمعي و روايتي حجت اهل حجاز قوي‌تر است و از نظر قياس طريقه عراقيان آشكارتر است‌. و اين اختلاف ازاينجا ناشي شده است‌كه آيا قياس بر روايات و آثار مقدم است يا آثار و روايات برقياس مقدم است‌،‌كه در تعارض اين دوگونه دليل اختلاف پيش آمده است حجازيان آثار را مقدم مي‌دانند و عراقيان قياس را مقدم مي‌دانند -‌ولي حق آنست‌كه آثار و روايات اگر نص ثابتي باشند، بايستي بر قياس مقدم داشته شوند. ليكن اگر ظاهر الفاظ آثاراحتمال تاويل داشته باشد، فرق مي‌كند و جاي نظر است‌كه آيا بايد لفظ را تاويل نمود و بين قياس و اثر توافقي بوجود آورد،‌كه بمحتواي هر دو عمل شود؟ يا اينكه ظاهر لفظ بر قياس مقدم است‌؟ اين مسئله مورد اختلا‌ف است و بر حسب قوت الفاظ ظاهروقوت قياس‌، در بين آنها، ترجيح برقرار مي‌گردد و اين كار نياز به درك عميق عقلي و استنباط عقلي دارد،‌كه كار هركس نيست همانگونه‌كه با ذوق سخن موزون از غيرموزون تشخيص داده مي‌شود، چه بسا هر دو ذوق با هم مساوي باشند... لذا اختلاف فزوني يافته تا جائيكه گفته‌اند: “‌هر مجتهدي مصيب است‌”‌. قاضي‌گفته است‌: آنچه‌كه بنظر من مي‌رسد -‌والله اعلم -‌آنست‌كه سخن پيامبر صلي الله عليه و سلم كه‌گفته است‌: ’‌’‌كل مسكرحرام‌’‌’ اگرچه احتمال داردكه مقصود آن باشدكه مقدار مست‌كننده هر نوع مشروبي حرام است‌، نه جنس مشروب مست‌كننده‌. ولي تعليق تحريم به جنس آن نه بمقدارآن ظاهرتر و غالبتر بنظر مي‌رسد. زيرا دور نيست‌كه شارع مقدس اندك و بسيار مواد مست‌كننده را حرام‌كرده باشد بخاطر جلوگيري از فساد و تشديد در حرمت آن‌، اگر چه زيان و ضرر تنها از مقدار بسيارآن ناشي مي‌شود و باجماع ثابت شده است‌كه مراد شارع در “‌خمر” مشروبي كه از انگور و خرماگرفته مي‌شود، جنس آنست نه مقدار مست‌كننده آن‌، و جنس معتبراست‌. بنابراين بايد هرچيزي‌كه همان علت تحريم خمر را دارا است‌، حكم آن را داشته باشد وكسي‌كه بين آنها فرق مي‌گذارد، بايد اقامه دليل‌كند و دليل بياورد. اگرچه آنان صحت اين روايت را" ما أسكر كثيره فقليله حرام " قبول ندارند. چون اگر صحت آن را قبول‌كنند نمي‌توانند با نص صريح مخالفت‌كنند وتعارض بين نص و قياس صحيح نيست و درآن هنگام قياس معتبرنيست‌، بعلاوه شرع خبرداده است كه در “‌خمر” زيان و منفعت هر دو وجود دارد." قل فيهما إثم كبير ومنافع للناس " اگر جمع بين نبودن زيان و ضرر و بين وجود منفعت‌، اراده شود (‌يعني چيزي زيان نداشته باشد و در عين حال داراي منفعت هم باشد) قياس اقتضا مي‌كندكه مقدار فراوان آن حرام و مقدار اندك آن حلال باشد. اما چون شرع اسلام در‌باره “‌خمر“ حكم مضرت و زيان آن را، بر منفعت آن تغليب داده است واندك و بسيارآن را منع نموده است‌، پس بايد درتمام چيزهايي كه علت تحريم خمر وجود دارد، اين حكم جاري باشد (‌اندك و بسيارآنها حرام باشد) مگراينكه يك دليل شرعي بين آنها تفاوت قائل باشد وآن را استثناء‌كند. و اتفاق كرده‌اند بر اينكه “‌نبيذ” خوردن مادام‌كه شدت طرب و مستي “‌خمر” در آن پديد نيايد حلال است چه پيامبر صلي الله عليه و سلم فرموده است‌:" فانتبذوا، وكل مسكر حرام [از نبيذ استفاده‌كنيد ولي هر چيزي‌كه مست‌كننده باشد حرام است‌]‌". و ثابت شده است‌كه پيامبر صلي الله عليه و سلم “‌نبيذ” مي‌ساخت وآب ميوه مي‌گرفت و در روزهاي دوم و سوم آن را مي‌ريخت‌. و درباره دو مسئله با هم اختلاف كرده‌اند، يكي در‌باره ظروفي‌كه درآنها “‌نبيذ” ساخته مي‌شود و بعمل مي‌آيد. و دوم درباره ساختن “‌نبيذ“‌ از دو چيز مانند دو نوع خرماي “‌بسر” و “‌رطب‌” و “‌خرما” و “‌مويز”. اما براي بار ديگر حکم نبيذ در کتب شيعه: قال الصدوق : ولا بأس بالتوضوء بالنبيذ لان النبي صلى الله عليه وآله قد توضأ به. من لا يحضره الفقيه ج1 ص15 http://www.yasoob.com/books/htm1/m012/09/no0991.html وعن علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن عبد الرحمن بن الحجاج قال: استأذنت لبعض أصحابنا على أبي عبد الله عليه السلام فسأله عن النبيذ فقال: حلال، فقال: إنما سألتك عن النبيذ الذي يجعل فيه العكر فيغلى ثم يسكن فقال أبو عبد الله عليه السلام: قال رسول الله صلى الله عليه وآله: كل مسكر حرام. وسائل الشيعة ج25 ص355 http://www.yasoob.com/books/htm1/m012/10/no1063.html که حديث آخري اشاره به نبيذ حرام دارد وشما فقط خواستيد ثابت کنيدشرب نبيذ وکيع از اين دست بوده چطور بوده والله اعلم؟؟؟اما کساني که از کار شرب نبيذ تعجب مي کردند فقط به اين علت بوده که از حکمش آگاه نبوده اند .

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

1- آيا احمد بن حنبل گفته است «وكيع نبيذ مي‌نوشيد» كه شما اختلاف علما را در مورد حكم نبيذ براي ما مطرح كرده‌ايد ؟ يا گفته است كه او «مسكر» مي‌نوشيد ؟! آيا احمد بن حنبل ،رهبر فقهي فرقه حنابله ، فرق بين مسكر و غير مسكر را نمي‌داند ؟چ

بهتر است توجيهي براي شرب مسكر ، و نه شرب نبيذ پيدا كنيد ! زيرا تمام سخن شما در توجيه معني نبيذ بود ، و نه مسكر !!!! آيا مسكر در كلام علماي اهل سنت به معني غير مسكر مي‌آيد ؟!

2- ما ثابت كرديم كه نبيذ دو اصطلاح دارد ، و نبيذ حلال در كتب شيعه ، همان شربت خرما است ! يعني خرما كه در آب خيس مي خورد ! حال شما 1000 روايت بياوريد از كتب شيعه كه نبيذ حلال است ، در متن روايات (كه شما آن را تحريف نيز كرده بوديد) تصريح به اين مطلب شده بود !

3- بهتر است بگوييد براي چه روايات شيعه را تقطيع كرديد ؟

4- لطف كنيد به جاي زياد نوشتن ، كمي در نوشته‌هاي خود فكر كنيد ! «كم گوي و گزيده گوي چون در ، تا از كم تو جهان شود پر»

5- جالب است كه آي‌پي نظر شما ، با آي‌پي جعفر صادق و عليرضا كه امروز در سايت بر ضد حجة بن الحسن نظر داده است (حجة بن الحسن نيز ظاهرا اسم ديگر خود شما است يكي است !!!! جناب جعفر صادق لطف كرده و اينبار ، به جاي زياد كردن تعداد اسامي و نظرات ، تمامي نظرات خود را با يك اسم ، و در يكجا بنويسيد !

البته در نظرات قبلي مراعات مي‌كرديد و با تغيير آي‌پي نظرات مختلفي مي‌داديد ، ولي از نوشته‌ها مشخص بود كه براي يك نفر است ، اما اين بار ، اشتباه كرديد و از يك سيستم استفاده كرديد ،‌كه اين حقيقت را براي ما روشن ساخت.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

11 | ابراهيم نصرالهي | Iran - Tehran | ٢٣:٠٣ - ١٣ فروردين ١٣٩٠ |
باعرض سلام خدمت همه خواهرا و برادراي بزرگوارم/چندسال پيش كه به صورت قاچاقي به زيارت عتبات عاليات مشرف شده بوديم توشهر كوفه يه جرياني پيش اومد برام كه تبديل به يكي از تامل برانگيزترين خاطرات زندگيم شد كه دوست دارم واسه شما هم تعريف كنم"البته دوست دارم برادرا و خواهراي اهل سنتم كمي به اين قضيه پيش اومده فكر كنن!! به شهر كوفه كه رسيديم واسه زيارت جناب ميثم تمار(ره)عازم شديم"درحين زيارت متوجه شدم كه يكي از برادراي اهل سنت داشت جناب ميثم رو زيارت ميكرد"فرصت رو مناسب ديدم و رفتم جلو ودست پا شكسته خواستم بعد از سلام و عليك سر حرفو در بيارم كه ديدم شكر خدا تقريبا فارسي خوب بلده"بعد از سلام وعليك پرسيدم برادرم اين كيه كه زيارتش كردين؟جواب داد جناب ميثم تمار.پرسيدم سرگذشت زندگيشو ميدونين؟گفت آره,ميدونم كه جناب ميثم(رضي الله عنه)به جرم حب علي ابن ابي طالب(رضي الله عنه)به دستور معاويه(رضي الله عنه)به شهادت رسيد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! حالا من كاري به كم و زياد و درست و نادرست بودن قضيش ندارم"ولي بالاخره من نفهميدم اين وسط چيشد كه هم ظالم"هم مظلوم رضي الله عنه ميشن؟؟!! يا حيدر مدد"
12 | جعفر الصادق | | ١٩:٣٢ - ١٤ فروردين ١٣٩٠ |
السلام علي رسول الله وآله اجمعين: اما بعد:توضيحات شما در مورد وكيع وشرب خمرش گفته شد جواب ما هم داده شد.اما پيرو مطالبي كه قبلا در همين سايت بابت روايت از ضعفا و مجروحين ونواصب گذاشته بودم بايد عرض كنم ناصبي بودن بسيار بدتر از شرب خمر است زيرا يك ناصبي بر آل نبي لعن مي كند اما شارب خمر فقط گناهي كبيره مرتكب شده واين را هر سني وشيعه قبول دارد كه فحاشي نسبت به آ ل علي بسيار بدتر است از شرب خمر.اما چرا شيعه وبخصوص شيخ صدوق از ناصبي ها روايت مي كند وحتي يك ناصبي ملعون را كه گفته اند شيخ يا استادشيخ صدوق است براي ما جاي بسي سوال است مثلا: والمفيد من معجم رجال الحديث محمد الجوهري صفحة 23. 511 - 514 - أحمد بن الحسين بن أحمد : بن عبيد الضبي المرواني من مشايخ الصدوق ، العلل والمعاني . وقال الصدوق رحمه الله في العيون " وبلغ من نصبه انه كان يقول اللهم صلي على محمد فردا ويمتنع من الصلاة على آله " . فهل رأيت احد أنصب من مشيخة الصدوق . اما جالبتر اينكه عوف العقيلي از اصحاب امام علي عليه السلام فردي شراب خوار بوده ولي گفته اند در زمينه حديث, حديث را آنچنان كه مي شنيده روايت مي كرده كه مثال خوبي براي شارب خمر بودن روا‌يان شيعه است: الراوي عوف العقيلي : كان من أصحاب علي(ع) وكان خمارا ولكنه يؤدي الحديث كما سمع !!! .رجال الكشي (ص90) . راوي بعدي شيعه كه خمر مصرف مي كرده و در كنار آن اهل رقص وآواز بوده است: محمد بن أبي عباد : كان مشتهرا بالسماع - أي الغناء والمعازيف - ويشرب النبيذ .جامع لرواة أصحاب الرضا (2/31 رقم 500) . شيعه بعدي هم نبيذ مي نوشيده هم خمر كه ابوعبدالله بر او ترحم كرده زيرا محب آل علي عليهم السلام بوده است: أبو هريرة البزاز : قال العقيقي ترحم عليه أبو عبد الله(ع) وقيل له إنه كان يشرب النبيذ فقال أيعز على الله أن يغفر لمحب علي على شرب النبيذ والخمر جامع الرواة للأردبيلي (2/423) ، مستدرك الوسائل للنوري الشيعي (10/391 ح 5) . نفر بعدي شاعر اهل بيت سيد الحميري كه شارب خمر بوده امام صادق هم از شرب خمرش آگاه بوده ولي امام معصوم براي اين شارب خمر دعاي مغفرت كرده است!!!!!!زيرا محب آل علي بوده!!!!!! السيد الحميري : وهو السكير المعروف شاعر أهل البيت كما يقولون !!! عن الصادق(ع) أنه ذكر عنده السيد بعد وفاته، فترحم عليه ، فقيل إنه كان يشرب النبيذ !! فقال (ع) ثانيا: رحمه الله ! ثم قيل له : إني رأيته يشرب نبيذ الرستاق! قال: تعني الخمر ؟ قلت: نعم ! قال (ع) رحمه الله وما ذلك على الله أن يغفر لمحب علي(ع) شرب النبيذ . روضات الجنات للخوانساري (1/ 10 و 111) . پس درست است كه مي گويند اگر هر شيعه گناهي بكند اما محرم براي حسين عليه السلام سينه بزند گناهانش همه بخشيده مي شود. درضمن در مورد مورد حديث من فارق عليا فقد فارقني لطف كرده دست از سانسور برداريد وعين مطلب من را كه با نام عليرضا گذاشته بودم بگذاريد. موفق باشيد.

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

مشخص است كه هنوز استدلال و كلام ما را به درستي نخوانده‌ايد ! آيا ما ادعا كرديم كه در كتب شيعه روايت از شارب خمر ، و يا ناصبي وجود ندارد ؟
شيخ بودن ، يعني از او روايت شنيده است و بس ! نه اينكه روايات او را قبول دارد ! بارها و بارها بر اين نكته تاكيد كرده‌ايم ؛ اما شما متاسفانه به اين نكته به هيچ وجه توجه نمي‌كنيد !

اشكال ما تصحيح روايات اين‌گونه افراد شارب خمر و ناصبي (آنهم نه تصحيح متن يك روايت، و بلكه تصحيح تمامي اسنادي كه به وي منتهي مي‌شود، زيرا متن گاهي اوقات با قرائني خارج از روايت ثابت مي‌شود ، حتي اگر راوي اكذب الكاذبين باشد) است ! اشكال ما اين است كه شما ادعا مي‌كنيد صحيح بخاري ، به صورت كامل ، صحيح است (چه سندا و چه متنا) اما در آن از چنين رواتي كه شارب خمر و يا ناصبي بوده‌اند ، به صورت مكرر روايت نقل شده است !

حال شما باز بگوييد در ميان شيعيان نيز شارب خمر بوده است ! يا در مشايخ فلاني ناصبي بوده است ! اين يعني شما اصلا مساله را متوجه نشده‌ايد !

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

13 | جعفر الصادق | | ١٦:٢٤ - ١٦ فروردين ١٣٩٠ |
با سلام: مدعي شده بوديد اگر شيعه از نواصب ملعون ويا شاربين خمر روايت نقل مي کند آن روايات صحيح نيست ولي اگر با قرائني ثابت شود حديثش را مي پذيريد. خب الحمد لله به حرف سني ها رسيديد ما هم غير اين را نمي گوييم وروايت هاي مجروحين از هر حيث را در صورت متابعات وشواهد از خارج آن روايت مي پذيريم.که قطعا روايت هاي وکيع هم از همين دست است کسي از اهل سنت منکر وجود ضعفا در مسلم وبخاري نيست ولي حديث آنها را بخاري ومسلم به شرط تابع يا شاهد پذيرفته اند که اين از نظر علم حديث غير قابل اغماض است. اما اينکه شيعه نواصب را ثقه نمي دانند بحثي بسيار جالب است واز شما بعيد است که منکر ثقه ومورد اعتماد بودن نواصب در کتب خود باشيد از جمله اين نواصب که شيعه در کتب رجالش آنان را ثقه دانسته ايد احمد بن هلال است: در معجم الرجال در موردش آمده: -أحمد بن هلال: فالمتحصل: أن الظاهر أن أحمد بن هلال ثقة، غاية الامر أنه كان فاسد العقيدة، وفساد العقيدة لا يضر بصحة رواياته، على ما نراه من حجية خبر الثقة مطلقا. وكيف كان، فطريق الصدوق إليه، أبوه، ومحمد بن الحسن - رضي الله عنهما -، عن سعد بن عبد الله، عن أحمد بن هلال، والطريق صحيح. طبقته في الحديث وقع بعنوان أحمد بن هلال في إسناد كثير من الروايات، تبلغ ستين موردا معجم الرجال 1/142 در اين کتاب شما اين فرد ناصبي را ثقه مي دانيد وناصبي بودنش را علتي براي نپذيرفتن احاديثش نمي دانيد. اما اينکه او ناصبي بوده باز هم دليل: احمد بن هلال العبرتائي - بالعين المهملة، والباء المنقطة تحتها نقطة واحدة، وبعدها راء، ثم التاء المنقطة فوقها نقطتين - منسوب الى عبرتا قرية بناحية اسكاف بني جنيد من قري النهروان، غال، ورد فيه ذم كثير من سيدنا ابي محمد العسكري (عليه السلام). قال أبو علي بن همام: ولد احمد بن هلال سنة ثمانين ومائة، ومات سنة تسع وستين ومائتين. قال النجاشي: انه صالح الرواية، يعرف منها وينكر. وتوقف ابن الغضائري في حديثة الا فيما يرويه عن الحسن بن محبوب من كتاب المشيخة، ومحمد بن ابي عمير من نوادره، وقد سمع هذين الكتابين جل اصحاب الحديث واعتمدوه فيها. وعندي ان روايته غير مقبولة. خلاصة الاقوال للحلي1/301 جواهري او را ثقه دانسته وعقيده فاسدش يعني ناصبي بودنش را دليلي براي نپذيرفتن حديثش ندانسته: 1006 -1005 - 1008 - أحمد بن هلال : أبو جعفر العبرتائي - ثقة - ولا ينافي ذلك كونه فاسد العقيدة -المفيد من معجم الرجال للجواهري او کسي است که امام حسن عسکري مذمتش کرده است حال چگونه فردي که اما معصوم او را ذم کرده ثقه مي دانيد؟جواب:قطعا با متابعات وشواهد يعني همان کاري که بخاري ومسلم براي تصحيح احاديث به کار برده اندشما هم در مورد او به کار برده ايد. در آخر بايد گفت امام علي عليه السلام در نهج البلاغه فرمايشي داند که بسيار جالب است.ايشان فرمودند حکمت يا سخن راست را از منافق هم ياد بگير پس با احتساب صحبت هاي شما: اولا:بحث متابعات وشواهد در علم حديث بايد درش تخته شود. ثانيا:امام علي را نيز بايد متهم کنيد که چرا گفته از منافق هم حرف حساب ياد بگيردوايشلن منافق را گاهي ثقه دانسته است. اين هم کلام سيدنا علي رض در نهج البلاغه: حكمت شماره : 76 /وَ قَالَ علي عليه السّلام (ع) : خُذِ الْحِكْمَةَ اءَنّى كانَتْ، فَإِنَّ الْحِكْمَةَ تَكُونُ فِي صَدْرِ الْمُنافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْكُنَ إِلَى صَواحِبِها فِي صَدْرِ الْمُؤْمِنِ. ترجمه حكمت شماره : 76 امام عليه السّلام (درباره حکمت) فرموده است : حکمت (سخن درست وموافق حقّ) را فرا گير هر جا باشد(خواه از نيکوکار ،خواه از بدکار) که حکمت در سينه ي منافق ودو رو هم هست و در آنجا (که شايسته ي نگهداري حکمت نيست) در اضطراب ونگراني است تا(از زبان او) بيرون آيد در سينه ي صاحب خود مومن جا گيرد. نهج البلاغه فيض الاسلام.حکمت76/ص1122 پس از فاسق وغير فاسق مي شود روايت کرد اما به شرطها وشروطها. الله يحفظکم.

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

1- قبول روايات به خاطر قرائن ، يک مطلب است ، و اينکه راوي را مورد اطمينان و جزو بزرگترين روات و علما بدانند نکته اي است ديگر ! آيا وکيع يک راوي فرعي در کتب اهل سنت است ؟!

علماي اهل سنت از جمله بخاري و مسلم اساس روايات خود را بر نقل از نواصب قرار داده اند ، و اگر بخواهيم کساني که با حضرت علي عليه السلام دشمني داشته و در صحاح از انها روايت شده است را جمع کنيم ، بيش از نيمي از روايات بخاري و مسلم زير سوال مي رود !

2- اما راجع به احمد بن هلال ، مگر ما منکر روايت شيعه از ناصبي شده ايم ؟ اما آيا روايات از دشمنان حضرت علي عليه السلام رکن روايات شيعه است ؟! فرق بين بخاري و مسلم و کتب شيعه در اين است که در اين کتب ، به صورت و پراکنده از اين راوي روايت نقل شده است ؛ در کل روايات شيعه ، از او تقريبا 60 روايت آمده است که سند بسياري از آنها از غير جهت احمد دچار اشکال است ، و در مجمع 7 يا 8 روايت از او مورد استفاده شيعه است ، اما تنها در بخاري و مسلم 350 روايت از وکيع آمده است !

همچنين روايات از دشمنان اهل بيت و امثال آنها !

بهتر است به اين نکته به خوبي دقت کنيد ! تا فرق بين دو مقام براي شما روشن شود .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

14 | جواد مهدوي | | ١٣:٥١ - ٢٢ فروردين ١٣٩٠ |
سلام عليکم من در کتاب العلل و معرفه الرجال احمد بن حنبل به ابنه خوندم در مورد وکيع که گفته بود در موردش 790 - سَمِعت أبي يَقُول بن مهْدي أَكثر تصحيفا من وَكِيع ووكيع أَكثر خطأ من بن مهْدي وَكِيع قَلِيل التَّصْحِيف اين رو توضيح دهيد

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

مقصود اين استكه مهدي در نوشتن عبارات ، از وكيع غلط‌هاي بيشتري داشته است ، اما وكيع اشتباه بيشتري (در نقل لفظي و در علم رجال) دارد .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

15 | سيد علي | | ١٠:٣١ - ٢٦ فروردين ١٣٩٠ |
سلام عليكم برادرام موسسه خدا قوت ودست مريزاد شما ناراحت نشويد اين نفهمي بعضي از ... ارثي است واز اجداد وعلمايشان به ارث رسيده است موفق باشيد
16 | محمد اميدواري ابرقويي | | ١١:٣٠ - ١٣ خرداد ١٣٩٠ |
پس نتيجه ميگيريم که هر شخص بي سر و پاي شرابخواري حق ندارد از قول و زبان مبارک پيامبر حديث يا روايتي را نقل کند و اين صلاحيت را ندارد چون در اسلام شراب خوردن حرام است. و مسلمان شرابخوار يعني فاسق و نقلهاي فاسق هم همينطوري که قرآن کريم مي فرمايد : آيه يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِن جَآءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبِإٍ فَتَبَيَّنُواْ أَن تُصِيبُواْ قَوْماً بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُواْ عَلَى‏ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ‏ ترجمه اى كسانى‏كه ايمان آورده‏ايد! اگر فاسقى براى شما خبرى مهم آورد تحقيق كنيد، مبادا (از روى زودباورى و شتاب‏زدگى تصميم بگيريد و) ناآگاهانه به گروهى آسيب رسانيد، سپس از كرده‏ى خود پشيمان شويد. حالا من به شما برادران اهل تسنن ميخواهم که کمي هم قرآن کريم را مطالعه بفرماييد و زمين نگذاريد. و ضمنا فرقي ندارد که اين شخص شرابخوار از صحابه باشد يا نباشد چون اگر اين طور حساب کنيم که هر کس پيامبر را ديده از صحابه است آنوقت ابولهب هم ميشود صحابه !!!!!!!!!
17 | علي | Iran - Markaz | ١١:٥٢ - ١٥ خرداد ١٣٩٠ |
ايا اهل سنت خلفاي راشيدين و خلفاي اموي و عباسي را عادل مي دانند آيا اينها کشتن نوزاد 6 ماهه حتي اگر فرزند دوشمن باشد را کاري درست مي دانند و يا پيمان شکني معاويه را درست مي دانند که بعد مرگش خلافت به امام حسن يا امام حسين برسد آيا خلافاي راشيدين را معصوم مي دانند جناب اقاي که به نام امامان شيعه معرفي مي کند پاسخ دهد البته سني هاي که همکار ما هستند بد گويي نسبت به خلافا بسيار بد و موجب نزول غذاب الهي مي دانند به قول امير المومنين اگر شما به اندازه اينکه در باطلشان گمراهيشان باهم متحد و عزم راسخ دارند شما بر حقتان متحد بوديد امروز دنيا وضع ديگري داشت
18 | جعفر الصادق | | ١٩:٤٨ - ٢٠ خرداد ١٣٩٠ |
دو عزيز دلي که پيام گذاشتين(محمد اميدواري ابرقويي )و(علي) بر بر هر دوي شما: متاسفانه شما وهم فکرانتان عادت کرده ايد بدون مطالعه آراء مخالفين فقط بر اساس احساس نظر بهيد وپايين بودن سطح مطالعه در ايران وپيروي از احساسات وشعارات شيوه ديرينه شما مي باشد چون اگر کمي شعار واحساس را کنار مي گذاشتيد حقيقت برايتان بهتر روشن مي شد واز اين فلاکت وانجمادي فکري که دچارش هستيد رها مي شديد. خواهش مي کنم حداقل زحمت يکبار خواندن مقاله ولي عصر وجواب هاي من را ببينيد ان شاء الله نظرتان عوض خواهد شد. من در چند جا شراب خور بودن راويان ثقه شيعه را ثابت کردم وبلا اشکال بودن نقل روايت از آنان را شرح دادم که خود دوستان اين سايت هم گواه آن شدند.براي نمونه بايد گفت: آقاي ابوحمزه ثمالي که عوام الناس شيعه هم او را مي شناسند اين طور انساني بوده است: قال علي بن الحسن بن فضال: (وكان أبو حمزة يشرب النبيذ ومتهم به). رجال الكشي 176-177، تنقيح المقال 1/191. اما نبيذي که او مي خورده از نوع حرام بوده تا بهانه شرب نبيذ حلال هم از او رفع شود: عن محمد بن الحسين بن ابي الخطاب قال كنت انا وعامر بن عبد الله بن جذاعه الازدي وحجر بن زائده جلوساً على باب الفيل إذ دخل علينا أبو حمزه الثمالي ثابت بن دينار فقال لعامر بن عبد الله يا عامر أنت حرّشت (( اغريته علىّ )) علىّ أبا عبد الله عليه السلام فقلت أبو حمزه يشرب النبيذة . فقال له عامر ما حرّشت عليك أبا عبد الله ولكن سألت أبا عبد الله عليه السلام عن المسكر فقال كل مسكر حرام فقال لكن أبا حمزه يشرب قال فقال أبو حمزه استغفر الله منه الان وأتوب اليه . ( رجال الكشي 176- 177 , معجم رجال الحديث ج 3 ص 389 - 390 التحرير الطاووسي 63 تنقيح المقال 1/191 ) واين هم کساني که او را ثقه يا مورد اعتماد شيعه دانسته اند: الطوسي في (( الفهرست)) ص 70 ترجمه رقم 138 , القهبائي في (( مجمع الرجال )) ج1 ص 289 , الأردبيلي في (( جامع الرواه )) ج 1 ص 134 ترجمه رقم 1072 , الكشي في رجاله ص 176 ترجمه رقم 81 ,حسن ابن الشهيد الثاني في (( التحرير الطاووسي )) ص 61 ترجمه رقم 67 , الحر العاملي (( وسائل الشيعه )) ج 20 ص149 ترجمه رقم 207 , عباس القمي في (( النى والألقاب )) ج1 ص118 , المامقاني في (( تنقيح المقال )) ج 1 ص189 , ترجمه رقم 1494 , الحلّي (( كتاب الرجال )) القسم الأول ص 59 ترجمه رقم 277 , الخوئي (( معجم رجال الحديث )) ج 3 ص 385 ترجمه رقم 1953 ووووو بسياري از راويان شراب خور و اهل موسقي و اهل دزدي شيعه مسلک که رجال شناسان شيعه توثيقان کرده اند.

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

شما که ادعاي بررسي سند روايات را داريد و در مورد نقل روايات اهل سنت توسط ما ، هزاران اشکال مي کنيد (که البته همه آنها هم پاسخ داده مي شود) چرا در نقل اين روايت ، اين اصل را فراموش کرديد ؟!

اگر ممکن است ، سند اين روايت را در مورد ابو حمزه طبق مباني شيعه مورد بررسي قرار دهيد ، البته ما پيشايش نظر علماي شيعه را در مورد اين روايت مي گوييم :

هذه الرواية على أنها مرسلة فهي موضوعة ، لان محمد بن عبد الحسين ابن أبي الخطاب لم يدرك أبا حمزة الثمالي ، وأبو حمزة هذا مات سنة 150 ه‍ ، وهو من أصحاب الإمام السجاد والباقر والصادق والكاظم عليهم السلام ، أما محمد بن الحسين بن أبي الخطاب مات سنة 262 ه‍ ، وهو من أصحاب الإمام الجواد والهادي والعسكري عليهم السلام .

الكليني والكافي - الشيخ عبد الرسول الغفار - ص 475 الكليني والكافي - الشيخ عبد الرسول الغفار - ص 475

يعني براي اثبات شرابخوار بودن او يک روايت آورديد که آن هم جعلي است ! و بعد اشکال کرده ايد که چگونه اينهمه علماي شيعه او را توثيق کرده اند !

در نهايت هم گفته ايد «ووووو بسياري از راويان شراب خور و اهل موسقي و اهل دزدي شيعه مسلک که رجال شناسان شيعه توثيقان کرده اند»

ا. اگر زياد داشتيد ، ذکر مي کرديد و بعد از گذشت اينهمه مدت تنها يک شاهد نمي اورديد !

ب. همين يک شاهد شما نيز هم مرسل است (مرسل طبق تعريف شيعه) و هم جعلي !

بهتر است به جاي اينکه اين سخنان را بنويسيد کمي مباني را که خود ادعاي آنها را داريد مراعات کنيد (البته مراعات آنها بهانه را از دست شما مي گيرد و به همين دليل نمي توانيد به آن ملتزم باشيد)

گروه پاسخ به شبهات

19 | سيد محمد حسيني | | ١٤:١٥ - ٢٥ خرداد ١٣٩٠ |
جواب نظر
جناب-------------------------------جعفر الصادق----------------------------
:)
ديگه انصافا دروغ نداشتيم ها!
روايت جعلي مياري؟
20 | علي | Iran - Tehran | ٢٠:٥٨ - ٢٦ خرداد ١٣٩٠ |
شيعه تنها مذهبي است که بدون تعصب و و بدون تقليد کور کورانه است انجماد فکري کساني دارند که اين همه سخنان زيبا را که واقعا حتي اگر به اخرت هم ايمان نداشته باشند به درد دنيايشان مي خورد روشهاي همزيستي با مردم رعايت حقوق ديگران حقوق بشر به معناي واقعي که بهترين علماي هر عصري در مناظره ها کم مي اوردند و به ناچار سر تعظيم به استان پيشوايان شيعه مي گذاشتند چطوري شيعه داراي انجماد فکري است در مورد فلاکت حداقلش اين است مذهب شيعه مذهب مدارا و بردباري است شما کتابي بهتر از نهج البلاغه که گفته بشر باشد داريد
21 | سعيد حسيني ) شاه اسماعيل صفوي | | ٠٢:١٧ - ٣١ خرداد ١٣٩٠ |
جناب جعفرالصادق ابن حجر در صفحه۳۰ ٬جلد دهم کتاب فتح الباري خود مي نويسد : ابو طلحه زيد بن سهل در منزل خود مجلس عيش و نوشي راه انداخت و ده تن را به آن مجلس دعوت کرد که همگي شراب نوشيدند و ابوبکر بن ابي قحافه اشعاري در مرثيه کفار مشرکين و کشته شدگان کفار در جنگ بدر سرود !!! آن ده نفر عبارتند از : ابوبکربن ابي قحافه٬عمربن الخطاب٬ابو عبيده جراح٬ابي بن کعب٬سهل بن بيضاء٬ ابو ايوب انصاري٬ ابو طلحه(صاحب خانه و دعوت کننده)٬ابو دجانه سماک بن فرشه٬ ابوبکربن شغوب و انس ابن مالک انس بن مالک که در آن زمان ۱۸ ساله بود و ساقي مجلس! که بيهقي در صفحه ۲۹ جلد ۸ سنن خود از انس بن مالک نقل مي کند : من در آن روز از همه کوچکتر بودم و ساقي مجلس !!! يا حق
22 | سعيد حسيني ) شاه اسماعيل صفوي | | ١٢:٣٤ - ٣١ خرداد ١٣٩٠ |
جناب جعفر الصادق

آيا شما اهل بدعت دچار تعصب کور نيستيد؟ !!!

بسيار خوب

با پاسخ دادن به اين سئوال بنده اثبات کنيد

لطف فرموده و به ما بفرمائيد

آيا دين اسلام ديني اجباري است؟
نظر قرآن کريم در مورد اجبار در دين چيست؟
آيا سنت پيامبر ص اين موضوع را تآئيد ميکند؟

لطف فرموده از داستانسرائي و مغلطه پرهيز کنيد و صريحا جواب دهيد

چرا خليفه دوم شما عمربن صهاک به بهانه ي مسلمان کردن ايرانيان (به خيالش خودش) طبق نامه اي که به يزدگرد سوم نوشت و تهديد کرد که در صورت امتناع و تسليم در برابر مسلمان شدن به ايران حمله ميکند؟!

چرا عليرغم نص صريح قرآن و بر خلاف سنت پيامبر ص به بهانه واهي مسلمان نمودن ايرانيان عمر به ايران حمله کرد و زن و مرد و پير و جوان را از دم تيغ گذراند؟!

چرا به بهانه چيزي که آنرا اسلام مي ناميد و در حقيقت بر گرفته از آئين دوستان يهودي خود همانند کعب الاحبارها و ابوهريره ها بود، بر خلاف قرآن و سنت به ايران حمله کرد و اجداد مادري شما اهل سنت را به کنيزي اعراب سوسمار خوار و اجداد پدري تان را به بردگي همان قوم فرستاد؟!!

مگر نه اين است که اسلام دين رعفت و رحمت و مهرباني و دعوت به خدا و در نهايت تبليغ است و با اجبار ميانه اي ندارد؟

مگر نه اين است که رسول خدا ص طبق فرموده حقتعالي در قرآن کريم به تمام بلاد نامه نوشته و آنان را به اسلام دعوت نمودند و در هيچ يک از موارد دعوت آن حضرت هيچگونه تهديدي وجود نداشته است؟

مگر نه اين است که در راستاي دعوت رسول خدا ص بعضي از حکام يا پادشاهان از جمله خسرو پرويز ملعون نامه آن حضرت را پاره کردند؟
اما رسول خدا ص هيچگاه دستور حمله به آن بلاد را صادر نکردند، اين در حالي بود که رسول خدا ص و مسلمانان به تدريج از قدرت دفاعي و توان رزمي خوبي بر خوردار بودند و حتي توانستند مکه را بدون جنگ از دست ابوسفيان ملعون ازاد نمايند.

تضاد رفتار عمر با قرآن و سنت نشان از کفر او نسبت به اسلام دارد و ثابت ميکند که عمر بن صهاک ذره اي ايمان بخدا و رسول خدا ص و قرآن کريم نداشته و هموراه پيرو آئين يهود بوده است و عملکرد وي متاثر از همان آئين تحريف شده بود.

ايرانياني که در آن زمان با لشکريان عمر جنگيدند و کشته شدند در حقيقت با يهود به مبارزه پرداختند و کسانيکه در مصاف با عمر يهودي تسليم شدند ، در واقع تسليم يهود شدند.
اگر نگاهي هر چند کوتاه و گذرا به تاريخ بيندازيد خواهيد ديد که اعراب يهودي به فرمان عمربن صهاک با توسل به توحش و تهديد و ترعيب اجدا مادري حضرتعالي را به کنيزي بردند و اجداد پدري شما را نيز به بردگي !!!
اما مشکل اصلي خود شماها بوديد زيرا توحش عمر را به عنوان دين اسلام يعني دين خداي بخشنده و مهربان پذيرفتيد !!!
بنابراين شما اول انسان بودنتان را ثابت کنيد بعد ادعاي ارث بفرمائيد !!!
هيچکس فراموش نميکند که معاويه ملعون خليفه ي شما چهار پدر داشته و اين تعداد به غير از کساني است که در زمان بروز اين ادعا در سفر بوده و يا از ترس ابوسفيان ملعون دم بر نياوردند !!!
واقعا من نميدانم دليل حمايت شما از خلفاي زنازاده اي مانند معاويه چيست؟ !!!
اگر جواب دهيد ممنون ميشوم
واقعا دليل اين حمايت شما از اين افراد معلوم الحال چيست؟!!
آيا علاقه ي شما را به زنازادگان اثبات ميکند يا يکي از شرايط خلفاي شما زنازادگيست؟!!!
منتظر جواب حضرتعالي هستم

جزئيات در بحثها زياد مهم نيست

يا حق
23 | جعفر الصادق | | ١٠:٤٧ - ٠٥ تير ١٣٩٠ |
با سلام: بايد مشخص شود که سايت ولي عصر يک سايت صرفا عقيدتي است يا نه مباني تربيتي را هم شامل مي شود؟فقط جوابها کوتاه باشد که بينندگان راحت به مقصد برسند: 1-مگر خود دست اندرکاران اين سايت نبودند که فرمودند اول يک قضيه روشن شود بعد سراغ مسائل جانبي آن برويم؟ 2-مگر ما قرار بود در طول مناظره به مقدسات هم توهين کنيم؟ 3-نظر روشن ودور از تقيه سايت در مورد شخصي که مدام در پيام هاي خود همه را حرام زاده خطاب مي کندوباصطلاح خودش مي خواهد مناظره چريکي راه بيندازد واذهان را منحرف کند چيست؟نظرتان مثبت است يا منفي؟ 4-توصيه تربيتي شما در مورد کسي که شروع کننده اين مطلب زنا زادگي شد چيست؟(واقعا من نميدانم دليل حمايت شما از خلفاي زنازاده اي مانند معاويه چيست؟ !!! اگر جواب دهيد ممنون ميشوم واقعا دليل اين حمايت شما از اين افراد معلوم الحال چيست؟!! آيا علاقه ي شما را به زنازادگان اثبات ميکند يا يکي از شرايط خلفاي شما زنازادگيست؟!!! منتظر جواب حضرتعالي هستم) 5-نظر سايت شما در مورد اينکه ما هم بيايم بحث حرام زادگي شيعه را پيش بکشيم واز ابتدا از همين شاه اسماعيل صفوي شروع کنيم چيست؟خوب است يا بد؟ 6-توصيه اخلاقي سايت ولي عصر به آقاي شاه اسماعيل صفوي چيست؟ايشان چه مواردي را بايد رعايت کنند؟چون شما چند سري فقط به بچه هاي سني نصيحت اخلاقي داديد .آيا شما به شيعيان هم نصحيت مي کنيد يا فحش وتوهين به مقدسات آنها را ماجور مي دانيد ونظرات اين آقا در راستاي مکتب تربيتي اهل بيت مي دانيد؟ 7-آيا حاضريد ما هم در سراسر مناظره مثل همان ابتدا از اين شاخه به آن شاخه برويم يا نه اول يک قضيه روشن شود وهمه پيرامون آن مساله نظر بدهند ؟يا نه پدر ومادر هم را از نظر ژنتيکي تست کنيم؟چون ما هم حرف داريم؟ 8-توصيه اخلاقي شما نسبت به اينکه اينقدر آقاي حسيني در دهها جا حرام زاده ،حرام زاده کرده وعلت سکوتتان را توضيح دهيد؟آيا نصيحت فقط مال بچه سني ها است؟

پاسخ:

با سلام
دوست گرامي
1- فرموده ايد «بايد مشخص شود که سايت ولي عصر يک سايت صرفا عقيدتي است يا نه مباني تربيتي را هم شامل مي شود؟»
ما تنها و تنها به بحث عقيدتي مي پردازيم و حتي مسائل فقهي را نيز به ديگر سايت ها و دفاتر ارجاع مي دهيم.
2- گفته ايد «مگر خود دست اندرکاران اين سايت نبودند که فرمودند اول يک قضيه روشن شود بعد سراغ مسائل جانبي آن برويم؟» و ما نيز هنوز بر سر سخن خود هستيم ؛ آيا ما با شما جز در مورد مساله صحت سند روايت سجود شکر عائشه در شهادت اميرمومنان بحث ديگري نيز داريم ؟!
3- گفته ايد«مگر ما قرار بود در طول مناظره به مقدسات هم توهين کنيم؟» آيا ما به مقدسات شما توهين کرده ايم ؟! بهتر است يک نمونه از مقدساتي را که ما به آنها اهانت کرده ايم نام ببريد
4- گفته ايد «نظر روشن ودور از تقيه سايت در مورد شخصي که مدام در پيام هاي خود همه را حرام زاده خطاب مي کندوباصطلاح خودش مي خواهد مناظره چريکي راه بيندازد واذهان را منحرف کند چيست؟نظرتان مثبت است يا منفي؟» دقيقا شبيه نظر ما در مورد اهل سنتي است که خطاب به ما بت پرست و حرامزاده و ... مي گويند ! البته هم نظرات آنها را علني مي کنيم و هم نظرات طرف مقابل را ؛ و حتي بارها با تذکر به دوستان خودمان از آنها مي خواهيم که اينگونه با اهل سنت سخن نگويند؛ نظرات ما در پايين بسياري از نظرات شيعيان خود گوياي اين مطلب است .
5- گفته ايد «توصيه تربيتي شما در مورد کسي که شروع کننده اين مطلب زنا زادگي شد چيست؟(واقعا من نميدانم دليل حمايت شما از خلفاي زنازاده اي مانند معاويه چيست؟ !!!» اگر چه بناي ما توصيه تربيتي نيست ، اما از روي ضرورت گاهي چنين مي کنيم ؛ اما توصيه ما «ولا تسبوا الذين يدعون من دون الله فيسبوا الله عدوا بغير علم» همچنين به او مي گوييم درست است که جز راست نبايد گفت ؛ اما هر راست نشايد گفت.
6- گفته ايد «واقعا دليل اين حمايت شما از اين افراد معلوم الحال چيست؟» ما هيچ حمايتي از آنها نمي کنيم ، و تنها نظراتشان را علني مي کنيم
7- گفته ايد « نظر سايت شما در مورد اينکه ما هم بيايم بحث حرام زادگي شيعه را پيش بکشيم واز ابتدا از همين شاه اسماعيل صفوي شروع کنيم چيست؟خوب است يا بد؟» دوستان شما قبل از شما چنين بحث هايي را بارها (با صبغه علمي) مطرح کرده اند و جواب مناسب خود را (از مصادر و مدارک اهل سنت) نيز گرفته اند ! مي توانيد در نظرات سايت بررسي کنيد ! و اگر مي خواهيد امتحان کنيد! البته اميدواريم ابتدا بحث قبلي خود را به اتمام رسانيد .
8- ما بارها و بارها به جناب آقاي شاه اسماعيل نيز تذکر داده ايم که حدود اخلاقي بايد مراعات شود ، و اينکه نظرات ايشان علني مي شود دلالت بر موافقت تام ما با مطالب ايشان نيست
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

24 | Momen Abdullah | | ١١:١١ - ١٤ تير ١٣٩٠ |
جناب عبدالعمر (شماره 23)
اولا)) اساتيد بنده در اين صفحه هنوز منتظر پاسخهاي شما هستند:
http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=13538

دوما)) مگر استاد سعيد حسيني چه مطلبي به شما گفته است كه چنين برآشفته شده ‌ايد و از پاسخ به او به هر قيمتي طفره مي‌رويد؟
كدام قسمت از سخنان ايشان چنين شما را از پاسخ عاجز و درمانده كرده است؟
صفحه صفحه اين وب سايت مملو است از هزيمت و شكست شما در برابر منطق الهي اساتيد بنده.
و دليل آن نيست جز تمسك شما به دين ساخته كعب الاحبار يهودي.

سوما)) چگونه است كه شما سخن ابوالفرجها و ... را پذيرا نمي‌شويد ولي سخن معاويه بن هند را دستور اميرالمومنين مي‌دانيد؟؟!!!
مگر ابوالفرج بدتر از معاويه بن هند بود؟

جناب عبدالعمر (شماره 23)
دنيا نيك مي‌داند كه هدف شما از تظاهر به دين اسلام فقط و فقط يك چيز است:
«««« غارت و چپاول »»»»

تمامي تلاش مذبوحانه شما هم براي لاپوشاني جنايات فجيع خلفاء در جهت تحقق اين هدف و خواسته شوم شما است. « غارت و چپاول»
**********
مگرنه چه دليل دارد كه در قرن بيست و يكم يك فارسي زبان پرچم دار حمايت از خلفاي زنازاده شود؟
زندگي و سرمايه خود را وقف پاك جلوه دادن ناقضين حقوق انسانيت يعني خلفاي ستمكار و ظالمي چون ابوبكر و معاويه شود؟

براستي دليل طرفداري شما از راه و مشي و مذهب چپاول و امامان چپاول و غارت جز نقشه شوم شما براي همراهي با غارتگران عرب است؟

يا علي
25 | اخلاقي | Iran - Kermanshah | ١٩:٤١ - ١٤ تير ١٣٩٠ |
سلام خسته نباشيد نام صحاح سته را لطفا با جزييات بيان کنيد

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

اين صحاح (در قول مشهور) عبارتند از «صحيح بخاري» «صحيح مسلم» «سنن ابي داود» «سنن ترمذي» «سنن ابن ماجة» «سنن نسائي»

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

26 | سعيد حسيني(شاه اسماعيل صفوي) | Iran - Tehran | ١٩:٣٢ - ٢٠ تير ١٣٩٠ |
سلام
جناب جعفر الصادق
جواب شما بايد خطاب به بنده باشد نه عزيزان پاسخ به شبهات !
البته بخوبي ميدانم کدام قسمت از مطالب بنده شما را نگران و ناراحت ميکند ، اما همانطور که ميدانيد اين يک بحث علمي و مبتني بر تاريخ است، اگر توان پاسخ به آن را نداريد اعتراف کنيد يا سکوت نمائيد، نه اينکه متوسل به عزيزان پاسخ به شبهات شويد !
مطلب بنده بر مبناي حقيقت و مبتني بر تاريخ آنهم از کتابهاي خودتان است، اما چون اين مطالب مشروعيت مذهبتان را بر باد ميدهد شما را اينچنين نگران و مضطرب کرده است !
من به شما حق ميدهم که اينگونه دستپاچه و نگران باشيد، واقعا حقيقت تلخي است، حقيقت تجاوز به يک ملت به بهانه اسلام و توحيد و تزريق توحش يهود در آن ديار بنام اسلام ! که نتيجه اي جز قتل و غارت ايرانيان و تجاوز به زنان و دختران ايراني نداشت و . . .
واقعا حقيقت تلخ و دردناکي است !!!
در هر صورت شما بعنوان يک مدعي پيروي از سنت پيامبر ص، قرآن کريم و خلفاي ثلاثه بايد سئوالات مطرح شده را پاسخگو باشيد.
همانطور که خود شما براي طرح سئوالاتي وارد همين سايت مي شويد و دوستان پاسخ به شبهات هم پاسختان را بطور کامل ميدهند.
فرموده ايد :

(((مگر خود دست اندرکاران اين سايت نبودند که فرمودند اول يک قضيه روشن شود بعد سراغ مسائل جانبي آن برويم؟)))

پاسخ ::: در اين مورد خاص بنده با شما موافقم

اما دقت داشته باشيد که بررسي ريشه و پيدايش يک مذهب جزو مسائل جانبي نيست و بر خلاف ادعاي کذب شما از اصول است از طرفي مطالب بي اساس مطرح شده توسط شما جزئي و بقول خودتان جانبي است.

بنابراين ابتدا مبناي مذهبتان را طبق قرآن و احاديث صحيح خودتان اثبات نمائيد تا نوبت به جزئيات برسد.
بعنوان مثال در يکي از بحثها مطرح کرده بوديد که ابولفرج اصفهاني سني نبوده است !
بسيار خوب، سني بودن و نبودن او چيزي را در اصل ادعا زير سئوال نمي برد اما اثبات ايمان عمر و ابوبکر از سوي شما در واقع از اوجب واجبات است.
بعد نوبت به مراحل بعدي ، يعني ادعاهاي شما ميرسد.

در واقع بعد از اثبات کفر يا ايمان عمربن صهاک (همان کسي که دستور توحش، تجاوز به زنان و دختران ايراني و قتل و غارت را بر خلاف قرآن و سنت به ايران صادر کرد) سني يا شيعه بودن ابوالفرج اصفهاني، اهميت پيدا ميکند.

فرموده ايد :

(((مگر ما قرار بود در طول مناظره به مقدسات هم توهين کنيم؟)))

پاسخ ::: نظر شما را به مطالب خودتان و همکيشانتان در اين سايت و سايتهاي ديگر و سايت خودم جلب ميکنم تا با اقيانوس توهين مدعيان پيروي از سنت پيامبر ص که به مقدسات شيعه روا داشته اند مواجه شويد، البته قطعا خودتان با آن توهينها آشنا هستيد اما تعجب من از آن است که با توجه به اينهمه ادعائي که داريد، چطور تا الان در مورد درياي توهينهاي همکيشانتان سکوت اختيار کرده ايد ؟!
آيا کشتار شيعه بدست همکيشانتان در ايران و کشورهاي ديگر را از حسن رفتار و اخلاق مدعيات پيروي از سنت ميدانيد ؟!!

فرموده ايد :

(((نظر روشن ودور از تقيه سايت در مورد شخصي که مدام در پيام هاي خود همه را حرام زاده خطاب مي کندوباصطلاح خودش مي خواهد مناظره چريکي راه بيندازد واذهان را منحرف کند چيست؟نظرتان مثبت است يا منفي؟)))

پاسخ ::: اولا سايت نظر خودش را اعلام کرده است، اما بنده قصد مناظره چريکي ندارم و براي اثبات اين مدعا ايميلم را در اختيارتان قرار ميدهم تا به بنده ايملي بزنيد تا آدرس و تلفن و شغل و هويت خودم را به اطلاع شما برسانم، شما هم صداقت خود را در گفتارتان اثبات کنيد و مانند بنده ايميل و آدرس و تلفن خود را در جواب همان ايميل براي بنده بفرستيد، اين امر باعث ميشود تا اثبات شود چه کسي قصد انحراف در اذهان عمومي دارد ؟!

در مورد زنازادگي برخي از خلفاي شما مانند معاويه و . . . بايد عرض کنم بنده به يک واقعه ي تاريخي مبتني بر حقيقت اشاره کرده ام که متاسفانه اين اتفاق ناگوار در ايران براي برخي از هموطنان خودم نيز توسط خليفه ي دوم شما در حمله و تجاوز اعراب به ايران اتفاق افتاده است !!!

آيا شما منکر حمله ي عمر به ايران و قتل و غارت و تجاوز به زنان و دختران ايراني و به بند کشيدن مردان ايراني براي بردگي اعراب هستيد؟

آيا آنان که در آن زمان ( حمله ي اعراب به ايران ) با لشگر عمر مواجه شده و مقاومت کرده و کشته شدند اجداد پدري و مادري من و شما نبودند؟

تعجب ميکنم که خود را محقق مي ناميد اما از بيان حقايق تاريخ هراس داريد !!!

آيا منکر تجاوز اعراب عمري به آب و خاک و ناموس اين مرز و بوم هستيد ؟!

بنده تنها حقايقي از تاريخ را براي روشن شدن مسئله مطرح کردم تا مبناي مذهب عمري هاي ايران براي خودشان و ديگر هموطنانمان مشخص شود.

شما بجاي فرار از جواب و نگراني که از روشن شدن حقيقت در مبناي مذهب اجباري خود داريد در صورت قابليت و توان، بهتر است پاسخ مناسب دهيد.
ما همچنان منتظر پاسختان هستيم.

سعي نکنيد بين مراجعين محترمي که به اين سايت نوراني تشريف مي آورند، و مسئولين سايت با القاء مسائل انحرافي در بحثها تفرقه ايجاد کرده بخيال خام خود بين آنان فصل و جدائي ايجاد کنيد که سخت در اشتباهيد.
جاي چاهکن در همان چاهي است که خود مي کند

فرموده ايد:

(((توصيه تربيتي شما در مورد کسي که شروع کننده اين مطلب زنا زادگي شد چيست؟(واقعا من نميدانم دليل حمايت شما از خلفاي زنازاده اي مانند معاويه چيست ؟!!!)))

پاسخ ::: دلايل زنازادگي معاويه را همانطور که قطعا خودتان هم ميدانيد بارها از متون اهل سنت و منابع خودتان به اثبات رسانده ايم.

بهتر است بجاي اينکه توصيه دوستان پاسخ به شبهات را در مورد بنده بدانيد، سعي کنيد دلايل خود را بخاطر پيروي از خليفه ي زنازاده اي که چهار نفر بر پدري او ادعا کرده اند بيان کنيد تا مبناي واقعي مذهبتان را به دنيا معرفي کرده باشيد، زيرا واقعا براي من و بسياري از دوستان ديگر نيز سئوال است و تمام مولوي هاي شما از اين سئوالات بنده با سرشکستگي پا به فرار گذاشته اند.

بطور کلي بايد عرض کنم که زنازادگي خلفاي معلوم الحال شما مانند معاويه و يزيد و . . . مورد نظر بنده نبود، بلکه پيروي شما از چنين افرادي قابل بحث و بررسي دقيق است، و اين همان چيزي است که شما را شديدا نگران و دستپاچه کرده است.
آيا از نظر شما خداوندي که پاک و منزه است از هرگونه زشتي و پليدي ميتواند چنين افرادي را زمامدار امور مسلمين گرداند ؟!!

فرموده ايد:
(((نظر سايت شما در مورد اينکه ما هم بيايم بحث حرام زادگي شيعه را پيش بکشيم واز ابتدا از همين شاه اسماعيل صفوي شروع کنيم چيست؟خوب است يا بد؟)))

خودتان هم خوب ميدانيد که شيعه از اين مسئله مبري است، مثل شما مثل دزدي است که پليس او را در حال ارتکاب جرم دستگير کرده و به نزد قاضي ميبرد، طبيعي است که شما بدنبال شريک جرم براي خود باشيد تا جرمتان نزد قاضي سبکتر جلوه کند.
بنابر اين وقتي نزد قاضي مي رسيد مي گوئيد که من در دزدي شريکي هم داشتم و آن شريک همان صاحب خانه و صاحب اموالي است که من سرقت کرده ام !!!
آيا اين ادعا خنده دار نيست ؟!!!
از طرفي گيرم که بر فرض محال ادعاي شما در مورد جناب شاه اسماعيل صفوي (رضوان الله تعالي عليه) نعوذ بالله درست باشد، چه ربطي به شيعه دارد؟
آن مسئله چه ربطي به اصل و نسب خليفه ي زنازاده ي شما اهل بدعت مانند معاويه و يزيد دارد؟!
مگر ملاک شيعه شاه اسماعيل صفوي است؟!!
مگر شاه اسماعيل صفوي يکي از خلفاي شيعه است ؟!!

همانطور که همه ميدانند ملاک مذهب بر حق شيعه قرآن کريم، سنت پيامبر ص، و اهل بيت ع است اگر اشکالي داريد از آنها مطرح کنيد تا پاسخ دهيم، ما از از مبناي مذهب شما اشکال مطرح کرديم، بنابراين بجاي سکوت يا توسل به خدعه و نيرنگ سعي در پاسخ علمي و منطقي به ما داشته باشيد تا بدينوسيله ميزان علم ، عقل، منطق، انصاف، عدل، ايمان و عمل شما مشخص گردد.

در ضمن فرصت خوبي هم هست براي محک خودتان از خودتان !!!

[email protected] ايميل بنده

لبيک يا امير المومنين علي بن ابيطالب يعثوب المومنين
موفق باشيد
27 | سعيد حسيني (شاه اسماعيل صفوي) | | ٠٣:٤٦ - ٢٨ تير ١٣٩٠ |
جناب جعفر کذاب
---------------------

سئوالات بنده از شما کاملا مبناي مذهب و خلفاي شما را بر باد ميدهد!
از مذهب و خلفاي خود دفاع کنيد.
بنابراين صداقت ، علم، منطق ، عدل و از همه مهتر ايمان خود را ثابت کنيد!
منتظرم
28 | سيد محمد حسيني | | ١٣:١٩ - ٢٨ تير ١٣٩٠ |
جناب جعفر کذاب
ظاهرا دوستان ديگر تصميم گرفته اند شما را کذاب خطاب کنند
يا حق
29 | بهمن | United States - Fremont | ٠٥:١٢ - ٣٠ تير ١٣٩٠ |
درود بر شما

جناب آقاي سعيد حسيني (شاه اسماعيل صفوي)

تا حدود زيادي با نظر شما در مورد حمله تازيان به ايران موافقم و بابت صداقتي که در گفتارتان نشان داده ايد سپاسگذارم
چند بار به وبلاگتان مراجعه کردم و چند سوال پرسيدم اما ظاهرا شما دچار مشکلات کاري هستيد و دوستانتان بجاي شما پاسخگو بودند
هميشه حمله اعراب تازي براي من سوال شده بود به چند سايت سني مذهب مراجعه کردم اما پاسخم را متاسفانه نگرفتم و برخي از سايتها نيز مشتي چرند تحويلم دادند
در اينترنت سرچ کردم و منابعي که نشان ميدهد توحش تازيان در حمله به ايران در نوع خود اگر بي نظير نباشد کم نظير بوده است ،ديدم متاسفانه مسائلي در اين ميان وجود دارد که براي من گنگ است و هر چه تواريخ را خواندم متوجه آن نشدم
دقيقا طبق فرمايش شما در قرآن مسلمانها ديدم که نوشته است دين زوري نيست و خدا مهربان و بخشنده است اما اين موضوع هيچ تناسبي با توحش تازيان در حمله به ايران ندارد خداي مهربان عربها چگونه به پيروانش دستور ميدهد که مردم يک کشور را متشکل از زن و مرد و بچه را از دم تيغ بگذرانند و در کتاب مسلمانها خود را بخشنده و مهربان بداند؟
در همون کتاب قرآن نوشته است که دين اجبار نداريم پس تهاجم وسيع تازيان براي مسلماني ايران با آن کيفيتي که در تاريخ آمده چه معني دارد؟
چه فرقي اسلام تازيان با ديگر پادشاهان ظالم دارد؟
در لندن يکبار همراه برادرم نزد فردي بنام دکتر ملازاده رفتيم و همين سوالات را از او پرسيدم مشتي اراجيف با آن چهره وحشتناکي داشت تحويل ما داد من قانع نشدم و باز هم سوال پرسيدم و آخر با فحاشي بيرونمان کرد.چند کتاب در همين موضوع به من گفتند و من ـنها را تهيه کردم و خواندم يکي تاريخ طبري که مال مسلمانها يکي ديگر هم فتوح البلدان که آن هم مال مسلمانهاست با کمال تعجب نوشته است که فتوحات اسلام و . . .
مدتي است که تحقيق ميکنم متوجه شدم که فرقه شيعه ها از فرقه سني ها معتدل تر هستند و نسبت به تجاوز تازيان به ايران مانند من ناراحت هستند
به همين دليل با سخنان شما موافقم چون تحقيق من و کتاب قرآن دقيقا گفته هاي شما را تآئيد ميکند
يک سوالي براي من ايجاد شده در اين موضوع
شما نوشتيد عمر مسلمان نبود چون بر خلاف قرآن عمل ميکرده است چگونه يهود توانستند عمر خليفه تازي را تسخير کنند؟ اطلاعات بيشتر در مورد عمر بدهيد
سپاسگذارم
30 | سعيد حسيني (شاه اسماعيل صفوي) | Iran - Tehran | ١١:٤٣ - ٠٧ مرداد ١٣٩٠ |
جناب جعفر کذاب

ما هنوز منتظر جوابتان هستيم

آيا عمربن صهاک به خدا و پيامبر ص ايمان داشت؟
اگر ايمان داشت چرا بر خلاف قرآن و سنت عمل کرد؟
اگر نداشت چرا او را مسلمان ميدانيد و از او پيروي ميکنيد؟
آيا مخالف قرآن و سنت بودن يکي از شرايط خلفاي شماست؟
ايا معاويه يکي از خلفاي شما به اقرار علماي موثق از اهل سنت زنازاده نبوده است؟
ايا مادر معاويه "هنده" به اعتراف علماي بزرگ سنت زني بدکاره نبوده است که به غلامان سياه علاقه ي فراوان داشت؟
آيا مادر خليفه ي شما معاويةبن ابوسفيان لعنت الله عليه از زني هوسران و از جمله زنان اهل پرچم نبوده است که خانه اش مامن مردان هوسران بوده است؟
واقعا پدر خليفه ي ابوسفيان است؟
دليل پيروي شما از چنين خلفائي چيست؟

من هنوز منتظرم مشروعيت تولد پدرانت را بعد از حمله ي عمر يهودي به ايران و تجاوز عمري ها به زنان و دختران ايراني (اجدا مادري شما) اثبات کنيد

مسائلي از اين قبيل بسيار است که ابتدا بايد به آن پاسخ دهيد لازم به ذکر است تا زماني که پاسخ نداده ايد نظر بنده در مورد شما همان نظر قبل خواهد بود و آن نظر اين است که شما اهل بدعت ايران حاصل تجاوز زشت عنصر متجاوز يهودي به نام عمر بن صهاک لعنت الله عليه هستنيد

و هزاران سئوال بي جواب ديگر موجود است

ابتدا مشروعيت و اسلامي بودن مذهبتان را ثابت کنيد بعد به جزئيات بپردازيد

منتظرم

ابتدا بدون اينکه سعي در به انحراف کشاندن بحث داشته باشيد، مشروعيت مذهب و خود را اثبات کنيد ، بعد ادعاي ارث نمائيد.

در ضمن بنده براي مناظره با شما در هر مکاني که شما بگوئيد حاضرم حتي اگر در کشور ديگري باشد

[email protected] ايميل من

يا حق
31 | امير حسين از بيرجند | Iran - Tehran | ٠٨:٣٢ - ١٠ مرداد ١٣٩٠ |
بله واين توفيق نصيب جناب خليفه دوم شد که در واپسين ساعات عمرش از آن نوشيدني مورد علاقه شان ميل فرمايند. (مسند احمدابن حنبل ج1 ص42 - طبقات کبري ابن سعد ج3 ص 267 و270 - تاريخ مدينه دمشق ابن عساکر ج44 ص 414 رقم 5206 شرح حال عمرابن الخطاب ) - نه بهتر است با وجود اينهمه سند بدبين نباشيم ، شايد آن نوشيدني شربت شهادت بوده؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!! اللهم عجل لوليک الفرج
32 | مهدي55 | Iran - Galleh Dār | ١٤:١٥ - ٢٣ شهریور ١٣٩٠ |
دو سوال از اهل سنت:
1) کداميک حق است ؟ حنبلي-حنفي- شافعي يا مالکي؟
2)قبل از اينکه اهل سنت پيرو اين چهار فرقه شوند پيرو کدام طريق بوده اند؟

عزيزان اهل سنت خواهش مي کنم حتما اين دو سوال رو پاسخ بفرمايند.......
ياعلي
33 | امير | | ٠٢:٤٨ - ٠٩ آذر ١٣٩٠ |
آقاي شاه اسماعيل صفوي مرحبا.ما هم همچون شما منتظر جواب جعفر کذاب هستيم اگه جواب ندهد اساس مذهبش باطل است زود باش جعفر کذاب ما منتظريم.با تشکر ويزه از دوستان پاسخ به شبهات سلام من را به استاد يزداني و استاد ابوالقاسمي برسانيد.
34 | داست | Iran - Zahedan | ٠٥:٠١ - ٠٣ فروردين ١٣٩١ |
سلام ........ مهدي جان شما خودت بگو كه خود شيعه كدوم مذهبش حقه ...... اماميه ...غلات...... تفضيليه . و غيره ........... تا بعد ........
35 | حسين | | ٢٠:٣٤ - ٠٢ ارديبهشت ١٣٩١ |
باز اين وها بيون از رو نميروند با اين مشروب خواران حديث نقل مي کنند ومي گويند قال رسو ل الله
36 | حسين | | ١٢:٣٩ - ١٢ شهریور ١٣٩١ |
اي امير بي ادب حالا تو بگو کدام مذهب برحق است گوشت سگ راحلال دانستن ويا ازدواج دختر وپدر وياازدواج بامحارم درسفر به شرط اين که يک ملحفه برقضيب خود ببندد وفرو کند ويا بانبيذ وضوگرفتن ويا رويت خدا ويا خدارا خر سوار دانستن ويک موجود بي ريشدانستن
37 | حيدر كرار | Switzerland - Samstagern | ٢٠:٤٨ - ١٢ شهریور ١٣٩٣ |
فکر کنم تو نقل از خطيب ميشه يه جوري ديگه ترجمه کرد
فقال:يا أبا سفيان شربت البارحة نبيذا فرأيت فيما يرى النائم كأن رجلا يقول إنك شربت خمرا، فقال وكيع: ذاك الشيطان
وکيع جواب ميده: گوينده شبطان است (يعني شيطان دروغ گفته خمر نخورده نبيذ حلال خورده)

پاسخ:
باسلام

دوست گرامي؛ منظور وکيع اين بوده که خواب تو شيطاني است، اهميت نده.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)
38 | نصرت | Switzerland - Zurich | ٢١:٣٤ - ٢٤ بهمن ١٣٩٣ |
سلام
میشه دقیقا ترجمه کنید بگید ذهبی در مورد وکیع چی میگه همه قسمت ها رو نمی فهمم فکر کنم خیلی واضح میگه وکیع مسکر مصرف میکرده و اجتهاد میکرده:
فرضي الله عن وكيع، وأين مثل وكيع؟!
ومع هذا فكان ملازما لشرب نبيذ الكوفة الذي يسكر الإكثار منه، فكان متأولا في شربه، ولو تركه تورعا، لكان أولى به، فإن من توقى الشبهات، فقد استبرأ لدينه وعرضه ، وقد صح النهي والتحريم للنبيذ المذكور ، وليس هذا موضع هذه الأمور، وكل أحد يؤخذ من قوله ويترك، فلا قدوة في خطأ العالم، نعم، ولا يوبخ بما فعله باجتهاد - نسأل الله المسامحة -

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
ذهبي درحقيقت شرابخواري او را متذکر شده و گويد: با اين حال وکيع شراب نبيذ کوفه را هميشه مي خورد آن شرابي که بيشتر کساني که مي خوردند مست مي شدند و هميشه به شرب آن رجوع مي کرد و اگر او اين کار را از زباب ورع و تقوا ترک مي کرد برايش بهتر بود زيرا کسي که از کارهاي شبهناک پرهيز کند در حقيقت دين و آبرويش را از اينکه مورد طعن قرار گيرد بري دانسته است ( احتياط کند) به تحقيق نهي و حرمت در خصوص اين نبيذ صحت دارد و گفتن اين جايش اينجا نيست هرکس از گفتار او يا قبول مي کند و يا ترک مي کند و در خطاي عالم هيچ تبعيتي و تقليدي شايسته نيست بله در خصوص اجتهادش نمي شود او را تويخ کرد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
39 | سید | | ١٧:٢٨ - ٠٥ ارديبهشت ١٣٩٤ |
سلام و عرض ادب و خدا قوت
سوالی داشتم درباره شراب خواری ابوحمزه ثمالی که در سایتهای وهابی مخصوصا سایت دمشقیه مطرح شده : در کتاب رجال کشی در ج 2 ص 455 شماره 353 درباره ابوحمزه ثمالی گفته شده شراب خوار بوده و در هنگام مرگ ترک کرده .. متن کاملش به این صورته : في أبى حمزة الثمالى ثابت بن دينار أبى صفية عربي أزدى 353 - حدثني محمد بن مسعود، قال: سألت علي بن الحسن بن فضال، عن الحديث الذي روى عن عبد الملك بن أعين وتسمية ابنه الضريس ؟ قال، فقال: انما رواه أبو حمزة، وأصيبع من عبد الملك، خير من أبي حمزة، وكان أبو حمزة يشرب النبيد ومتهم به، الا أنه قال: ترك قبل موته، وزعم أن أبا حمزة وزرارة ومحمد بن مسلم ماتوا سنة واحدة بعد أبي عبد الله عليه السلام بسنة أو بنحو منه، وكان أبو حمزة كوفيا.
اگر ممکنه توضیح بفرمایید / ممنون یاعلی

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
اولا: راوي اين روايت علي بن حسن بن فضال است : که او اصلا ابو حمزه ثمالي را نديده است تا بخواهد از او به صورت حس ( ملاقات) چيزي را نقل کند همچنانکه آيت الله خويي گويد:
وكيف كان فعلي بن الحسن لم يدرك أبا حمزة ، ليكون اخباره عن شربه النبيذ اخبارا عن حس ، بل إنما هو شئ سمعه ، ولعله اعتمد في ذلك على إخبار من لا يوثق بخبره ،
علي بن حسن ابو حمزه را درک نکرده است تا اينکه اخبارش از شرب نبيذ او به صورت حس باشد بلکه او چيزي را در خصوص او شنيده و شايد به اخبار کسي که مورد اطمينان نبودند اعتماد کرده است
معجم رجال الحديث - السيد الخوئي - ج 4 ص 296
ثانيا: شايد ابو حمزه نبيد حلال را مي خورده است اما علي بن حسن گمان کرده است او نبيذ حرام خورده است
أو أن أبا حمزة ، كان يشرب النبيذ الحلال ، فتخيل علي بن الحسن أنه النبيذ الحرام
معجم رجال الحديث - السيد الخوئي - ج 4 ص 296
البته در کتب اهل سنت نيز آمده است که پيامبر نيز نبيذ خورده است عبد الله گويد با ابن عباس نشسته بوديم در کنار کعبه و نبيذ مي خوردند که پيامبر نيز آمده و با آنها نبيذ خورد
حدثني محمد بن الْمِنْهَالِ الضَّرِيرُ حدثنا يَزِيدُ بن زُرَيْعٍ حدثنا حُمَيْدٌ الطَّوِيلُ عن بَكْرِ بن عبد اللَّهِ الْمُزَنِيِّ قال كنت جَالِسًا مع بن عَبَّاسٍ عِنْدَ الْكَعْبَةِ فَأَتَاهُ أَعْرَابِيٌّ فقال ما لي أَرَى بنى عَمِّكُمْ يَسْقُونَ الْعَسَلَ وَاللَّبَنَ وَأَنْتُمْ تَسْقُونَ النَّبِيذَ أَمِنْ حَاجَةٍ بِكُمْ أَمْ من بُخْلٍ فقال بن عَبَّاسٍ الْحَمْدُ لِلَّهِ ما بِنَا من حَاجَةٍ ولا بُخْلٍ قَدِمَ النبي صلى الله عليه وسلم على رَاحِلَتِهِ وَخَلْفَهُ أُسَامَةُ فأستسقى فَأَتَيْنَاهُ بِإِنَاءٍ من نَبِيذٍ فَشَرِبَ وَسَقَى فَضْلَهُ أُسَامَةَ وقال أَحْسَنْتُمْ وَأَجْمَلْتُمْ كَذَا فَاصْنَعُوا فلا نُرِيدُ تَغْيِيرَ ما أَمَرَ بِهِ رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
صحيح مسلم ج 2 ص 953
ثالثا: همچناکه آيت الله خويي مي گويد بعد از اينکه صدوق به عدالت ابي حمزه شهادت داده و نجاشي او را از بهترين و برگزيده ترين افراد مي داند و او را مانند سلمان و لفمان زمان مي دانند، در اين صورت حرف علي بن حسن مورد تصديق نيست
وعلى كل حال لا يسعنا تصديق علي بن الحسن بعد شهادة الصدوق بعدالته ، وشهادة النجاشي بأنه كان من خيار أصحابنا المؤيدتين بما روى من أنه كسلمان ، أو كلقمان ، في زمانه
معجم رجال الحديث - السيد الخوئي - ج 4 ص 296
رابعا: اينهايي که به ابوحمزه تهمت شرابخواري مي زنند اول تکليف خود را با کتابهاي خود و روايات خود که در آنها آمده است صحابه شراب مي خوردند، روش کنند بعد بيايند در خصوص ابوحمزه که چيزي نيز در خصوص او ثابت نيست ، اظهار نظر کنند!!
ابن عثيمين که از علماي معاصر وهابي مي‌باشد در کتاب شرح العقيده الواسطيه چنين مي‌گويد :
ولا شك أنه حصل من بعضهم سرقة وشرب خمر وقذف وزنى بإحصان وزنى بغير إحصان ، لكن كل هذه الأشياء تكون مغمورة في جنب فضائل القوم ومحاسنهم وبعضها أقيم فيه الحدود فيكون كفارة .
شکي در اين نيست که گروهي از صحابه سرقت کرده و شرب خمر کرده و قذف کرده (اتهام زنا به زن ) و زناي محصنه و غير محصنه انجام دادند ولي تمامي اين اعمال در کنار فضايل و محاسن ايشان پنهان بوده و بر برخي از ايشان نيز حد جاري شد که به مثابه کفاره آنها مي باشد .!
العثيمين ، محمد الصالح متوفاي معاصر ، شرح العقيده الواسطيه ، ج 2 ص 292 دار النشر : دار ابن الجوزي للنشر و التوزيع – المملکه العربيه السعوديه / 1421 هـ ، الطبعة : السادسه
با توجه به اين اعتراف چند مورد از شرابخواري صحابه و خريد و فروش شراب توسط آنها را ذکر مي کنيم:
قدامه بن مظنون از صحابه بود که اهل شرابخواري بشمار مي رفت
ابن قدامه درباره شرابخواري او مي‌نويسد:
روى الجوزجاني باسناده عن ابن عباس ان قدامة بن مظعون شرب الخمر فقال له عمر: ما حملك على ذلك فقال ان الله عزوجل يقول [ ليس على الذين آمنوا وعملوا الصالحات جناح فيما طعموا ] الآية واني من المهاجرين الاولين من أهل بدر وأحد فقال عمر للقوم
المقدسي الحنبلي، شمس الدين أبي الفرج عبد الرحمن بن محمد بن أحمد بن قدامة (متوفاى682هـ) ، الشرح الكبير على متن المقنع، ج 10 ص 326 ناشر: دار الكتاب العربي للنشر والتوزيع ـ بيروت.
مسلم نيز در صحيح خود درباره سمره که شراب مي فروخت ، چنين مي گويد :
ابن عَبَّاسٍ قال بَلَغَ عُمَرَ أَنَّ سَمُرَةَ بَاعَ خَمْرًا فقال قاتل الله سمرة أَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ قال لَعَنَ الله الْيَهُودَ حُرِّمَتْ عليهم الشُّحُومُ فَجَمَلُوهَا فَبَاعُوهَا "
ابن عباس گويد زماني که عمر باخبر شد که سمره شراب خريد و گفت خدا سمره را بکشد آيا نمي‌داند که رسول خدا فرمود خدا يهود را لعن کرده است که شحوم بر انها حرام شد ولي آنها خريدند
النيسابوري القشيري ، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاى261هـ)، صحيح مسلم، ج 3 ص 1207 تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.
بلاذري نيز در خصوص ربيعه که شراب خوار بود، مي نويسد:
وأما ربيعة بن أمية بن خلف، فكان صاحب شراب،
ربيعه شرابخوار بود
البلاذري، أحمد بن يحيي بن جابر (متوفاى279هـ)، أنساب الأشراف، ج 3 ص 373،
البته موارد در اين خصوص فراوان است که به اين چند مورد اشاره کرديم
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
40 | احمد | | ٢٢:٠٨ - ٠٧ شهریور ١٣٩٤ |
سلام
سندی که کشی برای خمار بودن عوف العقیلی میاره صحیحه؟ چون من بررسی کزدم به نظر میرسه سندش اشکال داره اما مطمئن نیستم در صورت صحت سند از متنش (ولكنه يؤدي الحديث كما سمع) توثیق برداشت میشه؟ اصلا این روای توثیقش و در عین حال شراب خواریش به هر طریقی ثابته؟
ممنون

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
اولا: روايت مرسل است همچنانکه تفرشي گويد:
العقيلي : روى الكشي - بطريق مرسل - عن فرات بن أضف أنه من أصحاب أمير المؤمنين عليه السلام ، وكان خمارا ولكنه يؤدي الحديث كما سمع ( 3 ) . 3442 / 1 - عقيل بن أبي طالب :
نقد الرجال - التفرشي - ج 3 ص 209
ثانيا: در برخي از نسخه ها «کان حمارا» و يا «جمارا » مي باشد نه «خمارا» لذا در برخي نسخه ها تصحيف صورت گرفته است
حدثني طاهر بن عيسى ، ذكره عن جعفر بن أحمد بن سعد ، أو غيره ، عن صالح بن سلمة أبي الخير الرازي ، عن ابن أبي نجران ، عن أبي عمران ، عن فرات بن أحنف ، قال : العقيلي كان من أصحاب علي عليه السلام وكان حمارا ، ولكنه يؤدي الحديث كما سمع .اختيار معرفة الرجال - الشيخ الطوسي - ج 1 ص 311
محقق کتاب اختيار معرفة الرجال نيز به اين مسئله اشاره کرده است: و گويد اين تصحيف از کوتاهي متاخرين بوده است
وفي جامع الأصول : العقيلي بضم العين المهملة وفتح القاف ، منسوب إلى عقيل بن كعب بن ربيعة بن عامر بن صعصعة بن معاوية بن بكر بن هوازن . قوله : وكان حمارا باهمال الحاء وتشديد الميم ، والحمار في رجال الحديث وأسانيد الاخبار متكرر الذكر غير محصور في رجل واحد ، ومن أصحاب أبي عبد الله الصادق عليه السلام داود بن سليمان أبو سليمان الحمار الكوفي الثقة . ذكره أبو العباس النجاشي - رحمه الله تعالى - في كتابه والشيخ - رحمه الله تعالى - في الفهرست وفي كتاب الرجال . وضبطه العلامة - رحمه الله في الايضاح فقال : الحمار بالحاء المهملة والميم والمشددة والراء أخيرا . وكذلك الحسن بن داود قال في كتابه : الحمار بفتح الحاء المهملة وتشديد الميم
وفي الصحاح : الحمارة أصحاب الحمير في السفر الواحد حمار مثل جماز وجمال وبغال . ومن العجائب أن القاصرين من أهل هذا العصر يصحفون الحاء المهملة بالخاء المعجمة ، ويتوهمون أن العقيلي من أصحاب أمير المؤمنين عليه السلام كان يشرب الخمر ، والخمار في اللغة بياع الخمر ، نعوذ بالله من هذه الأوهام الفاسدة والجهالات المضلة .
اختيار معرفة الرجال - الشيخ الطوسي - ج 1 ص 313
سيد بروجردي نيز اصل اين را جمار دانسته است و در خصوص او گويد لفظ اخر روايت دلالت بر حسن او مي کند
عوف العقيلي ي وفي اسناد عن فرات بن أحنف قال : العقيلي كان من أصحاب علي عليه السلام وكان جمارا ولكنه يؤدي الحديث كما سمع كش وفي د جمار الحديث يرويه كما سمعه ، وهو يدل على حسنه
طرائف المقال - السيد علي البروجردي - ج 2 ص 102
اما برخي نيز او را مجهول دانسته اند
العقيلي : قال الكشي حدثني طاهر بن عيسى قال : العقيلي كان من أصحاب أمير المؤمنين ( ع ) - مجهول - متحد مع عوف العقيلي
المفيد من معجم رجال الحديث - محمد الجواهري - ص 377
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
1 |احمد|United Kingdom - Slough |٢٠:٤٢ - ٠٨ شهریور ١٣٩٤ |
0
 
0
سلام
با تشکر فراوان از جوابتون
هر چند مشخص کردید سندی که کشی آورده ضعیفه و در نتیجه اثبات خمار بودن عوف از اساس متنفیه اما پذیرش تصحیف با قول (ولكنه يؤدي الحديث كما سمع) چطوری جمع میشه یعنی خمار با متن بیشتر معنی میده تا حمار
ممنون
پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
همچنانکه قبلا نيز از سيد بروجردي نيز نقل شد اين لفظ دلالت بر حسن مي کند
الفظ يودي الحديث، اين را مي رساند که او حديث را همانظور که مي شنيد نقل مي کرد يعني نقل به معني نمي کرد با توجه به اينکه برخي از روات روايت را به هر دليلي نقل به معني مي کردند اما او نقل به عين حديث مي کرد لذا اين لفظ او را مي ستايد که نقل به اصل روايت مي کرده است بر خلاف برخي و اين شايد دلالت بر حافظه قوي او مي کرد در بين روات اهل سنت نيز چنين چيزي وجود دارد
در خصوص ايوب آمده است او روايت را هر چند طولاني بود طبق همان چيزي که شنيده بود نقل مي کرد لذا از اين باب او را بر ديگران ارجح مي دانستند
على جميع من روى عن نافع. فقيل له: إن عبد الرحمن يقدم مالكاً. فقال: إنما يقول ذلك لأنه سمع منه فيريد أن يستوي مع حماد وإن مالكا لأهل لذلك، ولكن أيوب يؤدي الحديث بطوله كما يسمع ومالك يختصر ويترك من الحديث ما لا يقول به فأيوب أرجح من غيره. قالوا لسليمان: ويحيى بن سعيد كان يقول عبيد الله
المعرفة والتاريخ ج 1 ص 211
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
   
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها