باسلام

خواهر محترم

عموما فرقي ندارد و اينكه آيت الله شاهرودي فرموده اند: ...على اى حال بايد به طريق شيعه عقد نمايد...منظور اين است كه اگر عقد بلحاظ فرقه ها يا مناطق مختلف با ما فرقي داشت در شرايط و كيفيت عقد، نظر علماي شيعه لحاظ شود.

باسلام

دوست گرامي

در اين‌باره از دفتر مرجع تقليد خود سوال كنيد

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

خواهر گرامي

طبق فتواي مراجع تقليد، زن مسلمان، نمي تواند با مرد غير مسلمان ازدواج نمايد و براي اطلاع بيشتر با دفتر مرجع تقليد خود تماس بگيريد

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

خواهر گرامي
در ماهيت دين اكراه و اجبار راه ندارد; يعني در جهان خارج خداوند به انسان قدرت انتخاب داده و او را مختار آفريده است و در كنار اين قدرت اختيار، عقل به او عطا كرده است; لذا انسان قدرت انتخاب هر ديني را دارد طبق نص قرآن كه فرموده لااكراه في الدين بقره 256 ، معني اين قسمت آيه اين است كه اكراه و اجباري در دين نيست و امور مذهب بر قدرت و اختيار افراد مبتني است. زيرا دين حقايقش روشن، و راهش با بيانات الهي واضح است و هم چنين سنّت نبوي آن را روشن‌تر كرده، و شما نيز خواهر بزرگوار نبايد مذهب خود را بر فرزندان تحميل كنيد بلكه بعداز اينكه به رشد فكري وعقلي رسيدند زمينه انتخاب مذهب را براي او فراهم بياوريد تا او به اختيار خود مذهبش را با تحقيق انتخاب كند

اما درباره مذهب شيعه و اهل سنت بايد عرض كنيم كه شيعه و سني در بسياري از امور، هم عقيده‌اند، مثلا در سه اصل از اصول دين از قبيل توحيد، نبوت و معاد اتفاق نظر دارند، هر دو مذهب يك آيين دارند، يعني احكام پنجگانه واجب، حرام، مستحب، مباح و مكروه در هر دو مذهب وجود دارندكه سرچشمه اين احكام به عقيده هر دو گروه قران و سنت پيامبر است، همچنين قبله واحد دارند و بسياري از واجبات در هر دو مذهب با اندكي اختلاف همسان مي باشند. تنها اختلاف اساسي آن دو در مسئله امامت است كه شيعه آن را اصلي از اصول دين مي‌داند و معتقد است كه بايد خداوند امام را تعين نمايد ولي سني آن را از فروع دين و بر عهده امت مي‌دانند.
حال براي روشن شدن حقانيت يكي از دو مذهب نياز به تبيين جايگاه امامت در اسلام است،
امامت كه در لغت به معناي پيشوايي و رهبري است ودر اصطلاح عبارت است از«رياست همگاني و فراگير بر جامعه اسلامي در همه امور ديني و دنيوي»، حال ضرورت چنين رياستي با توجه به اين نكته روشن مي‌شود: «دين اسلام آخرين دين آسماني است كه بعد از آن هيچ ديني نخواهد آمد، جاودانگي دين اسلام و خاتميت پيامبر آن در صورتي با حكمت بعثت انبياء سازگار است كه تا پايان جهان پاسخگوي همه نيازهاي بشر باشد و اين مطلب، هم غير قابل انكار است كه با توجه به شرايط فرهنگي و عملي محدود و نيز با توجه به محدوديت زمان و غير مستعد بودن جامعه، پيامبر اسلام(ص) همه احكام و حقايق را بيان نفرموده اند.
بنابراين دين اسلام در صورتي پاسخگوي هميشگي اجتماع است كه در متن دين راهي براي تامين مصالح جامعه پيش‌بيني شده باشد، مصالحي كه با رحلت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ در معرض تهديد قرار مي‌گيرند و اين راه چيزي جز نصب جانشين شايسته نيست جانشيني كه داراي علم خدادادي و ملكه عصمت و دوري از گناه، خطا و فراموشي باشد و نيز بتواند مردم را هدايت نموده و در صورت فراهم شدن شرايط، رهبري سياسي و اجتماعي مردم را نيز به عهده بگيرد و حق و عدالت را در جامعه پياده نمايد پس بايد امام باشد تا اين مهم به تحقق بپيوندد.
حال اگر به مسأله‌ي ضرورت وجود امام دقت شود به روشني درمي‌يابيم كه امام با ويژگيهايي مثل علم خدادادي، عصمت و هدايت مردم و رهبري اجتماعي و سياسي آنها، بايد از طرف خدا و پيامبرش تعيين شود زيرا تشخيص اين ويژگيها و ايجاد آنها از عهده انسانهاي عادي خارج است و تنها منحصر به خداوند است. نوشتار حاضر به دليل رعايت اختصار چند دليل بر ضرورت تعيين امام ـ عليه السلام ـ مي‌آورد:
الف. دليل عقلي. مقدمات دليل: 1. «انسان با نهاد خدادادي و بدون هيچ‌گونه ترديدي درك مي كند كه هرگز جامعه‌اي متشكلي مانند يك كشور يا شهر يا ده يا قبيله و حتي يك خانه بدون سرپرست و زمامداري كه چرخ زندگي جامعه را به كار اندازد و هر يك از اعضا و اجزاي جامعه را به وظيفه اجتماعي خود وادارد، نمي‌تواند به بقاي خود ادامه دهد و در كمترين وقت، آن زندگي و جامعه متلاشي مي‌‌شود».
2. از طرفي هم اسلام ديني است كه بر اساس فطرت انسان استوار است و آييني است اجتماعي، توجهي كه خداوند و پيامبرش به اجتماعي بودن آن مبذول داشته‌اند هرگز قابل انكار نيست
آيا عقل انسان مي‌پذيرد كه شخص عاقل و حكيمي مانند پيامبر اسلام كه دينش بر پايه احكام اجتماعي و فطري انسان بنا نهاده شده است از اين امر بسيار مهم غفلت ورزد؟ آيا با حكمت خداوند سازگاري دارد كه اين امر را به خود واگذارد بدون اينكه جانشين پيامبر و خط رهبري اجتماعي انسان را تعيين نمايد؟ مسلما پاسخ منفي است، پس او بايد جانشين خود را تعيين نموده باشد.
ب. سيره پيامبر. نوع روش پيامبر اكرم اين بود كه وقتي سرزميني را فتح مي‌كرد كسي را به عنوان فرمانروا از جانب خود در آنجا مقرر مي‌نمود و به مساله‌ي جانشيني توجه كامل داشت و هرگز در موارد لازم از نصب جانشين فروگذار نمي‌كرد. او هر زمان از مدينه بيرون مي‌رفت كسي را در جاي خودش به عنوان جانشين معين مي‌كرد، حتي در موقعي كه از مكه به طرف مدينه حركت نمود علي ـ عليه السلام ـ را براي اداره امور شخصي خود در مكه و پس دادن امانتهاي مردم جانشين قرار داد. به همين دليل هرگز تصور نمي‌شود كه پيامبر رحلت نمايد و كسي را جانشين قرار ندهد.
ج. «بر اساس اخبار متواتري كه شيعه و سني در كتابهايشان(در باب فتن و ...) نقل كرده‌اند، پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ از گرفتاريهايي كه پس از رحلتش دامنگير جامعه مي‌شد و فسادهايي كه در پيكر اسلام رخنه كرد مانند حكومت آل مروان و ... تفصيلا خبر داده است. چگونه ممكن است او از حوادث و گرفتاريهايي كه سالها پس از او واقع مي‌شوند خبر دهد اما از آنچه كه پس از رحلت او درباره سرپرستي و ... اجتماع اتفاق مي‌افتد غفلت ورزد؟ آيا مي‌توان گفت كه او درباره طبيعي و عادي‌ترين كارها، مانند خوردن و خوابيدن و نوشيدن و ... صدها دستور صادر نموده ولي از چنين مساله مهم و حياتي به طور كلي سكوت كرده و كسي را به عنوان خليفه خويش تعيين نكرده است؟
د. اگر بر فرض محال تعيين زمامدار جامعه اسلامي در شرع مقدس اسلام به خود مردم واگذار شده بود باز هم لازم بود كه پيغمبر ـ صلي الله عليه و آله ـ بيان كافي و روشني در اين خصوص كرده باشد تا مردم در مساله‌اي كه اساسا، بقا و رشد جامعه‌ي اسلامي و حيات شعاير دين به آن بستگي دارد، بيدار و هوشيار باشند و حال آنكه از چنين دستور خبري نيست و اگر بود كساني كه پس از پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ زمام امور را بدست گرفتند مخالفتش نمي‌كردند، در حاليكه خليفه اول، خليفه دوم(عمر) را به وصيت و خليفه دوم، خليفه سوم(عثمان) را بر اساس شورا تعيين كرد.
پس شيعه از راه كنجكاوي در درك فطري بشر و سيره‌ي مستمره‌ي عقلاي انسان و دقت در نظر اساسي آيين اسلام كه احياي فطرت مي‌باشد و روش اجتماعي پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ و مطالعه‌ي حوادث اسف آوري كه بعد از رحلت پيامبر به وقوع پيوست و گرفتاريهايي كه دامنگير اسلام و مسلمين گشته و به تجزيه و تحليل در كوتاهي و سهل انگاري حكومتهاي اسلامي قرون اوليه هجري. به اين نتيجه مي‌رسد كه پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ بايد جانشين خودش را معين نمايدو در اين باره فرمايش صريح از پيغمبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ به حد كافي وجود دارد و آيات و روايات به طور قطع به اين معنا دلالت دارند و علاوه بر آن، روايات متعددي جانشينان پيغمبر را با مشخصات كامل معرفي نموده‌اند
بنابراين تنها مذهبي كه، با متن اسلام تطابق كامل دارد، شيعه‌ي دوازده امامي است، زيرا اين مكتب علاوه بر آنكه اصل جانشيني بلافصل پيامبر را مخصوص علي ـ عليه السلام ـ مي‌داند و امامت آن حضرت را امري آسماني مي شمرد به سنت پيامبر دقيقا عمل مي‌كند.
از آنجايي كه امامان دوازده گانه با مشخصات كامل در منابع شيعه و سني معرفي شده‌اند، تنها كساني در راه مستقيم آل محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ قرار دارند كه اعتقاد به امامت يازده فرد معصوم از فرزندان علي ـ عليه السلام ـ داشته باشد.
اما شك و ترديد در مورد اين روايات، براي كسي كه اطلاع كافي از علوم حديثي ندارد بي جهت نيست، زيرا اين سوال براي هر كسي ايجاد خواهد شد كه كجا معلوم است كه از هزار و چند صد سال قبل تا به حال اين احاديث بدون تحريف و دست نخورده باقي مانده باشند و يا از همان اول از انسان معصوم ـ عليه السلام ـ صادر شده باشند؟ ولي حقيقت مساله غير از اين است، زيرا دانشمندان مسلمان با تمام توان خود، در حفظ آثار پيشوايان دين كوشيده‌اند و از عهده‌ي اين مهم به خوبي بيرون آمده‌اند. مباحث مفصل«علم‌الحديث» و «علم‌الرجال» هر گونه ترديد و شك در اين باره را برطرف مي‌نمايد و بالاخره انسان را قانع مي‌سازد كه احاديث قابل اعتماد فراواني وجود دارند. دانشمندان كارشناس در امور حديث، روايت را از دو زاويه مورد دقت و بررسي قرار مي‌دهند، يكي از لحاظ شخص روايت كننده و كسي كه در سلسله نقل احاديث قرار گرفته و ديگري از لحاظ اوصافي كه براي متن حديث آمده است. در لحاظ اولي ميزان وثاقت و اطمينان راوي مشخص مي‌شود و به همين جهات راوياني كه اندك جنبه منفي داشته باشند، روايتشان مورد اطمينان نيست اما چه بسا راوياني كه انسانهاي بسيار قابل اعتمادي هستند و هيچ بعد منفي در عقيده و عمل و حافظه‌شان وجود ندارد. در لحاظ دوم متن حديث از جهات مختلف بررسي مي‌شود و در نتيجه اين دو علم(رجال و درايه‌الحديث) به كمك همديگر احاديث درست را از نادرست جدا مي‌سازند، پس نميشود گفت كه همه‌ي احاديث مورد اطمينان نيستند
حديث: «پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ به اميرالمؤمنين فرمود: آنچه كه بر تو املاء مي‌كنم بنويس، علي ـ عليه السلام ـ : عرض كرد يا رسول‌الله مي‌ترسي كه فراموش كنم؟ حضرت فرمود: نه، من از خدا خواسته‌ام كه فراموشي را از تو بردارد، هدف من از نوشتن اين است كه اين نوشته براي شريكان تو بماند. علي ـ عليه السلام ـ عرض مي‌كند: شريكان من كيانند؟ رسول خدا مي‌فرمايد: اماماني كه از نسل تو‌اند، اماماني كه خداوند باران را بواسطه آنان نازل مي‌كند و دعاي مردم به واسطه آنان قبول مي‌شود و بلا به خاطر آنان از مردم دور مي‌شود و رحمت آسماني هم به بركت وجود آنان بر مردم فرستاده مي‌شود. پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ سپس با دست مبارك خود به علي ـ عليه السلام ـ اشاره فرمود و گفت: اين علي اولين آنان(امامان) است و آنگاه با دست خود به حسين ـ عليه السلام ـ اشاره كرد و سپس فرمود: امامان از نسل حسين‌اند» «عقايد، مصباح يزدي، شيعه در اسلام، طباطبايي »علم‌الحديث و درايه‌الحديث،شانه چي و علم‌الحديث، احسن‌الحديث مودب كمال‌الدين و تمام النعمه، صدق »
موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

دوست گرامي

از نظر فقهي ازدواج کردن با اهل تسنن اشکالي ندارد اما در هر ازدواجي شرايطي لازم است مثلا طرفين بايد هم کفو باشند همانگونه که روايات ما نيز بر اين مطلب تاکيد مي کنند و مراد از هم کفو بودن هم اين است که طرفين از لحاظ موقعيت مذهبي ، فرهنگي ، اجتماعي ، اخلاقي ، خانوادگي و.... به هم نزديک باشند

و در صورت ازدواج به اين نكات هم بايد توجه داشت كه ممکن است شرايطي پيش بيايد که طرفين و خانواده ها نسبت به بعض عقايد و اعمال همديگر حساس بشوند که در اين صورت ممکن است نتوانند همديگر را تحمل بکنند به ويژه اگر دختر و پسر همديگر را بخاطر عشق قبول کرده باشند و بعد از ازدواج چشم باز کنند و ببينند که بعض عقايد يا رفتار طرف مقابل برايشان غير قابل تحمل است و اينكه زن و شوهر از همديگر اثر مي پذيرند و افکار و اعمالشان روي طرف مقابل اثر مي گذارد و ممکن است خطر اين باشد که شما تحت تاثير عقايد همسرتان قرار بگيريد و در عقايد مذهبتان سست بشويد
مساله بچه ها هم مطرح است که وقتي بزرگ مي شوند به مذهب پدر يا مادر در بياند پس ممکن است هرکدام از شما و شوهرتان - چون مذهب خودتان رو درست مي دانيد بخواهيد فرزندانتان رو بر اساس مذهب خودتان تربيت کنيد و به همين خاطر سر تربيت ديني بچه ها اختلافتان شود
پس شما لازمه که با دقت و توجه به موارد فوق با چشم باز در مورد ازدواج تصميم بگيريد
ازدواج صحبت يک عمر زندگيست.در مساله ازدواج فقط يک بعد را نگاه نکنيد چرا که تجربه نشان داده است کساني که در ازدواج نسنجيده عمل کرده اند ضربه بزرگي در زندگيشون خورده اند

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

خواهر گرامي

در اين باره بهتر است به مراكز مشاوره مورد اطمينان مراجعه كنيد

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامي

هيچ اشكالي ندارد و سكينه دختر امام حسين ع به عقد يكي از زبيريان آمده است البته به زور! در مورد ديگر دختران هم ممكن است بوده باشد و ما فعلاً ندانيم و يا در منابع ذكر نشده باشد.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)

باسلام

دوست گرامي

اديان آسماني در حقيقت مانند آب زلال و شف‍ّافي هستند كه از آسمان نازل مي‌گردند كه در آغاز، به صفا و پاكي باران و روشنايي آفتاب هستند، ولي با تماس افكار منحطّ جاهلان و دست هاي آلوده مغرضان و آميختگي با عادات و خرافات، گاهي چنان تحريف مي‌شوند كه جاذبه خود را از دست مي‌دهند. يكي از رسالت هاي امام زمان ـ عليه السّلام ـ پيراستن اسلام از اين آلودگي‌ها و خرافات و پيرايه‌ها، و به تعبير ديگر، نوسازي بناي شكوهمند اسلام است. به همين دليل، در پاره‌اي از روايات از اين نوسازي (تعبير به امر جديد شده است.
امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: اذا خرج القائِمُ يقوم بِاَمرٍ جديد و كتابٍ جديدٍ و سُنُّةٍ جديد و قَضاءِ جَديدٍ.اثبات الهداة ، شيخ حر عاملي ، ج 7 ، ص 83 هنگامي كه قائم خروج كند، امر جديد. كتاب جديد، روش و سنت جديد و داوري جديدي باخود مي‌آورد يعني در آن زمان، اسلام را آنچنان از لابلاي انبوه خرافات و تحريف‌ها و تفاسير نادرست بيرون مي‌كشد كه گويي بنايي كاملاً نو و جديد ساخته است.
البته تذكر اين نكته ضرورت دارد كه علي‌رغم تصوري كه در ميان مردم وجود دارد در روايات امام مهدي ـ عليه السّلام ـ آورندة «دين جديد» معرفي نشده است و واژة «دين جديد» در هيچ يك از روايات مربوط به امام مهدي ـ عليه السّلام ـ ذكر نشده است. با اين وجود در مورد دستورات و آيين حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ دو دسته روايت وارد شده است. يك دسته منشأ پيدايش اين فكر شده است كه حضرت داراي آيين جديدي است. كه نخست به اين دسته از روايات اشاره مي كنيم.
دسته اول: رواياتي كه منشأ توهم دين جديد شده است و آنها عبارتند از:
1. از امام صادق ـ عليه السّلام ـ از سيره حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ سوال شد حضرت چنين فرمودند:
يَصْنَعُ ما صَنَعَ رسول الله، يَهْدِمُ ما كانَ قَبْلَهُ كَما هَدُمَ رسول الله اَمْرَ الجاهِليه و يَسْتَأنِفُ الاسلامَ جَديداً. ع
همان كاري را كه رسول خدا انجام داد. مهدي انجام مي‌دهد. بدعت هاي موجود را خراب مي‌كند، چنانكه رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله وسلم ـ اساس جاهليت را منهدم نمود سپس اسلام را از نو بنا مي‌كند. بحارالانوار، ج 52، ص 352، بيروت، مؤسسه الوفاء
2. شخصي بنام ابو خديجه از حضرت صادق عليه السلام نقل مي‌كند كه حضرت فرمود: اِذا خرَجَ القائمُ جاءَ بِاَمْرٍ جديدٍ كَما دَعا رسول الله في بَدْءِ الاِسلام اِلي اَمْرٍ جَديد. هنگامي كه قائم ظهور كرد با امر جديد خواهد آمد چنانكه رسول خدا در آغاز اسلام مردم را به امر جديد دعوت مي‌كرد. بحار الانوار ص 83
دسته دوم روايات كه مبين روايات فوق هستند و از آنها استفاده مي‌شود كه حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ مروج دين جدش پيامبر اسلام است:
1. ابو سعيد خدري از رسول خدا روايت مي‌كند كه حضرت فرمود: يَخْرُجُ رَجُلُ مِنْ اَهْلِبَيْتي و يَعْمَلُ بِسُنَّتي.بحارالانوار، ج 51، ص 82 يكي از اهل بيت من قيام مي‌كند و به سنت و روش من عمل مي‌كند.
2. وَ اَنَّ الثاني عشر مِنْ وُلْدي يَغيبُ حتي لا يُري وَ يَأْتي عَلي اُمَّتي بِزَمَنٍ لا يَبْقي مِنَ الاِسْلام اِلاّ اِسْمُهُ...آيت الله صافي گلپايگاني، منتخب الاثر، ص 98،دوازدهمي از فرزندانم به طوري غايب مي‌شود كه اصلاً ديده نمي‌شود. زماني خواهد آمد كه از اسلام جز اسمي و از قرآن جز رسم و اثري باقي نمي‌ماند، در آن هنگام خدا به وي اجازه نهضت مي‌دهد و به وسيلة او اسلام را تقويت كرده و تجديدش مي‌كند. و چندين روايت ديگر به همين مضمون وجود دارد.
چنانكه ملاحظه فرموديد اين احاديث دلالت دارند بر اينكه برنامه امام زمان و رفتارش ترويج و بسط اسلام و تجديد قرآن است و به منظور اجراي سنت هاي پيامبر صاي اللهخ عليه وآله مقاتله مي‌كند. بنابراين، اگر اجمالي در دسته اول وجود داشت با توضيحاتي كه در اين احاديث آمده است برطرف مي‌شود. در مجموع بايد احاديث را به گونه‌اي تفسير كرد كه رفع شبهه شود بدين معنا و بيان كه در زمان غيبت، بدعت هايي در دين گذاشته مي‌شود و احكامي از اسلام و قرآن بر طبق ميل مردم تأويل و تفسير مي‌شود و بسياري از حدود و احكام چنان فراموش مي‌شوند كه گويا اصلاً از اسلام نبودند. وقتي كه مهدي ـ عليه السّلام ـ ظهور كند بدعت ها را باطل مي‌كند واحكام خدا و قرآن را صادر مي‌نمايد. حدود را بدون سهل انگاري اجرا مي‌كند و معلوم است كه براي مردم چنين برنامه‌اي تازگي دارد. مردمي كه اركان و اصول مسلّمه اسلام را رها كرده و تنها به برخي ظواهر آن اكتفا نموده، از اسلام فقط نماز و روزه و اجتناب از نجاسات چيزي نمي‌دانند، بعضيها دين را در مسجد محصور كرده و حقيقت آن در عمل و حركت شان نفوذ ندارد. در كوچه و بازار، دانشگاهها و... اثري از اسلام نيست. محرمات الهي را با حيله‌هاي گوناگون و تأويلات صوري جايز مي‌شمارند. از اداي حقوق واجبه خودداري مي‌نمايند به دلخواه خود احكام و آيات را تفسير مي‌كنند. از قرآن فقط به قرائت، تجويد و احترام صوري اكتفا مي‌كنند. اگر امام زمان ـ عليه السّلام ـ ظاهر شود و بگويد: شما از حقيقت و گوهر دين دور افتاديد و آيات و احاديث را بر خلاف واقع تفسير كرده‌ايد. چرا حقيقت نوراني قرآن و اسلام را رها كرده‌ايد و به ظواهر قناعت كرده‌ايد؟ دستورات اخلاقي و اجتماعي را بايد از اركان اسلام بدانيد و جزء برنامة عملي خويش قرار دهيد و اسلام را در مساجد محصور نكنيد و با حيله‌ها از زيربار احكام خدا شانه خالي نكنيد، وظيفه امر به معروف و نهي از منكر را به طور واقعي آن انجام دهيد و فلان عمل، بدعت است آن را ترك كنيد و از اسلام و دين خدا ندانيد. قطعاً چنين دين و برنامه‌اي براي مردم تازگي دارد زيرا تا كنون اسلام را به شكل ديگر تصور كرده بودند، آنان مي‌پنداشتند ترقي و عظمت اسلام در تزئين مساجد و مناره‌هاي بلند است موقعي كه امام زمان ـ عليه السّلام ـ بفرمايد عظمت اسلام، عمل صالح و راستي و درستي و امانت و وفاي به عهد و اجتناب از حرام و ... است. براي مردم تازگي دارد. اين است معناي آيين جديد نه آنكه حضرت دين و آئين جديد به همراه مي‌آورد كه غير از دين و آئين پيامبر است. بلكه دين پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله و سلم ـ را از خرافات و بدعت ها و آلودگي ها بيرون مي‌آورد آنطور كه تا به امروز نبود

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

باسلام
دوست گرامي
از نظر فقهي ازدواج کردن با اهل تسنن اشکالي ندارد اما در هر ازدواجي شرايطي لازم است مثلا طرفين بايد هم کفو باشند همانگونه که روايات ما نيز بر اين مطلب تاکيد مي کنند و مراد از هم کفو بودن هم اين است که طرفين از لحاظ موقعيت مذهبي ، فرهنگي ، اجتماعي ، اخلاقي ، خانوادگي و.... به هم نزديک باشند
و در صورت ازدواج به اين نكات هم بايد توجه داشت كه ممکن است شرايطي پيش بيايد که طرفين و خانواده ها نسبت به بعض عقايد و اعمال همديگر حساس بشوند که در اين صورت ممکن است نتوانند همديگر را تحمل بکنند به ويژه اگر دختر و پسر همديگر را بخاطر عشق قبول کرده باشند و بعد از ازدواج چشم باز کنند و ببينند که بعض عقايد يا رفتار طرف مقابل برايشان غير قابل تحمل است و اينكه زن و شوهر از همديگر اثر مي پذيرند و افکار و اعمالشان روي طرف مقابل اثر مي گذارد
در اين نوع از ازدواج ها مساله بچه ها را هم بايد در نظر داشت که وقتي بزرگ مي شوند به مذهب پدر در بيايند يا مادر؟ ممکن است هرکدام از زوجين چون مذهب خود را درست مي داند بخواهند فرزندانشان را بر اساس مذهب خودشان تربيت کنند كه در اين صورت بر سر تربيت ديني بچه ها اختلاف خواهد شد

بنابراين در مساله ازدواج با چشم باز بايد تصميم گرفت و فقط يک بعد را نگاه نکرد چرا که تجربه نشان داده است کساني که در ازدواج نسنجيده عمل کرده اند ضربه بزرگي در زندگيشون خورده اند
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

اسلام
خواهر گرامي

پاسخ اين سؤال در ذيل همين مقاله قسمت پاسخ نظرات موجود است

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات