2024 December 4 - چهار شنبه 14 آذر 1403
آيا در خصوص امامت امام كاظم (عليه السلام) روايت صحيح وجود دارد؟
کد مطلب: ٧٣٣٢ تاریخ انتشار: ٠٧ اسفند ١٤٠٠ - ١٥:٥٥ تعداد بازدید: 16467
پرسش و پاسخ » امامت و خلافت
آيا در خصوص امامت امام كاظم (عليه السلام) روايت صحيح وجود دارد؟

سؤال:

آيا در خصوص امامت امام كاظم (عليه السلام) روايت صحيح وجود دارد؟

توضيح سؤال:

بعد از شهادت امام صادق (عليه السلام) در قضيه امامت، برخی فرزندش «عبد الله افطح» و عده بسيار ديگر نيز امام كاظم (عليه السلام) را امام مي دانستند.

سؤال اين است كه از ديدگاه شيعه، امامت امر الهي است و رسول خدا (صلي الله عليه وآله) اسامي آنها را بيان كرده است . و از طرفي خود ائمه طاهرين (عليهم السلام) نيز اسامي امام بعد از خودشان را بيان كرده اند، مي‌خواستم بدانم آيا در باره امام كاظم (عليه السلام) نيز اينگونه نص و روايتي وجود دارد يانه؟ اگر وجود دارد، چند روايت صحيح را معرفي نماييد. با تشكر.

پاسخ اجمالي

همانگونه كه در سؤال ذكر فرموده ايد، از نظر شيعه امامت، مقام الهي است كه امام منصوب در اين مقام از جانب خداوند متعال برگزيده شده و رسول خدا (صلي الله عليه وآله) نيز در روايات متعدد براي امت معرفي كرده اند.

علاوه بر معرفي از سوي رسول خدا (صلي الله عليه و‌آله)، ائمه طاهرين (عليهم السلام) نيز هر يك امام بعد از خودشان را براي شيعيان معرفي كرده اند تا در اين مورد شك و شبهه‌اي براي ديگران باقي نماند.

در باره امام كاظم (عليه السلام) نيز روايات متعدد وارد شده است كه ايشان از سوي رسول خدا (صلي الله عليه وآله) و ائمه طاهرين (عليهم السلام) و پدر بزرگوارشان امام صادق (عليه السلام) به عنوان امام و صاحب امر معرفي شده اند.

لذا اگر بعد از شهادت امام صادق (عليه السلام) عده‌اي دنبال افراد ديگري رفته اند و آنها را امام خود پنداشته اند، يا سخنان پيشوايان معصوم (عليهم السلام) را نشنيده اند و يا از نظر اعتقادي مشكل داشته اند كه سخن آن ها را باوركنند.

پاسخ تفصيلي:

اقسام نصوص امامت

در موضوع اثبات «امامت ائمه طاهرين عليهم السلام» دو نوع روايت و نص در منابع وجود دارد :

الف: نصوص عمومي:

نصوص عمومي رواياتي هستند كه از رسول خدا (صلي الله عليه وآله) و يا ائمه طاهرين (عليهم السلام) به صورت كلي در موضوع امامت وارد شده و يا تك تك اسامي ائمه (عليهم السلام) در آنها نام برده شده است . اين گونه روايات در منابع شيعه فراوان و در حد تواتر است.

دو مقاله جدا گانه در اين زمينه توسط محققان سايت مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف) قبلا ارائه شده، لطفا به اين آدرسها مراجعه فرماييد:

الف: آيا روايت «امامان دوازدگانه» به صورت متواتر در منابع شيعه و سني نقل شده است؟:

https://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=5049

ب: چهل روايت صحيح در اثبات امامت از كتاب هاي شيعه و سني:

https://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=5043

ب: نصوص اختصاصي و ويژه هر امام :

نصوص اختصاصي رواياتي هستند كه امام قبل در آن، به امامت امام بعد خودش تصريح كرده است. در باره هر يكي از ائمه طاهرين (عليهم السلام) اين نوع روايات وجود دارد. در اين نوشتار روايات و نصوص امامت امام كاظم عليه السلام را از زبان پدر بزرگوار شان با اسناد معتبر ذكر مي‌نماييم:

روايت اول: هشام بن سالم از امام صادق عليه السلام (سند صحيح)

مرحوم خزاز قمي از بزرگان شيعه در كتاب «كفايه الأثر» روايتي را با سند صحيح از امام صادق (عليه السلام) نقل كرده كه آن حضرت اصول عقايد شيعه و از جمله امامت را به تفصيل در آن توضيح داده و به امامت فرزندش امام كاظم (عليه السلام)بعد از خودش تصريح نموده است:

حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنَا هَارُونُ بْنُ مُوسَي قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامٍ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عليه السلام: إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ مُعَاوِيَةُ بْنُ وَهْبٍ وعَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ أَعْيَنَ...

ثُمَّ قَالَ عليه السلام ... أَنَّ الْإِمَامَ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلي الله عليه وآله عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ ثُمَّ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ أَنَا ثُمَّ مِنْ بَعْدِي مُوسَي ابْنِي ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ وَلَدُهُ عَلِيٌّ وبَعْدَ عَلِيٍّ مُحَمَّدٌ ابْنُهُ وبَعْدَ مُحَمَّدٍ عَلِيٌّ ابْنُهُ وبَعْدَ عَلِيٍّ الْحَسَنُ ابْنُهُ والْحُجَّةُ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ....

الخزاز القمي الرازي، أبي القاسم علي بن محمد بن علي (متوفاي 400هـ) كفاية الأثر في النص علي الأئمة الاثني عشر، ص260 ـ 264، تحقيق: السيد عبد اللطيف الحسيني الكوه كمري الخوئي، ناشر: انتشارات ـ قم، 140هـ.

هشام مي گويد: نزد امام صادق (عليه السّلام) بودم كه معاوية بن وهب و عبد الملك بن اعين بر آن حضرت وارد شدند...

سپس امام صادق عليه السلام فرمود: ... امام پس از رسول خدا علي بن ابي طالب عليه السّلام است و پس از او حسن سپس حسين سپس علي بن الحسين و سپس محمد بن علي و پس از او منم، و پس از من موسي فرزندم و پس از او فرزندش علي و بعد از او محمد فرزندش پس از او علي فرزندش سپس فرزندش حسن و حجت از فرزندان حسن است. ...

بررسي سند روايت

براي اثبات صحت روايت يكايك راويان را بررسي مي‌نماييم:

1. الحسين بن علي :

مرحوم نجاشي ايشان را اين‌گونه معرفي كرده و توثيق مي‌نمايد:

الحسين بن علي بن الحسين بن موسى بن بابويه القمي أبو عبد الله ثقة،

النجاشي الأسدي الكوفي، ابوالعباس أحمد بن علي بن أحمد بن العباس (متوفاى450هـ)، فهرست أسماء مصنفي الشيعة المشتهر ب‍ رجال النجاشي، ص 68، تحقيق: السيد موسي الشبيري الزنجاني، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامي ـ قم، الطبعة: الخامسة، 1416هـ.

حسين بن علي بن الحسين بن موسي بن بابويه قمي، كنيه اش ابو عبد الله، مورد اعتماد و اطمينان است.

شيخ طوسي نيز ايشان را فرد موثق معرفي مي‌كند:

الحسين بن علي بن الحسين بن موسى بن بابويه ، كثير الرواية ، .. ثقة

الطوسي، الشيخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علي بن الحسن (متوفاى460هـ)، رجال الطوسي، ص 423، تحقيق: جواد القيومي الأصفهاني، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامي ـ قم، الطبعة: الأولى، 1415هـ.

حسين بن علي بن الحسين بن موسي بن بابويه قمي، داراي روايات فراوان است ... و ثقه است.

2. هارون بن موسي:

نجاشي در باره ايشان مي‌نويسد:

هارون بن موسى بن أحمد بن سعيد بن سعيد ، أبو محمد ، التلعكبري من بني شيبان . كان وجها في أصحابنا ، ثقة ، معتمدا لا يطعن عليه.

النجاشي، رجال النجاشي، ص 439

هارون بن موسي بن احمد بن سعيد بن سعيد، كنيه اش ابو محمد، لقبش «تلعكبري» از قبيله بني شيبان است. وي از علماي سرشناس شيعه، موثق و مورد اعتماد بود كه هيچ طعني بر وي وارد نيست.

شيخ طوسي نيز مي‌نويسد:

هارون بن موسى التلعكبري ، يكنى أبا محمد ، جليل القدر ، عظيم المنزلة ، واسع الرواية ، عديم النظير ، ثقة.

الشيخ الطوسي ، رجال الطوسي ، ص 449

هارون بن موسي بن احمد ... فرد جليل القدر، بلند مرتبه، داراي روايات فراوان، بي نظير و ثقه است.

3. محمد بن الحسن :

نجاشي وي را دو باره توثيق كرده است:

محمد بن الحسن بن أحمد بن الوليد أبو جعفر شيخ القميين ، وفقيههم ، ومتقدمهم ، ووجههم . ... ثقة ثقة ، عين ، مسكون إليه .

النجاشي، رجال النجاشي، ص 383

محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، كنيه اش ابو جعفر، استاد علماي بزرگ قم، و فقيه پيشگام و سرشناس علماي قم بود. وي بسيار موثق و راستگو و قابل اعتماد است.

شيخ طوسي نيز‌ مي‌نويسد:

محمد بن الحسن بن أحمد بن الوليد القمي ، جليل القدر بصير بالفقه ، ثقة،

الشيخ الطوسي ، رجال الطوسي ص 439

محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد قمي، فرد جليل القدر، آگاه به فقه و ثقه است.

4. محمد بن الحسن الصفار:

نجاشي، ايشان را نيز «ثقه» دانسته و جايگاه او را اين گونه بيان كرده است:

محمّد بن الحسن بن فروخ الصفّار، موسي بن عيسي بن طلحة بن عبيد اللّه بن السائب مالك بن عامر الأشعري أبو جعفر الأعرج. كان وجها في أصحابنا القميين، ثقة، عظيم القدر، ...

النجاشي الأسدي الكوفي، رجال النجاشي، ص354، شماره 948

محمد بن حسن ... سرشناس شيعيان قم، موثق و مورد اعتماد، داراي جايگاه بلند، بود..

5. يعقوب بن يزيد:

اين راوي نيز از نظر علماي رجال شناس شيعه ، فرد مورد وثوق است. نجاشي مي‌نويسد:

يعقوب بن يزيد بن حماد الأنباري السلمي ، أبو يوسف .. وكان ثقة صدوقا .

النجاشي، رجال النجاشي، ص 450

يعقوب بن يزيد بن حماد انباري... موثق و راستگو بود.

شيخ طوسي مي‌نويسد:

يعقوب بن يزيد الكاتب الأنباري ، كثير الرواية ، ثقة.

الشيخ الطوسي، الفهرست ، ص 264

يعقوب بن يزيد نويسنده و اهل الانبار بود، داراي روايات فراوان و ثقه است.

شيخ طوسي در جاي ديگر مي‌نويسد:

يعقوب بن يزيد الكاتب ، ويزيد أبوه ثقتان .

رجال الطوسي - الشيخ الطوسي - ص 369

يعقوب بن يزيد و يزيد پدرش هردو انسانهاي مورد وثوقي هستند.

6. محمد بن أبي عمير:

محمد بن أبي عمير زياد بن عيسى أبو أحمد الأزدي ... جليل القدر عظيم المنزلة فينا وعند المخالفين .

النجاشي، رجال النجاشي، ص 326

محمد بن ابي عمير زياد بن عيسي كنيه اش ابو احمد ازدي است. وي در نزد اماميه و نزد اهل سنت شخصيتي والا مقام بود.

شيخ طوسي مي‌گويد:

محمد بن أبي عمير ... وكان من أوثق الناس عند الخاصة والعامة ، وأنسكهم نسكا ، وأورعهم وأعبدهم ...

الشيخ الطوسي ، الفهرست ، ص 218

محمد بن ابي عمير.... او در نزد شيعه و اهل سنت موثق ترين، زاهد ترين، پرهيزگارترين و عابد ترين مردم بود.

شيخ در كتاب رجالش مي‌نويسد:

محمد بن أبي عمير ، يكنى أبا أحمد ، واسم أبي عمير زياد ، مولي الأزد ، ثقة .

الشيخ الطوسي ، رجال الطوسي ص 365

7. هشام بن سالم:

نجاشي ايشان را دو مرتبه به «ثقه بودن» توصيف كرده است:

هشام بن سالم الجواليقي ... ثقة ثقة .

النجاشي، رجال النجاشي، ص 434

هشام بن سالم جواليقي ... فردي بسيار موثق است.

آقاي نمازي شاهرودي در شرح حال هشام بن سالم، اتفاق علماي شيعه را بر ثقه بودن وي نقل كرده است:

عدّوه من أصحاب الصادق والكاظم صلوات الله عليهما . ثقة جليل بالاتفاق.

النمازي الشاهرودي، الشيخ علي ، مستدركات علم رجال الحديث ، ج 8 ص 154

وي را از اصحاب امام صاق و امام كاظم (عليهما السلام) شمرده اند و او به اتفاق همه علماي شيعه فردي مورد اطمينان است.

روايت دوم : منصور بن حازم از امام صادق عليه السلام (سند صحيح)

مرحوم كليني در اصول كافي، در «بَابُ الْإِشَارَةِ وَ النَّصِّ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى عليه السلام» شانزده روايت را نقل كرده كه در اينجا چند روايت آن را متذكر مي‌شويم.

طبق يكي از روايت صحيحي كه ايشان ‌آورده، امام صادق (عليه السلام) به منصور بن حازم، فرزندش امام كاظم (عليه السلام) را نشان داد و فرمود: او امام شما است:

[6] عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ قَالَ لَهُ مَنْصُورُ بْنُ حَازِمٍ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي إِنَّ الْأَنْفُسَ يُغْدَى عَلَيْهَا وَ يُرَاحُ فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ فَمَنْ؟ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام إِذَا كَانَ ذَلِكَ فَهُوَ صَاحِبُكُمْ وَ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَى مَنْكِبِ أَبِي الْحَسَنِ عليه السلام الْأَيْمَنِ فِي مَا أَعْلَمُ وَ هُوَ يَوْمَئِذٍ خُمَاسِيٌّ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ جَالِسٌ مَعَنَا.

الكليني الرازي، محمد بن يعقوب (متوفاى328 هـ)، الأصول من الكافي، ج 1 ص 309، ناشر: اسلاميه‏، تهران‏، الطبعة الثانية،1362 هـ.ش.

منصور بن حازم مي‌گويد محضر امام صادق عليه السلام عرضه داشتم پدر و مادرم به فدايت، مردم صبح و شام را مي‌گذرانند (از دنيا مي روند و شما نيز از دنيا مي رويد)، هرگاه همين امر ناگوار براى شما پيش‏آمد، چه كسى حجت پس از شماست؟ امام صادق عليه السلام فرمود: وقتي اين حادثه پيش آيد، او صاحب و پيشواي شما است، و دست مباركش را به شانه راست حضرت ابو الحسن (موسي بن جعفر) عليه السلام گذاشت. حضرت موسي بن جعفر عليه السلام در آن زمان پنج ساله بودند. عبداللَّه بن جعفر (عبد الله افطح) نيز همراه ما نشسته بود.

تصحيح روايت از سوي علماي شيعه:

از آنجايي كه روايات بعدي، از سوي علماي شيعه تصحيح شده، از بررسي سند صرف نظر كرده و تصحيح علماء را متذكر مي‌شويم. علامه مجلسي در كتاب «مرآة العقول» سند اين روايت را «حسن» دانسته است:

الحديث السادس‏: حسن.

مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول ؛ ج‏3 ؛ ص333

حضرت ‌آيت الله العظمي تبريزي نيز در دو كتابش تصريح نموده كه سند روايت صحيح است:

ومما ورد في النص على إمامة الإمام موسى بن جعفر عليه السلا م ، الصحيحة التي رواها في الكافي عن علي بن إبراهيم عن أبيه عن أبن أبي نجران عن صفوان الجمال عن أبي عبد الله ، قال له منصور بن حازم : بأبى أنت وأمي إن الأنفس يغدا عليها ويراح فإذا كان ذلك فمن ؟ فقال أبو عبد الله : إذا كان ذلك فهو صاحبكم ...

الميرزا جواد التبريزي، رسالة في إمامة الأئمة الإثني عشر ، ص8 ، طبق مكتبه اهل البيت

الميرزا جواد التبريزي، النصوص الصحيحة، ص 22،‌ ناشر : دار الصديقة الشهيدة، چاپخانه : سلمان الفارسي ، چاپ : الأول، سال چاپ : 1419 طبق مكتبة‌ اهل البيت

از رواياتي كه بر امامت امام موسي بن جعفر عليه السلام تصريح دارد، صحيحه اي است كه در كتاب كافي از علي بن ابراهيم نقل شده است. ....

نقل اين روايت در منابع اهل سنت:

اين روايت را ابن صباغ مالكي نيز در كتاب «الفصول المهمة» نقل كرده است:

وعن ابن أبي نجران عن منصور بن حازم قال : قلت لأبي عبد الله جعفر الصادق (عليه السلام) : بأبي أنت وأمي إن الأنفس يغدى عليها ويراح فإذا كان ذلك فمن؟ فقال جعفر : إذا كان ذلك فهو صاحبكم ، وضرب بيده على منكب [أبي الحسن الأيمن وهو فيما أعلم يومئذ خماسي وعبد الله بن جعفر جالس معنا] موسى الكاظم .

المالكي، علي بن محمد بن أحمد المالكي المكي المعروف بابن الصباغ (متوفاي885هـ)، الفصول المهمة في معرفة الأئمة، ج 2، ص 934 ، تحقيق: سامي الغريري، ناشر: دار الحديث للطباعة والنشر مركز الطباعة والنشر في دار الحديث – قم، الطبعة الأولى: 1422

روايت سوم: معاذ بن كثير از امام صادق عليه السلام (سند حسن)

در روايت ديگر نقل شده است كه معاذ بن كثير از امام صادق (عليه السلام) در مورد جانشين شان پرسيد، امام عليه السلام فرزندش امام كاظم (عليه السلام) را نشان داد و فرمود او امام شما است:

2 عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ أَبِي أَيُّوبَ الْخَزَّازِ عَنْ ثُبَيْتٍ عَنْ مُعَاذِ بْنِ كَثِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ: قُلْتُ لَهُ أَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي رَزَقَ أَبَاكَ مِنْكَ هَذِهِ الْمَنْزِلَةَ أَنْ يَرْزُقَكَ مِنْ عَقِبِكَ قَبْلَ الْمَمَاتِ مِثْلَهَا فَقَالَ قَدْ فَعَلَ اللَّهُ ذَلِكَ. قَالَ قُلْتُ مَنْ هُوَ جُعِلْتُ فِدَاكَ؟ فَأَشَارَ إِلَى الْعَبْدِ الصَّالِحِ وَ هُوَ رَاقِدٌ فَقَالَ هَذَا الرَّاقِدُ وَ هُوَ غُلَامٌ.

الشيخ الكليني، الكافي ، ج 1 ص 308

معاذ بن كثير مي‌گويد: به امام صادق (عليه السلام) عرض كردم : از خداوندي كه مقام امامت را از ناحيه پدرت روزي شما نمود، خواستم قبل از اين كه از دنيا برويد، اين منزلت را روزي فرزند شما گرداند. حضرت فرمودند: خداوند اين لطف را كرده است. عرض كردم : او (امام بعد از شما) كيست فدايت شوم؟ امام صادق عليه السلام به عبد صالح (لقب امام كاظم عليه السلام است) كه در خواب بود، اشاره كرد و فرمود: همان كه خواب است، در حالي كه ايشان خردسال بود.

تصحيح روايت:

علامه مجلسي سند اين روايت را «حسن» دانسته است:

الحديث الثاني: حسن،

مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، ج‏3 ؛ ص330، تهران، چاپ: دوم، 1404 ق

روايت دوم حسن است.

روايت چهارم : از سليمان بن خالد (سند صحيح)

طبق روايت سليمان بن خالد، امام صادق (عليه السلام) در ميان جمعي از شيعيان خاص با اشاره به امام كاظم (عليه السلام) تصريح نمود كه ايشان امام و صاحب امر بعد از خودشان است:

12 أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ: دَعَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام أَبَا الْحَسَنِ عليه السلام يَوْماً وَ نَحْنُ عِنْدَهُ فَقَالَ لَنَا عَلَيْكُمْ بِهَذَا فَهُوَ وَ اللَّهِ صَاحِبُكُمْ بَعْدِي.

الشيخ الكليني، الكافي ، ج 1 ص 310

سليمان بن خالد مي‌گويد: روزي ما پيش امام صادق عليه السلام نشسته بوديم ، آن حضرت ابو الحسن (امام كاظم) عليه السلام را فرا خواند و فرمود:‌ بر شما واجب است كه ولايت او را داشته باشيد. به خدا سوگند او ولي امر شما بعد از من است.

تصحيح روايت:

علامه مجلسي سند اين روايت را صحيح مي‌داند:

الحديث الثاني عشر: صحيح.

مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول، ج‏3 ؛ ص337، تهران، چاپ: دوم، 1404 ق.

روايت پنجم: فيض بن مختار (سند موثق)

در روايت ديگر نيز امام صادق (عليه السلام) فرزندشان را به فيض بن مختار نشان داده و فرمودند: او امام شماست و اين مطلب را به خانواده و رفقايت برسان:

9 مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى وَ أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْن‏ الْحُسَيْنِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الْمِيثَمِيِّ عَنْ فَيْضِ بْنِ الْمُخْتَارِ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ فِي أَمْرِ أَبِي الْحَسَنِ عليه السلام حَتَّى قَالَ لَهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام هُوَ صَاحِبُكَ الَّذِي سَأَلْتَ عَنْهُ فَقُمْ إِلَيْهِ فَأَقِرَّ لَهُ بِحَقِّهِ فَقُمْتُ حَتَّى قَبَّلْتُ رَأْسَهُ وَ يَدَهُ وَ دَعَوْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام أَمَا إِنَّهُ لَمْ يُؤْذَنْ لَنَا فِي أَوَّلَ مِنْكَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَأُخْبِرُ بِهِ أَحَداً؟ فَقَالَ نَعَمْ أَهْلَكَ وَ وُلْدَكَ وَ كَانَ مَعِي أَهْلِي وَ وُلْدِي وَ رُفَقَائِي وَ كَانَ يُونُسُ بْنُ ظَبْيَانَ مِنْ رُفَقَائِي فَلَمَّا أَخْبَرْتُهُمْ حَمِدُوا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَالَ يُونُسُ لَا وَ اللَّهِ حَتَّى أَسْمَعَ ذَلِكَ مِنْهُ وَ كَانَتْ بِهِ عَجَلَةٌ فَخَرَجَ فَاتَّبَعْتُهُ فَلَمَّا انْتَهَيْتُ إِلَى الْبَابِ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام يَقُولُ لَهُ وَ قَدْ سَبَقَنِي إِلَيْهِ يَا يُونُسُ الْأَمْرُ كَمَا قَالَ لَكَ فَيْضٌ قَالَ فَقَالَ سَمِعْتُ وَ أَطَعْتُ فَقَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام خُذْهُ إِلَيْكَ يَا فَيْض‏.

الشيخ الكليني، الكافي ، ج 1، ص 309

فيض بن مختار در ضمن روايت طولانى در باره امامت ابو الحسن (امام كاظم عليه السلام) مي‌گويد: تا آنجاي روايت كه امام صادق (عليه السلام) به او فرمود: او است سرور و امام تو كه از او سؤال كردي، خدمت ايشان برو و به حق او اعتراف كن. من برخاستم سر و دست ايشان را بوسيدم و به پيشگاه خداوند برايشان دعا كردم، امام صادق (عليه السلام) فرمود: ولى بدان كه خدا به ما اجازه نداد پيش از تو به ديگران خبر دهيم، عرض كردم: فدايت شوم ، اجازه مى‏فرمائيد به ديگران هم خبر دهم؟ فرمود: آرى به خانواده و فرزندانت خبر بده. به همراه من، اهل و اولاد و دوستانم بودند ( ولي داخل منزل امام عليه السلام نيامده بودند)، يونس بن ظبيان يكي از دوستان من بود، وقتي به آنها خبر دادم خداوند را سپاس گفتند، يونس گفت: نه به خدا بايد من از زبان خود امام بشنوم وي بسيار عجله داشت، از منزل بيرون آمد و من هم دنبالش بودم و چون به در خانه رسيدم، او زودتر از من رسيده بود شنيدم كه امام صادق (عليه السلام) به او مى‏فرمايد: اى يونس، مطلب همان است كه فيض براى تو گفته است. يونس عرض كرد : شنيدم و اطاعت كردم، امام صادق (عليه السلام) به من فرمود: اى فيض او را با خود ببر.

تصحيح روايت:

علامه مجلسي اين روايت را موثق مي‌داند:

الحديث التاسع‏: موثق‏.

مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول ؛ ج‏3 ؛ ص334

نتيجه

طبق اين روايات صحيح فوق، امام صادق عليه السلام به امامت فرزندش حضرت امام كاظم عليه السلام تصريح نموده و ايشان جانشين بر حق آن بزرگوار است.

نكته پاياني: اعقتاد امام كاظم (عليه السلام) به امامت ائمه وخودش

بسياري از كساني كه اعتقاد به امر امامت ندارند، و يا دشمنان اهل بيت گاه مي پرسند كه آيا ائمه طاهرين عليهم السلام به امامت خود اعتقاد داشتند، يا اينكه شيعيان امامت را ساخته اند. در پاسخ اين افراد چند نكته حائز اهميت است:

اولا: طبق روايات شيعه و اهل سنت «انتخاب امام» به دست پيامبر و يا خود ائمه و به دست مردم نيست، بلكه خداوند «امام» را بر مي‌گزيند و به اين مقام انتخاب مي‌نمايد.

ثانيا: روايات پيرامون امامت تصريح دارند كه ائمه (عليهم السلام) نيز به امامت شان اعتقاد داشته اند. نمونه از آن روايات، حديث زير است كه با سند صحيح نقل شده است.

مرحوم كليني در كتاب شريف كافي روايتي را نقل مي كند كه بر طبق آن امام كاظم عليه السلام به شيعيان توصيه كرده است در سجده شكر خود ذكري را بخوانند كه در آن از ائمه دوازده گانه عليهم السلام و از جمله اسم خود ‌آن حضرت، ياد شده است:

17- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جُنْدَبٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الْمَاضِيَ ع عَمَّا أَقُولُ فِي سَجْدَةِ الشُّكْرِ فَقَدِ اخْتَلَفَ أَصْحَابُنَا فِيهِ:

فَقَالَ: قُلْ وأَنْتَ سَاجِدٌ: اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وأُشْهِدُ مَلَائِكَتَكَ وأَنْبِيَاءَكَ ورُسُلَكَ وجَمِيعَ خَلْقِكَ أَنَّكَ اللَّهُ رَبِّي والْإِسْلَامَ دِينِي ومُحَمَّداً نَبِيِّي وعَلِيّاً وفُلَاناً وفُلَاناً إِلَي آخِرِهِمْ أَئِمَّتِي بِهِمْ أَتَوَلَّي ومِنْ عَدُوِّهِمْ أَتَبَرَّأُ. ...

الكافي، ج 3، ص325، باب السجود و التسبيح و الدعاء فيه في الفرائض و النوافل و ما يقال بين السجدتين.

عبد الله بن جندب مي‌گويد: از امام كاظم عليه السلام در باره سجده شكر سؤال كردم و اين كه اصحاب ما (شيعيان) در باره آن ديدگاه هاي مختلف دارند؛ آن حضرت فرمود: در حال سجده بگو:

«بار الها من تو را گواه ميگيرم، و فرشتگانت و پيامبران و فرستادگانت را و تمامي مخلوقات و بندگانت را گواه ميگيرم به اينكه تو خود يكتا معبود، پروردگار مني، و اسلام دين من است، و محمّد صلي اللَّه عليه و آله پيامبر من و علي فلاني و فلاني (تك تك نام ائمه را بياورد) امامان و پيشوايان دين منند كه با آنها دوستي دارم و از دشمنانشان بيزارم، ...

در روايت فوق، بعد از اسم مبارك امير مؤمنان علي (عليه السلام) عبارت «فلانا و فلانا» آمده كه مقصود اسامي مبارك بقيه ائمه طاهرين (عليهم السلام) است. اما شيخ صدوق با همان سند اين روايت را نقل كرده كه در آن نام تك تك ائمه عليهم السلام را نيز آورده شده است:

967 رَوَي عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جُنْدَبٍ عَنْ مُوسَي بْنِ جَعْفَرٍ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ تَقُولُ فِي سَجْدَةِ الشُّكْرِ اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وأُشْهِدُ مَلَائِكَتَكَ وأَنْبِيَاءَكَ ورُسُلَكَ وجَمِيعَ خَلْقِكَ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ رَبِّي والْإِسْلَامَ دِينِي ومُحَمَّداً نَبِيِّي وعَلِيّاً والْحَسَنَ والْحُسَيْنَ- وعَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ ومُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ وجَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ومُوسَي بْنَ جَعْفَرٍ وعَلِيَّ بْنَ مُوسَي ومُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ- وعَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ والْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ والْحُجَّةَ بْنَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍ أَئِمَّتِي بِهِمْ أَتَوَلَّي ومِنْ أَعْدَائِهِمْ أَتَبَرَّأُ. ...

الصدوق، ابوجعفر محمد بن علي بن الحسين (متوفاي381هـ)، من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص329، تحقيق: علي اكبر الغفاري، ناشر: جامعه مدرسين حوزه علميه قم.

تصحيح روايت:

مجلسي اول در شرح «من لا يحضره الفقيه» سند روايت را حسن دانسته است:

«روى عبد الله بن جندب» في الحسن كالصحيح‏ «عن موسى بن جعفر عليهما السلام» و رواه الكليني و الشيخ أيضا عنه عليه السلام بهذا السند.

مجلسى، محمدتقى بن مقصودعلى، روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه، ج‏2 ؛ ص382، (ط - القديمة) قم، چاپ: دوم، 1406 ق.

عبد الله بن جندب در روايت حسن كه اعتبارش همانند روايت صحيح است، از موسي بن جعفر عليهما السلام روايت كرده است. اين حديث را كليني و شيخ نيز از آن حضرت با همين سند نقل كرده اند.

محمد باقر مجلسي نيز اين روايت كه در كافي آمده، حسن مي‌داند:

الحديث السابع عشر: حسن.

مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول ؛ ج‏15 ؛ ص135

همانگونه كه در اين روايت مشاهده مي‌شود، امام كاظم عليه السلام دستور مي‌دهد كه در سجده شكر بعد از شهادت به توحيد و نبوت، به امامت شهادت داده شود و از جمله اسم خودش را مياورد. از اين جا دو نكته به دست ميايد:

اولا: خود آن حضرت به امامت خود و ائمه طاهرين اعتقاد داشته اند؛

ثانيا: هر شيعه‌اي نيز بايد همين اعتقاد را داشته باشند.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف)

دانلود PDF مقاله (صفحه آرایی شده)



Share
1 | سید محسن | United States - Fremont | ١٩:٥٥ - ٢٣ ارديبهشت ١٣٩٤ |
حَمْدَوَيْهِ بْنُ نُصَيْرٍ، قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ وَ غَيْرِهِ، قَالَ وَجَّهَ زُرَارَةُ عُبَيْداً ابْنَهُ‏ إِلَى الْمَدِينَةِ، يَسْتَخْبِرُ لَهُ خَبَرَ أَبِي الْحَسَنِ (ع) وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ، فَمَاتَ قَبْلَ أَنْ يَرْجِعَ إِلَيْهِ عُبَيْدٌ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ، حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ حَكِيمٍ، قَالَ قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ (ع) وَ ذَكَرْتُ لَهُ زُرَارَةَ وَ تَوْجِيهَهُ ابْنَهُ عُبَيْداً إِلَى الْمَدِينَةِ، فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ: إِنِّي لَأَرْجُو أَنْ يَكُونَ زُرَارَةُ مِمَّنْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى- وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ.
در مورد این روایت چه می فرمایید آیا زراره با آن همه عظمت چطور امام زمان خودش را نشناخت؟ چطور امام صادق به ایشان نص بر امام موسی بن جعفر نکرده بود؟ پس خیلی تحقیق شما دقیق نیست.

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
در اينکه زراره عارف به امامت بود شکي نيست با توجه به اينکه امام صادق عليه السلام او را از محبوبترين مردم مي داند اما در خصوص روايت فوق نيز بايد بگوييم در خصوص اين روايت از امام رضا عليه السلام نيز سوال شد که چرا زراره پسرش را فرستاد تا مشخص شود که امام بعد امام صادق عليه السلام چه کسي است در آنجا آمده است که مراد زاره اين بوده تا از امام سوال کند که آيا وقت تقيه تمام شده است تا امر امامت را آشکار کند
شيخ صدوق در اين خصوص گويد:
قد قيل إن زرارة قد كان علم بأمر موسى بن جعفر ع و بإمامته و إنما بعث ابنه عبيدا ليتعرف من موسى بن جعفر ع هل يجوز له إظهار ما يعلم من إمامته أو يستعمل التقية في كتمانه‏ و هذا أشبه بفضل زرارة بن أعين و أليق بمعرفته. گفته‏اند كه زراره امامت موسى بن جعفر را ميدانست ولى پسرش عبيد را فرستاد تا
از آن حضرت تحقيق كند كه اجازه دارد اظهار امامت او كند يا دستور تقيه و كتمان دارد و اين قول با فضل زرارة بن اعين و مقام معرفت او مناسبتر است‏
وي در ادامه روايتي را چنين نقل مي
حدثنا أحمد بن زياد بن جعفر الهمداني رضي الله عنه قال حدثنا علي بن إبراهيم بن هاشم قال حدثني محمد بن عيسى بن عبيد عن إبراهيم بن محمد الهمداني رضي الله عنه قال: قلت للرضا ع يا ابن رسول الله أخبرني عن زرارة هل كان يعرف حق أبيك ع فقال نعم فقلت له فلم بعث ابنه عبيدا ليتعرف الخبر إلى من أوصى الصادق جعفر بن محمد ع فقال إن زرارة كان يعرف أمر أبي ع و نص أبيه عليه و إنما بعث ابنه ليتعرف من أبي ع هل يجوز له أن يرفع التقية في إظهار أمره و نص أبيه عليه‏ و أنه لما أبطأ عنه ابنه طولب بإظهار قوله في أبي ع فلم يحب أن يقدم على ذلك دون أمره فرفع المصحف و قال اللهم إن إمامي من أثبت هذا المصحف إمامته من ولد جعفر بن محمد ع ..
و الخبر الذي احتجت به الزيدية ليس فيه أن زرارة لم يعرف إمامة موسى بن جعفر ع و إنما فيه أنه بعث ابنه عبيدا ليسأل عن الخبر
ابن بابويه، ابراهيم بن محمد همدانى گويد: به امام رضا عليه السلام عرض كردم اى فرزند رسول خدا، مرا از حال زراره خبر ده، آيا حق پدرت امام كاظم عليه السلام را مى‏شناخت؟ و او فرمود: آرى، گفتم پس چرا پسرش عبيد را فرستاد تا با خبر شود كه امام جعفر صادق عليه السلام چه كسى را وصى خود قرار داده است؟ فرمود:
زراره به مقام امامت پدرم عارف بود و نص امام صادق عليه السلام را در باره او مى‏دانست و جز اين نيست كه پسرش را فرستاد تا از پدرم كسب خبر كند كه آيا
براى او جايز است كه تقيه را در اظهار امر امامت و نص بر او كنار بگذارد؟ و چون پسرش دير كرد و از او خواستند تا در باره پدرم كلامى بگويد، او دوست نداشت بدون ‏دستور امام سخنى بگويد، قرآن را برداشت و گفت: بار خدايا امام من از فرزندان جعفر بن محمد عليهم السلام است و كسى است كه اين قرآن امامت او را اثبات كرده باشد.
كمال الدين و تمام النعمة ؛ ج‏1 ؛ ص75
با اين بيان روايتي که نقل کرديد دليل بر عدم شناخت زراره از امام خود نيست بلکه او امام خود را مي شناخت فقط خواست بداند آيا مي تواند امر امامت را آشکار کند يا نه ؟
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
2 | امین | Iran - Rasht | ٠١:٥١ - ٢٦ ارديبهشت ١٣٩٤ |
باسلام و خسته نباشید لطفا به این شبهه هم پاسخ دهید..
حضرت علی (ع) درمورد کسانی که با او جنگیدند میفرماید : برادر..
لطفا بفرمایید که منظور حضرت از برادران چی بوده؟؟؟؟؟؟؟
( 12445 ) 19 - القاضي نعمان في شرح الاخبار : عن محمد بن داود ، بإسناده عن علي ( عليه السلام ) ، أنه سئل عن قتلى الجمل ، أمشركون هم ؟ قال : ( لا ، بل من الشرك فروا ) قيل : فمنافقون ؟ قال : ( لا ، إن المنافقين لا يذكرون الله إلا قليلا ) قيل : فما هم ؟ قال : ( إخواننا بغوا علينا فنصرنا عليهم ) .
مستدرك الوسائل، ج 11 ص 68 .
بحارالانوار :
298 - قرب الإسناد : بالاسناد قال : إن عليا لم يكن ينسب أحدا من أهل حربه إلى الشرك ولا إلى النفاق ولكنه كان يقول : هم إخواننا بغوا علينا .
بحارالانوار، ج 32 ص 324
وسائل الشيعة :
10 - عبد الله بن جعفر الحميري في ( قرب الإسناد ) عن هارون بن مسلم ، عن مسعدة بن زياد ، عن جعفر ، عن أبيه ان عليا عليه السلام لم يكن ينسب أحدا من أهل حربه إلى الشرك ولا إلى النفاق ، ولكنه كان يقول : هم إخواننا بغوا علينا . أقول : هذا محمول على التقية .
وسائل الشيعة، ج 11 ص 62

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
اولا: اين روايت تنها در منابع شيعه نيامده است بلکه در منابع اهل سنت نيز چندين روايت در اين خصوص نقل شده است
حدثنا يحيى بن آدَمَ ثنا معضل ( ( ( مفضل ) ) ) بن مُهَلْهِلٍ عن الشَّيْبَانِيِّ عن قَيْسِ بن مُسْلِمٍ عن طَارِقِ بن شِهَابٍ قال كُنْت عَنْدَ عَلِيٍّ فَسُئِلَ عن أَهْلِ النَّهْرِ أَهُمْ مُشْرِكُونَ قال من الشِّرْكِ فَرُّوا قِيلَ فَمُنَافِقُونَ هُمْ قال إنَّ الْمُنَافِقِينَ َلاَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ إَلاَ قَلِيلاً فما هُمْ قال قَوْمٌ بَغَوْا عَلَيْنَا
مصنف ابن أبي شيبة ج 7 ص 563
ثانيا: اين برادر گفتن حضرت علي عليه السلام به اينها مراد برادر ايماني و ديني نيست بلکه مراد برادر عشيره اي، قومي و فاميلي است همچنانکه در قرآن از کفار به برادران پيامبران ياد شده است در خصوص حضرت شعيب و هود آمده است «وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُه. الأعراف: 85» «وَإِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُوداً قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلاَ تَتَّقُونَ. [الأعراف: 65]»
در اين دو آيه قوم شعيب و هود هر دو کافر بوده و بت مي پرستيدند اما از آنها به برادر ياد شده است که مراد برادر ايماني نيست بلکه مراد برادر قومي و فاميلي است نه برادر ديني
البته از امام سجاد عليه السلام نيز در خصوص کلام حضرت علي عليه السلام سوال شد که امام با استناد به برخي آيات از جمله يکي از آيات فوق، فرمودند مراد برادر عشيره اي است
عن يحيى بن المساور الهمداني عن أبيه‏ جاء رجل من أهل الشام إلى علي بن الحسين ع فقال: أنت علي بن الحسين قال:، نعم- قال أبوك الذي قتل المؤمنين فبكى علي بن الحسين ثم مسح عينيه فقال: ويلك كيف قطعت على أبي أنه قتل المؤمنين قال: قوله: إخواننا قد بغوا علينا- فقاتلناهم على بغيهم، فقال: ويلك أ ما تقرأ القرآن قال: بلى، قال: فقد قال الله: «و إلى مدين أخاهم شعيبا، و إلى ثمود أخاهم صالحا» فكانوا إخوانهم في دينهم أو في عشيرتهم قال له الرجل: لا بل في عشيرتهم، قال: فهؤلاء إخوانهم‏ في‏ عشيرتهم‏- و ليسوا إخوانهم، في دينهم- قال: فرجت عني فرج الله عنك‏
عياشى، محمد بن مسعود، تفسير العيّاشي، ج‏2 ؛ ص20، المطبعة العلمية - تهران، چاپ: اول، 1380 ق.
ثالثا: در ذيل برخي روايات نيز آمده است که از باب تقيه بوده است
بنابراين خطاب حضرت علي عليه السلام به اقوام و قبيله خود مسلمانان است که بر عليه شان مي جنگند نه برادر ديني والا افرادي مثل معاويه در اينکه در باطن کافر بودند، شکي نيست همچنانکه خود حضرت علي عليه السلام به اين امر اشاره کرده است.
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
3 | امین | Iran - Rasht | ٢٢:١٩ - ٢٦ ارديبهشت ١٣٩٤ |
سلام.
آیا عایشه از دفن پیامبر (ص) خبر نداشت؟؟
و سوال دوم لطفا روایاتی که آمده ابوبکر و عمر در تشییع جنازه پیامبر(ص) حضور نداشتن رو نقل کنید.. ممنون

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
درخصوص عايشه آمده است که او از دفن پيامبر (ص) خبر نداشت
احمد بن حنبل در مسندش از قول خود عايشه نقل مى‏كند كه گفت قسم به خدا ما نفهميديم پيامبر را كى دفن كردند تا وقتى كه در وقت دفن ناله‏هاى مردم برخاست .
حدثنا عبد اللَّهِ حدثني أبي ثنا عَبْدَةُ بن سُلَيْمَانَ قال ثنا محمد بن إِسْحَاقَ عن فَاطِمَةَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ عن عَمْرَةَ عن عَائِشَةَ قالت ما عَلِمْنَا بِدَفْنِ رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حتى سمعت صَوْتَ المساحي من آخِرِ اللَّيْلِ لَيْلَةَ الأَرْبِعَاءِ قال مُحَمَّدٌ والمساحي الْمُرُورُ
من از دفن رسول خدا خبر نداشتم تا اينکه صداي بيل وکلنگ را در آخر شب شنيدم
مسند الإمام أحمد بن حنبل ، ، دار النشر : مؤسسة قرطبة - مصر ج 6 ص 62
حال کساني که سنگ عايشه را به سينه مي زنند بايد جواب بدهند چطور همسر پيامبر البته از دفن پيامبر و رسول خدا و همسر خود بي خبر بودند با توجه به اينکه حضرت در خانه خود نيز دفن شدند،!!!آيا اين بي احترامي به رسول خدانيست؟!!!
همچنين در خصوص عدم حضور شيخين در دفن پيامبر آمده است:
37046 حدثنا بن نمير عن هشام بن عروة عن أبيه أن أبا بكر وعمر لم يشهدا دفن النبي صلى الله عليه وسلم كانا في الأنصار فدفن قبل أن يرجعا
الكتاب المصنف في الأحاديث والآثار ، ج 7 ص 432 أبو بكر عبد الله بن محمد بن أبي شيبة الكوفي الوفاة: 235 ، دار النشر : مكتبة الرشد - الرياض - 1409 ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : كمال يوسف الحوت
آيا اين اهانت به جنازه رسول خدا و رهبر جهان اسلام نيست!!!
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
4 | امین | Iran - Rasht | ١٢:١٤ - ٢٧ ارديبهشت ١٣٩٤ |
از نظر اهل سنت پیامبر اکرم (ص) برای بعد از خود خلیفه تعیین نکرد و مسئله خلافت رو برعهده مردم واگذار کرد.. لطفا کنید روایات اهل ست را دراین مورد نقل کنید که گفتن پیامبر (ص) خلیفه تعیین نکرد.. ممنون

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
عمده روايت آنها روايتي است که از عمرنقل مي کنند که وقتي از در خصوص جانشيني سوال شد گفت بهتر از من يعني پيامبر (ص) اين کار را نکرد و علماي اهل سنت در ذيل اين روايت گويند نصي در خصوص خلافت وجود ندارد
حدثنا محمد بن يُوسُفَ أخبرنا سُفْيَانُ عن هِشَامِ بن عُرْوَةَ عن أبيه عن عبد اللَّهِ بن عُمَرَ رضي الله عنهما قال قِيلَ لِعُمَرَ ألا تَسْتَخْلِفُ قال إن أَسْتَخْلِفْ فَقَدْ اسْتَخْلَفَ من هو خَيْرٌ مِنِّي أبو بَكْرٍ وَإِنْ أَتْرُكْ فَقَدْ تَرَكَ من هو خَيْرٌ مِنِّي رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَأَثْنَوْا عليه فقال رَاغِبٌ وراهب وَدِدْتُ أَنِّي نَجَوْتُ منها كَفَافًا لَا لي ولا عَلَيَّ لَا أَتَحَمَّلُهَا حَيًّا وميتا
صحيح البخاري ج 6 ص 2638
نووي با استدلال به اين روايت گويد:
وفي هذا الحديث دليل أن النبي صلى الله عليه وسلم لم ينص على خليفة
اين حديث دليل بر آن است که پيامبرصلي الله عليه وآله بر خليفه‏اي نصّ نکرده است و بر اين، اجماع اهل سنت و ديگران است
النووي الشافعي، محيي الدين أبو زكريا يحيى بن شرف بن مر بن جمعة بن حزام (متوفاى676 هـ)، شرح النووي علي صحيح مسلم، ج 12، ص 205 ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت، الطبعة الثانية، 1392 هـ.
البته اينهايي که به اين روايت استناد مي کند و اگر واقعا نيز چنين است و روايت درست است چرا خود عمر در لحظات آخر گفت اگر سلم و ابوعبيده زنده بودند من خلافت را در آن دو قرار مي دادم
أودكني أحد رجلين ثم جعلت إليه الامر لوثقت به سالم مولى أبي حذيفة وأبو عبيدة بن الجراح
سير أعلام النبلاء ج 1 ص 170
همچنين اگر اين روايت درست باشد و پيامبر کسي را به خلافت منصوص نکرد ، چرا نقل شده است که پيامبر (ص) در لحظات پاياني مي خواست کسي را بر خلافت معين کند
سيوطي نيز چين ذکر کرده است: وهو امتناع الكتاب أكتب لكم كتابا قيل أراد أن ينص على الخلافة في إنسان معين لئلا يقع نزاع
الديباج على مسلم ، اسم المؤلف: عبدالرحمن بن أبي بكر أبو الفضل السيوطي الوفاة: 911 ، دار النشر : دار ابن عفان - الخبر-السعودية - 1416 - 1996 ، تحقيق : أبو إسحاق الحويني الأثري ج 4 ص 237
علي قاري نيز همين مطلب را ذکر کرده است: فقيل أراد أن ينص على الخلافة في إنسان معين لئلا يقع نزاع
مرقاة المفاتيح شرح مشكاة المصابيح ، اسم المؤلف: علي بن سلطان محمد القاري الوفاة: 1014هـ ، دار النشر : دار الكتب العلمية - لبنان/ بيروت - 1422هـ - 2001م ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : جمال عيتاني ج 11 ص 112
آيا اين تعارض نيست؟!!
اما آنچه که با اين روايت در تعارض است، روايات فراوان ديگري است که پيامبر (ص)، حضرت علي عليه السلام را بر خلافت خود معرفي کردند
وَخَرَجَ النَّاسُ فِي غَزْوَةِ تَبُوكَ، فَقَالَ عَلِيٌّ: أَخْرُجُ مَعَكَ، قَالَ: «لا»، قَالَ: فَبَكَي، قَالَ: «أَفَلا تَرْضَي أَنْ تَكُونَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَي، إِلا أَنَّكَ لَسْتَ بِنَبِيٍّ، وَأَنْتَ خَلِيفَتِي فِي كُلِّ مُؤْمِنٍ مِنْ بَعْدِي».
ابن عباس از رسول خدا (ص) نقل مي كند كه مردم به جنگ تبوك رفتند، علي (ع) به رسول خدا (ص) عرض كرد، من هم با شما خارج شوم؟ فرمود: خير . ابن عباس گفت: پس علي (ع) گريه كرد. رسول خدا فرمود: آيا راضي نمي شوي كه منزلت تو براي من همانند منزلت هارون براي موسي باشد، جز اين كه تو پيامبر نيستي و اين كه تو بعد از من ، جانشين من در ميان همه مؤمنان هستي؟
الشيباني، عمرو بن أبي عاصم الضحاك (متوفاي242هـ)، السنة، ج 2، ص603 ، تحقيق: محمد ناصر الدين الألباني، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت، الطبعة: الأولي، 1400هـ.
بنابراين تمام اينها چيزهايي که در خصوص عدم نص خلافت نقل شده است، بخاطر مشروعيت بخشيدن به خلافت سه خليفه مي باشد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
5 | امین | Iran - Āstāneh-ye Ashrafīyeh | ٢٢:٣٨ - ٢٧ ارديبهشت ١٣٩٤ |
احسنت بر شما خدا خیرتون بده
6 | علی | | ٢٣:٣١ - ٢٧ ارديبهشت ١٣٩٤ |
سلام علیکم. ببخشید تا به حال چند بار این سوال را فرستاده ام ولی نمی دانم چرا پاسخ نمی دهید؟
تعریف ناصبی از منظر فقه شیعه چیست؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
از نگاه برخي از علماي شيعه كسي كه اظهار عداوت نسبت به اهل بيت عليهم السلام نمايد، ناصبي است اما عده اي زيادي نيز به اين امر اشاره کرده اند که اظهار عداوت و بغض نسبت به علي(ع) موجب ناصبي شدن نمي‏شود، بلكه ناصبي كسي است كه معتقد باشد عداوت ورزيدن نسبت به علي(ع) جز دين است
همچنانکه صاحب جواهر در اين خصوص مي نويسد:
والجهلاء يتوهمون أن كل مخالف ناصب، وليس كذلك إلى آخره .....بل عن القاموس " النواصب وأهل النصب المستدينون ببغض علي (عليه السلام) لأنهم نصبوا له أي عادوه انتهى ويؤيده ما في المعتبر والمنتهى. أنهم الخوارج الذين يقدحون في علي ( عليه السلام )
يعني: جاهلان شيعه گمان مي‌كنند كه تمام مخالفين ناصبي ‌هستند؛ درحالي‌كه اين گونه نيست كه تمام مخالفين ناصبي باشند.
نواصب كساني‌ هستند كه دشمني و بغض علي (عليه السلام) را به عنوان دين قبول دارند و ديانت اينها را دشمني علي بن طالب تشكيل مي‌دهد.
يعني: اينها خودشان را بر عداوت و دشمني علي بن طالب نصب كرده اند.
اين مطلب قاموس را آنچه در كتاب المعتبر علامه حلي و المنتهى علامه آمده است تأييد مي‌كند:
نواصب كساني هستند كه نسبت به علي عليه السلام جسارت مي‌كنند.
جواهر الكلام - الشيخ الجواهري، ج6، ص65
امام خميني از فقهاي معاصر نيز در كتاب طهارتش مي‌گويد:
ثمّ إنّ المتيقّن من الإجماع هو كفر النواصب والخوارج؛ أي الطائفتين المعروفتين، وهم الذين نصبوا للأئمّة (عليهم السّلام أو لأحدهم بعنوان التديّن به؛ وأنّ ذلك وظيفة دينية لهم،
متيقن از اجماع فقهاء و علماي شيعه و اماميه اين است كه دو طائفه معروف از نواصب و خوارج، كافر هستند و اينها كساني‌هستند كه ناسزا و بد گويي و بغض علي و اولادش را به عنوان تدين پذيرفته اند و بعد هم مي‌گويد: روايات ما نيز اين مطلب را تأييد مي‌كند.
كتاب الطهارة ( ط.ج ) - السيد الخميني، ج3، ص457
بنابراين ناصبي کسي است که دشمني اهل بيت بکند و نسبت به اين دشمني تدين داشته باشد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
7 | امین | Iran - Rasht | ٠٠:٥٢ - ٢٨ ارديبهشت ١٣٩٤ |
درمورد نسب معاویه هم لطفا روایت نقل کنید .. آیا واقعیت دارد که او چهار تا پدر داشته است؟؟ (لطفا با سند صحیح نقل کنید)
ممنونم
ببخشید که سوالاتم ربطی به مقاله خوبتون نداره.. یا علی

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
همانطور كه در كتب اهل سنت آمده است ، معاويه 4 پدر داشت :
وكان معاوية يعزي إلى أربعة: إلى مسافر بن أبي عمرو، وإلى عمارة بن الوليد، وإلى العباس بن عبد المطلب، وإلى الصباح مغن أسود كان لعمارة. قالوا: كان أبو سفيان دميماً قصيراً، وكان الصباح عسيفاً لأبي سفيان شاباً وسيماً، فدعته هند إلى نفسها.
معاويه به چهار نفر نسبت داده مي‌شد ؛ مسافر بن ابي عمرو ، عمارة بن وليد ، عباس بن عبد المطلب و صباح ، ترانه خوان سياه پوست عماره ؛ ابوسفيان بدقيافه و كوتاه بود ؛ اما صباح ، جواني خوش‌سيما بود كه براي ابوسفيان كار مي‌كرد ؛ و هند او را (براي نزديكي) با خويش فرا خواند !
ربيع الأبرار ج 1 ص 363 ، اسم المؤلف: أبو القاسم محمود بن عمرو بن أحمد، الزمخشري جار الله (المتوفى : 538هـ) الوفاة: 538
ابن كُلبى مى گويد: «كان معاوية لعمارة بن وليد بن المغيرة المخزومي و لمسافر بن أبي عمرو، و لابي سفيان و لرجل آخر سمّاه و كانت هند امّه من المغيلمات، و كان احبّ الرجال اليها السودان...»..
محمد بن سائب كلبى مى گويد: معاويه به چهار مرد نسبت داده مى شود به عمارة بن وليد، و به مسافربن أبى عمرو، و به ابوسفيان و به شخصى ـ ظاهراً صباح ـ كه نام او را برده اند و مادر ايشان حضرت هند از بدكاران صاحب پرچم بوده و از مردان سياه بسيار خوشش مى آمد.
مثالب العرب: 72
البته مادرش هند در مكه براي فحشا ضرب المثل بود
وكانت هند تذكر في مكة بفجور وعهر .
شرح نهج البلاغة ج 1 ص 200 ، اسم المؤلف: أبو حامد عز الدين بن هبة الله بن محمد بن محمد بن أبي الحديد المدائني الوفاة: 655 هـ ، دار النشر : دار الكتب العلمية - بيروت / لبنان - 1418هـ - 1998م ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : محمد عبد الكريم النمري
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
8 | امین | Iran - Rasht | ١٠:٠٤ - ٢٨ ارديبهشت ١٣٩٤ |
آیه 11 سوره الجمعه در سال چندم هجری نازل شد؟؟؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
سوره جمعه از جمله آخرين سوره هايي است که نازل شده است
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
9 | امین | | ١٠:١٠ - ٢٨ ارديبهشت ١٣٩٤ |
اگر اهل سنت روایات بخاری رو قبول نکنه از نظر علمای اهل سنت ایشون آیا باز سنی هست؟؟ چون من با یکی از سنی ها داشتم بحث میکردم و هر روایتی که از بخاری میاوردم ایشون میگفت صحیح نیست و من قبول ندارم مثل :‌ حدیث حوض یا خراب کردن در کعبه توسط پیامبر یا همین روایت ابن عباس که گفت يك سال منتظر ماندم تا شايد بتوانم از عمر در باره يك آيه قرآن چيزى بپرسم.... میخواستم بدونم علمای اهل سنت درمورد چنین کسانی که روایات بخاری رو صحیح نمی دانند چی گفتند.. ممنون یا علی

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
صحت روايات صحيحين اجماعي است لذا منکر اين اجماع از نظر اهل سنت کافر است
اسفرائنى يكى از علماء و فقهاى شافعى و از بزرگان آنها است. شمس الدين سخاوى به نقل از وى مى‌نويسد:
ولفظ الأستاذ أبي إسحاق الإسفرائيني أهل الصنعة مجمعون على أن الأخبار التي اشتمل عليها الصحيحان مقطوع بصحة أصولها ومتونها ولا يحصل الخلاف فيها بحال وإن حصل فذاك اختلاف في طرقها ورواتها قال فمن خالف حكمه خبرا منها وليس له تأويل سايغ للخبر نقضنا حكمه لأن هذه الأخبار تلقتها الأمة بالقبول.
سخن استاد ابو اسحاق اسفرائينى اين است كه اهل فن اجماع دارند بر اين‌كه اخبارى‌كه در صحيح بخارى و مسلم آمده، از نظر متن و اصول، صحت آنها قطعى است و هيچ گونه اختلافى در آنها نيست و اگر اختلافى هم باشد در طرق و راوايان آنها است؛ پس حكم هركسى مخالف يك خبر از اين دو كتاب باشد، و تأويلى هم نباشد كه حكم او را تجويز كند، ما حكم وى را نقض مى‌كنيم؛ چرا كه امت اسلامى اين روايات را قبول كرده‌اند.
السخاوي، شمس الدين محمد بن عبد الرحمن (متوفاى902هـ)، فتح المغيث شرح ألفية الحديث، ج1، ص51، ناشر: دار الكتب العلمية - لبنان، الطبعة: الأولى، 1403هـ.
ابن حجر عسقلانى نيز سخن ابن صلاح را نقل كرده‌است:
وإنما نقل ابن الصلاح أن الأمة أجمعت على تلقيهما بالقبول من حيث الصحة.
العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاي852 هـ)، النكت على كتاب ابن الصلاح، ج1، ص371، دار النشر: طبق برنامه الجامع الكبير
با توجه به اينکه صحت اين دو کتاب اجماعي است ، لذا طبق قاعده و مبناي خود اهل سنت کسي حق انکار و رد اجماع را ندارد والا حکم کفر بر او جاري مي شود
اين تيميه در اين خصوص گويد:
وأما من أنكر ما ثبت بالتواتر والإجماع فهو كافر بعد قيام الحجة
مجموع الفتاوى ج 1 ص 109
بزدودي گويد:
ومن انكر الإجماع فقد ابطل دينه كله لان مدار اصول الدين كلها ومرجعها إلى إجماع المسلمين
أصول البزدوي ج 1 ص 247
با اين وجود آيا اين افرادي که روايت بخاري را رد مي کنند، به عواقب و ملزومات آن توجه دارند؟!!
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

10 | امین | Iran - Rasht | ١٧:٠٨ - ٢٩ ارديبهشت ١٣٩٤ |
اگر میشه نظر علمای اهل سنت رو درمورد کتاب نهج البلاغه رو بیارید که گفته باشن نهج البلاغه برای حضرت علی ع می باشد.. ممنون

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
هر چند برخي سعي دارند انتساب برخي و يا کل نهج البلاغه به حضرت علي عليه السلام را انکار کنند، اما در مقابل برخي نيز معتقدند تمام نهج البلاغه از آن حضرت علي عليه السلام است
- قال الشيخ ابي عبيده مشهور بن حسن في كتب حذر منها العلماء از شخصي نقل مي کند که محمد عبده معتقد بود که تمام اين کتاب از آن حضرت علي عليه السلام مي باشد:
وقد قال محمد محيى الدين عبد الحميد في مقدمة تعليقه عليه إنه من كلام علي رضي الله عنه ، وقال : إنه يعتقد أن محمد عبده كان مقتنعا بأن الكتاب كله للإمام علي رضي الله عنه وإن لم يصرح بذلك ، وحتى إنه ليجعل ما فيه حجة على معاجم اللغة .
كتب حذر منها العلماء ، ج2 ص 251
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
11 | امین | Iran - Āstāneh-ye Ashrafīyeh | ٢٢:٤٤ - ٠٣ خرداد ١٣٩٤ |
باسلام و خسته نباشید.
لطفا روایات متواتر درباره وجود امام زمان عج رو از کتب اهل سنت رو مطرح کنید..
مثلا از کتب بن باز وهابی ، قرطبی ، تفتازانی ، صفارانی ، و دیگر بزرگان اهل سنت که دراین مورد روایت متواتر آورده باشن.. ممنون

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
در اين خصوص به اين آدرس رجوع کنيد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
12 | امین | Iran - Rasht | ١١:٤٦ - ٠٥ خرداد ١٣٩٤ |
روایتی که امام صادق(ع) به یکی از اصحابش فرمود اگر پیروان من به تعداد این بزها بودند برجای نمینشستم و قیام میکردم صحابه بعد از اینکه امام این سخنان را فرمود گفت تعداد آن حیوانات گله را شمردم و دیدم فقط 17 تا هستند .. لطفا این روایت رو به صورت کامل نقل کنید ممنون یا علی

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
متن روايت چنين است:
محمد بن الحسن و علي بن محمد بن بندار عن إبراهيم بن إسحاق عن عبد الله بن حماد الأنصاري عن سدير الصيرفي قال: دخلت على أبي عبد الله ع فقلت له و الله ما يسعك القعود فقال و لم يا سدير قلت لكثرة مواليك و شيعتك و أنصارك و الله لو كان لأمير المؤمنين ع ما لك من الشيعة و الأنصار و الموالي ما طمع فيه تيم و لا عدي فقال يا سدير و كم عسى أن يكونوا قلت مائة ألف قال مائة ألف قلت نعم و مائتي ألف قال مائتي ألف قلت نعم و نصف الدنيا
قال فسكت عني ثم قال يخف عليك أن تبلغ معنا إلى ينبع‏ قلت نعم فأمر بحمار و بغل أن يسرجا فبادرت فركبت الحمار فقال يا سدير أ ترى أن تؤثرني بالحمار قلت البغل أزين و أنبل‏ قال الحمار أرفق بي فنزلت فركب الحمار و ركبت البغل فمضينا فحانت الصلاة فقال يا سدير انزل بنا نصل ثم قال هذه أرض سبخة لا تجوز الصلاة فيها فسرنا حتى صرنا إلى أرض حمراء و نظر إلى غلام يرعى جداء فقال و الله يا سدير لو كان لي شيعة بعدد هذه الجداء ما وسعني القعود و نزلنا و صلينا فلما فرغنا من الصلاة عطفت على الجداء فعددتها فإذا هي‏ سبعة عشر
الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏2 ؛ ص242
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
13 | امین | Iran - Rasht | ١٥:٥١ - ٠٥ خرداد ١٣٩٤ |
إسحاق بن ابراهيم الدينوري
از رجال کافی آیا ایشون ضعیف هستند؟؟؟
چون در روایتی که امام صادق عليه السلام میفرمایند لقب امیر المومنین لقب اختصاصی حضرت علی (ع) می باشد.. ایشون جزو راوی های این روایت هست..

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
هر چند اين راوي مجهول است اما بايد به اين نکته توجه داشت که روايات در خصوص اختصاص لقب امير المومنين بر حضرت علي عليه السلام هم معتبر و هم در حد استفاضه است لذا نياز به برررسي سند نيز ندارد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
14 | سعیدی | | ١٢:٢٤ - ٢٩ ارديبهشت ١٣٩٥ |
سلام بر شما
معنای لغوی اهل بیت چیست؟چگونه میشه ثابت کرد که مثلا امام جواد و امام هادی علیهم السلام از اهل بیت رسول خدا صلعم هستند ولی فرزندان امیرالمومنین یا دختران رسول خدا غیر از حضرت فاطمه س نه؟لطفا دلیل قرآنی ارائه کنید.با تشکر

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
اگر در خود آيه دقت کنيد، آيه عصمت را دارد براي اهل بيت ثابت مي کند لذا تنها کساني مشمول آيه هستند که عصمت داشته باشند لذا از آنجا که فقط چهارده معصوم داراي مقام عصمت هستند پس آيه فقط آنها را شامل مي شود نه غير معصوم از اولاد حضرت علي عليه السلام و يا ساير ائمه
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
15 | سعیدی | Iran - Īlām | ١٥:٢٩ - ٣٠ ارديبهشت ١٣٩٥ |
سلام
مگر حضرت زینب سلام الله علیها معصوم نبوده اند؟آیا ایشان هم جزء اهل بیت محسوب می شوند؟سلمان منا اهل البیت یعنی چه؟

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
عصمت از گناه منحصر در چهارده معصوم و انبياء علیهم السلام نيست بلكه بسياري از اولياي الهي مانند حضرت زينب عليها السلام داراي عصمت بودند ودليلى بر ارتكاب گناه از سوى حضرت زينب سلام الله عليها هرچند مقام عصمت براي ايشان از ضروريات دين نيست).
عصمت درجات مختلفي دارد و روشن است كه چهاره معصوم و انبياء (علیهم السلام) در بالاترين درجه آن هستند.اينگونه نيست كه عصمت مقامي دور از دسترس انسان باشد بلكه بندگان ديگر غير از انبياء و 14 معصوم(علیهم السلام) نيز مي توانند به مراتبي از عصمت دست يابند.
در اين خصوص به اين آدرس رجوع کنيد
http://www.askquran.ir/showthread.php?t=32033&page=2#post588832
حضرت زينب عليهاالسلام از اهل بيت مي باشد اما مصداق آيه تطهير که عصمت چهارده معصوم را ثابت مي کند نيست هر چند ايشان تالي تلو امامان معصوم هستند
در خصوص سلمان منا اهل البيت به اين آدرس رجوع کنيد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
16 | سعیدی | Iran - Īlām | ٢١:٥٨ - ٠١ خرداد ١٣٩٥ |
بنده به عصمت 14 معصوم معتقدم.ائمه ما معصوم مطلق بوده اند اما انبیا نه. دلیلم آیات قرآنه.انبیا قطعا نسبت به ما عوام معصوم اند ولی نسبت به 14 معصوم و اهل بیت در درجات پایین تری قرار دارند.

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
پیامبران هم مانند امامان (ع ) واقعا معصوم اند و عصمت آنان برای ما ثابت شده است .
ما معتقد هستيم انبياء و ائمه از اول عمر خود تا آخر عمرشان معصوم هستند و دچار هيچ خطا و اشتباهي نمي شوند
همچنانکه شيخ صدوق گويد:
اعتقادنا في الأنبياء و الرسل و الأئمة و الملائكة صلوات الله عليهم أنهم معصومون مطهرون من كل دنس، و أنهم لا يذنبون ذنبا، لا صغيرا و لا كبيرا، و لا يعصون الله ما أمرهم، و يفعلون ما يؤمرون‏.و من نفى عنهم العصمة في شي‏ء من أحوالهم فقد جهلهم‏
و اعتقادنا فيهم أنهم موصوفون بالكمال و التمام‏ و العلم من‏ أوائل‏ امورهم‏ إلى‏ أواخرها، لا يوصفون في شي‏ء من أحوالهم بنقص و لا عصيان‏ و لا جهل.
اعتقادات الإماميه (للصدوق) ص96
بنابراين انبياء معصوم مطلق هستند هر چند مقام ائمه از انبياء غير از پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله بالاتر است
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
17 | ali | Iran - Tehran | ١٠:٥٣ - ١٤ خرداد ١٣٩٥ |
شبهه: إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا.یک مگر ائمه رجس و پلیدی داشتند که از انها رفع بشه؟بر اساس فهم مردم و ادبیات رایج اهل بیت انسان هر انکس هست که در منزل او سکنی گزیده و همسران هم شامل اهل بیت هستند این اصل بدیهی جطور در اینجا به گونه ای دیگه تاویل شده؟و سه خود پیامبر هم جز اهل بیت هست چون در خانه مورد نظر بوده و مراد از اهل بیت خود پیامبر هم هست چون خداوند در این ایه نفرموده اهل بیت پیامبر بلکه فرموده اهل البیت.چهار اگر ضمایر بخاطر جمع امده به این خاطر هست در زبان عربی هر گاه یک شخص مذکر به همراه چندین مونث به کار گرفته بشه اون لفظ به صورت مذکر میاد مثل یطهرکم چون پیامبر مذکر که خودش شامل اهل بیت میشه مذکر و همسران ایشان مونث پس به صورت جمع امده لطفا به این شبهات پاسخ بدین تشکر

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
درباره سوال اولتان بايد بگوييم: اين نوع سخن گفتن يعني يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ، نشان از يک قاعده در اين باره هست يعني اينکه از اول اراده خود بر اين قرار گرفته که پليدي اصلا در وجود اهل بيت نباشد مانند آيات يريد الله بكم اليسر ولا يريد بکم العسر که در اينجا يريد به صورت مضارع نيز امده است و اين بدين معنا نيست اراده خدا در خصوص سهل و آسان گيري نسبت به مردم فقط بعد از نزول اين آيه مي باشد! بکله مراد بيان اين نکته هست که بناي خدا هميشه بر اين است نسبت به بندگان سهل بگيرد بويژه اينکه فعل به صورت مضارع آمده است که در معني استمرار بسيار استعمال مي شود مثلا وقتي گفته مي شود ان الله وملائکته يصلون علي النبي معني آن اين نيست که درود خداوند وملائکه بر پيامبر صلي الله عليه و آله پس از اين محقق مي شود و قبل از اين خداوند پيامبر را نستوده است، بلکه معناي آن استمرار اين عمل است . در آيه تطهير نيز مضارع استمراري است
درباره سوال دوم و سومتان نيز بايد بگوييم: درابتدا اهل بيت الرجل شامل زن فرزند وحتي بستگان وي هم مي شود.اما در مورد اصطلاح ديني ،اصطلاح خاصي براي معني اهل وضع شده است که زنان پيامبر (ص) از اصطلاح خاص خارجند همچنانکه وقتي پيامبر به ام سلمه فرمودند: تنحى عن اهل بيتى «از اهل بيت من دور شو»، اگر زن پيغمبر جزء اهل بيت بود چگونه اين جمله صحيح بود؟ بلكه خود اين عبارت مى رساند كه به زن آن حضرت عنوان اهل بيت باز نمى گردد، اهل بيت افرادى هستند جدا، و زوجه فردى است جدا غير از آنها.
طبق روايت صحيح مسلم و غيره وقتي آيه تطهير نازل شد رسول اکرم (ص) حضرت علي و فاطمه و حسن و حسين را زير کساء قرار داد و آيه شريفه قرائت فرمود روايت صحيح مسلم:
قَالَتْ عَائِشَةُ خَرَجَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم غَدَاةً وَعَلَيْهِ مِرْطٌ مُرَحَّلٌ مِنْ شَعْر أَسْوَدَ فَجَاءَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيّ فَأَدْخَلَهُ ثُمَّ جَاءَ الْحُسَيْنُ فَدَخَلَ مَعَهُ ثُمَّ جَاءَتْ فَاطِمَةُ فَأَدْخَلَهَا ثُمَّ جَاءَ عَلِيٌّ فَأَدْخَلَهُ ثُمَّ قَالَ (إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا).
صحيح مسلم: 7 /130 ح 6414
وقتي پيامبر صلي الله عليه و اله فرمودند :اللهم ان هؤلاء اهل بيتى «خدايا اينان اهل بيت من اند» يعنى اين افراد فقط اهل بيت مرا تشكيل مى دهند، و اگر افراد ديگرى مانند زنهاى پيغمبر يا اقوام و عشيره آن حضرت نيز جزء اهل بيت بودند بايد بفرمايد: هؤلاء من اهل بيتى «خدايا اين افراد زير كساء از جمله اهل بيت من هستند» نه اينكه بگويد: اهل بيت من هستند
آنچه اهميت دارد اين است كه روشن شود منظور از اهل بيت درخصوص آيه تطهير چيست؟ رسول اكرم صلى الله عليه وآله كه از هر كس به اهداف ومعانى قرآن آگاه تر است، آن را مشخص و معين فرموده است. پيامبرصلى الله عليه وآله توضيح داده است كه منظور خصوص اهل كساء هستند و تصريح نموده كه ديگران و خصوصا همسرانش از دايره شمول آن خارج مى باشند. پيامبرصلى الله عليه وآله تاييد كرده كه آنان از اهل اويند ونه از اهل
و جالب است که خود پيامبر در روايات مختلف زنان خودش را از اهل بيت خودش خارج کرده است و وقتي دستور صلوات ميدهد اينها را دو قسمت مجزا اعلام مي کند
احمد بن حنبل ذکر کرده است:
23221 حدثنا عبد اللَّهِ حدثني أبي ثنا عبد الرَّزَّاقِ ثنا مَعْمَرٌ عَنِ بن طَاوُسٍ عن أبي بكر بن مُحَمَّدِ بن عَمْرِو بن حَزْمٍ عن رَجُلٍ من أَصْحَابِ النبي صلى الله عليه وسلم عَنِ النبي صلى الله عليه وسلم أَنَّهُ كان يقول اللهم صل على مُحَمَّدٍ وَعَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ وَعَلَى أَزْوَاجِهِ وَذُرِّيَّتِهِ كما صَلَّيْتَ على آلِ إبراهيم إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ وَبَارِكْ على مُحَمَّدٍ وَعَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ وَعَلَى أَزْوَاجِهِ وَذُرِّيَّتِهِ كما بَارَكْتَ على آلِ إبراهيم إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ قال بن طَاوُسٍ وكان أبي يقول مِثْلَ ذلك
پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله ميفرمودند : خدايا درود بفرست بر محمد و اهل بيت او و بر زنان و فرزندان او آنچنان که درود فرستادي بر آل ابراهيم تو ستوده هستى ، و برکت بده به محمد و اهل بيت او و زنان و فرزندان او آنچنان که بر آل ابراهيم برکت دادي ، به درستي که تو ستوده بزرگ هستي ابن طاوس گفت : پدرم چنين مي گفت
مسند أحمد بن حنبل ج 5 ص 374، اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشيباني الوفاة: 241 ، دار النشر : مؤسسة قرطبة – مصر
همچنين اگر بگوييم هرکس نام اهل بيت پيامبر بر او گذاشته شده است در اين صورت بايد سلمان نيز که از اهل بيت است مصداق آيه تطهير باشد!؟!!! در حالي که هيچکس نمي گويد سلمان از اهل بيتي است که مصداق آيه تطهير مي باشد. با اين وجود زنان پيامبر نيز اگر به آنها گفته مي شود اهل بيت مراد معني خاص و اصطلاح ديني آن نيست بلکه مراد معناي لغوي است
بنابراين خود پيامبر صلي الله عليه و آله اهل بيت را در اين آيه مشخص کرده اند
اما درباره سوال اخرتان در خصوص ضمير مذکر بايد بگوييم
خود علماي اهل سنت نيز اشاره کرده اند که اگر زنان نيز داخل در آيه بودن ( با توجه به اکثريت آنان که مونث مي باشند) در اين صورت بايد ضمير « کن» مي آمد اما با مذکر آمدن ضمير مشخص هست که مراد پنج تن آل عبا مي باشد نه غير
قسطلاني از بزرگان اهل سنت از ابن عطيه نقل کرده است که اگر مراد زنان بود ضمير «کن» مي امد
وهذا اختيار ابن عطية بعد أن نقل أن الجمهور على أنّهم: على وفاطمة والحسن والحسين. قال: وحجة الجمهور قوله تعالى:
عَنْكُمُ، وَيُطَهِّرَكُمْ ب «الميم» ولو كان للنساء خاصة لقال: عنكن.
{ابن عطية مي گويد :} جمهور ( اکثريت ) علماي اهل سنت نظرشان اين است که منظور از
در آيه علي و فاطمه و حسن و حسين ( عليهم السلام ) هستند و دليل آنها ضمير( ک ) مي باشد که در واژه هاي عنکم و يطهرکم با ( ميم ) ذکر شده و اگر اين آيه شامل زنان پيامبر مي شد ، مي بايست به جاي واژه عنکم خداوند واژه عنکن را يعني به صورت مؤنث در اين آيه مي آورد
المواهب اللدنية بالمنح المحمدية 2/ 681]
همچنين لازم است اشاره شود که آيا پيامبر صلي الله عليه و اله آيه را خوب مي فهمند يا کساني که ادعا مي کنند ايه شامل زنان نيز مي شود ؟! اگر واقعا زنان نيز جزء اهل بودند چرا وقتي زنان خواستند زير عباي پيامبر داخل شوند حضرت اجازه نداد و فرمود فقط پنچ تن جزء اهل بيت هستند .
اگر زنان مصداق اين آيه بودند چرا حضرت انها را جزء اهل بيت ندانست؟ آيا کساني که اين اشکالات را مطرح مي کنند ،از پيامبر (ص)، قرآن و ادبيات عرب را بهتر مي دانند؟
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
1 |محمدزمانی|Iran - Shiraz |١٧:٥٩ - ١٦ خرداد ١٣٩٥ |
0
 
0
برادر من وقتی پیامبراسلام (ص) در نماز خود حمد میخوانندو میگویند اهدناالصراط المستقیم یعنی ایشان در صراط مستقیم نیست و از خدا این رامیخواهد؟این مثالی برای سئوال اول شماست
18 | سلمان | Moldova - Chisinau | ١٣:٠٣ - ١٩ خرداد ١٣٩٥ |
سلام
میخواستم بدونم چرا الفاظ و عبارات نجاشی و شیخ طوسی در مورد خیلی از روات در کتب رجالیشون شبیه هم هست. هر دو از یک منبع مشترک اسنفاده میکردند یا از یکدیگه نقل میکردند؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
در اين خصوص چندين نظريه وجود دارد
الف: برخي مانند آيت الله بروجردي معتقدند فهرست نجاشي در حقيقت بر فهرست شيخ طوسي نظر داشته است و حتي گويند يک نوع حاشيه بر فهرست شيخ طوسي مي باشد
آيت الله سبحاني در اين خصوص چنين مي نويسد:
الخامس : أنه ألف فهرسه بعد فهرس الشيخ الطوسي بشهادة أنه ترجمه
وذكر فيه فهرس الشيخ والسابر في فهرس النجاشي يقف على أنه كان ناظرا
لفهرس معاصره ولعل بعض ما جاء فيه مخالفا لما في فهرس الشيخ كان لغاية
التصحيح وكان المحقق البروجردي قدس سره يعتقد بأن فهرس النجاشي
كالذيل لفهرس الشيخ .

الشيخ السبحاني، كليات في علم الرجال، ص 63، سال چاپ : ذي القعدة الحرام 1414
مؤسسة النشر الإسلامي
البته لازم به يادآوري هست که خود نجاشي متخصص در فن رجال بوده است و اين ناظر بودن به معني الگو گرفتن از کتاب شيخ طوسي نبوده است بلکه به تصحیح برخی اشتباهات پرداخته و از مطالب مربوط به آثار نویسندگان موجود در آن نظر داشـته اسـت
ب: اما در مقابل نظريه اول، برخي از محققين معتقدند: فهرست مزبور تحریر مجددي از یک فهرست کهن شـیعی است که در دسترس شیخ و نجاشی بوده است و ایـن دو مطالـب آن را نقـل و گـاه بـا استفاده از منابع دیگر و اطلاعات شخصی خـود تکمیـل، نقـد و تصـحیح کردنـد و در پایان، هر یک طرق خود به مؤلفات را ذکر کردند
مدرسی طباطبایی، میراث مکتوب شیعه از سه قرن نخستین هجری ص16
نکته پاياني اينکه نمي شود گفت واقعا نجاشي مطالب خود را از فهرست شيخ گرفته باشد و اين حاشيه بر الفهرست باشد!! چون قرائني در کتاب شيخ نجاشي وجود دارد ثابت مي کند که کتاب وي مستقل بوده است هر چند در برخي موارد با الفهرست شيخ شباهتي ديده مي شود
مثلا شيخ نجاشي در رجال خود درباره حسن بن عطيه مي نويسد: کسي از علماي شيعه را نديدم که براي او کتابي نقل کند
الحسن بن عطية الحناط
كوفي مولى ثقة وأخواه أيضا محمد وعلي ]و[ كلهم رووا عن أبي عبد الله عليه السلام وهو الحسن بن عطية الدغشي المحاربي أبو ناب ومن ولده علي بن إبراهيم بن الحسن روى عن أبيه عن جده ما رأيت أحدا من أصحابنا ذكر له تصنيفا.
رجال النجاشي ص: 35
اين در حالي است شيخ طوسي در الفهرست خود براي او کتابي ذکر کرده است
الحسن بن عطية الحناط
له كتاب
، رويناه بالإسناد الأول عن حميد عن أحمد بن ميثم عنه.
الفهرست للطوسي ص: 46
اين خود نشان مي دهد که کتاب شيخ نجاشي مستقل از کتاب شيخ طوسي بوده است
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
19 | سلمان | | ١٢:٠٥ - ٢٢ تير ١٣٩٥ |
سلام
در مورد سند و متن این روایت کشی که درباره زراره است 2 تا سوال دارم
حدثنی أبو جعفر محمد بن قولویه ، قال حدثنی محمد بن أبی القاسم أبو عبد الله المعروف بماجیلویه ، عن زیاد بن أبی الحلال ، قال قلت لأبی عبد الله ( ع ) إن زرارة روی عنک فی الاستطاعة شیئا فقبلنا منه وصدقناه و قدأحببت أن أعرضه علیک فقال هاته قلت فزعم أنه سألک عن قول الله عز و جل وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجّ البَیتِ مَنِ استَطاعَ إِلَیهِ سَبِیلًا،فقلت من ملک زادا وراحلة، فقال کل من ملک زادا وراحلة فهو مستطیع للحج و إن لم یحج فقلت نعم . فقال لیس هکذا سألنی و لاهکذا قلت ،کذب علی و الله کذب علی و الله ،لعن الله زرارة لعن الله زرارة،لعن الله زرارة،إنما قال لی من کان له زاد وراحلة فهو مستطیع للحج قلت و قدوجب علیه ، قال فمستطیع هو،فقلت لا حتی یؤذن له ، قلت فأخبر زرارة بذلک ، قال نعم . قال زیاد فقدمت الکوفة فلقیت زرارة فأخبرته بما قال أبو عبد الله ( علیه السلام ) وسکت عن لعنه ، فقال أماإنه قدأعطانی الاستطاعة من حیث لایعلم ، وصاحبکم هذا لیس له بصیرة بکلام الرجال
سید بن طاوس میگه سندش مرسله اما میر داماد در تعلیقش در کتاب کشی همین رو از سید بن طاوس نقل میکنه و میگه سندش بدون شک صحیحه و سید بن طاوس راوی (ماجیلویه) رو اشتباه گرفته ولی به نظر میرسه سید محسن امین هم در اعیان الشیعه نظر سید بن طاوس رو داره هر چند گفته سندش صحیحه کدوم نظر صحیحه؟
ولی در مورد متنش فرمایش امام صادق (ع) رو میشه با تقیه توجیه کرد ولی این حرف زراره (صاحبکم هذا لیس له بصیرة بکلام الرجال) چطوری با تقیه توجیه میشه؟
با تشکر

پاسخ:
با سلام
دوست گرامی
اولا: هر چند برخی سند روایت را صحیح دانسته اند اما مراد معتبر دانستن روایت نبوده است و این دلیل بر قبول متن روایت نیست
ثانیا: هر چند برخی سند را صحیح دانسته اند ولی مراد آنها صحت سند از ابن قولویه تا ماجیلویه بوده است و آنها متعرض مرسله بودن سند از ماجیلویه تا زیاد بن ابی حلال نشده اند در سند این روایت ، واسطه بین ماجیلویه و زیاد بن ابی حلال حذف شده است و لذا روایت مرسله است
همچنانکه آمده است:
قلت وهو ضعيف بحذف الواسطة بين ماجيلويه ، وبين زياد بن أبي الحلال
أبو غالب الزراري، تاريخ آل زرارة ص۶۵
ثالثا:این روایت توان مقابله با روایات فراوان و معتبر در مورد مدح زراره را ندارد
حر عاملي روايتي را چنين نقل کرده است:
محمد بن عمر الكشي في كتاب الرجال عن حمدويه بن نصير عن يعقوب بن يزيد عن محمد بن أبي عمير عن جميل بن دراج قال سمعت أبا عبد الله ع يقول‏ بشر المخبتين‏ بالجنة بريد بن معاوية العجلي- و أبو بصير ليث بن البختري المرادي و محمد بن مسلم و زرارة أربعة نجباء أمناء الله على حلاله و حرامه لو لا هؤلاء انقطعت آثار النبوة و اندرست
ابن براج گويد: برگزيدگان را به بهشت بشاره بده؛ بريده، ابوبصير، محمد بن مسلم و زراره هستند اين چهار نفر نجبا و امناء خدا بر حلال و حرام خدا هستند و اگر اينها نبودند آثار نبوت منقطع و از بين مي رفت
شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة إلى تحصيل مسائل الشريعة،مؤسسة آل البيت عليهم السلام - قم، چاپ: اول، 1409 ق.ج‏27 ؛ ص142
مرحوم مجلسى نيز در خصوص سند روايت گويد:
في الصحيح عن جميل بن دراج قال:
روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه (ط - القديمة) ج‏14 ؛ ص254
رابعا: در خصوص متن مورد نظر شما «صاحبکم هذا لیس له بصیرة بکلام الرجال» باید بگوییم این حرف زراره اشاره به امام صادق علیه السلام ندارد بلکه مراد زراره شخص راوی کلام امام است که به او اشاره می کند که او نسبت به کلام امام بصیرت ندارد بویژه اینکه زراره با لفظ « هذا» دارد اشاره می کند یعنی «این شخص در کنار زراره و دیگران » . این در حالی هست که امام صادق علیه السلام در آن جلسه که این مسئله مطرح شده، حاضر نبود تا لفظ « هذا » اطلاق شود لذا آمده است زیاد آمد به کوفه و سخن امام را برای زراره نقل کرد قال زیاد فقدمت الکوفة فلقیت زرارة فأخبرته بما قال أبو عبد الله ( علیه السلام ) وسکت عن لعنه
همچنین اگر مراد زراره امام بود باید می گفت« صاحبنا» نه صاحبکم
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات
20 | عبداللهی | | ٠٠:٢١ - ٣٠ شهریور ١٣٩٦ |
سلام علیکم
دریکی از سایتهای اهل سنت که متعلق به بلوچستان بود این متن امده بود از قول ابن تیمیه :
قال شیخ الإسلام ابن تیمیه رحمه الله :
« فإن تسلیط الجهال على تکفیر علماء المسلمین من اعظم المنکرات وانما اصل هذا من الخوارج والروافض الذین یکفرون ائمه المسلمین لما یعتقدون انهم اخطأوا فیه من الدین وقد اتفق اهل السنه والجماعه على ان علماء المسلمین لا یجوز تکفیرهم بمجرد الخطأ المحض بل کل أحد یؤخذ من قوله ویترک الا رسول الله ولیس کل من یترک بعض کلامه لخطأ أخطأه یکفر ولا یفسق بل ولا یأثم فان الله تعالى قال فى دعاء المؤمنین ربنا لا تؤاخذنا ان نسینا او اخطأنا وفى الصحیح عن النبى ان الله تعالى قال قد فعلت ».
( مجموع الفتاوی ۳۵ / ۱۰۰ ).

ترجمه :

« براستی که جسور و مسلط گردانیدن و آزاد گردانیدن جُهال و عوام الناس بر تکفیر علماء مسلمین ، از بزرگترین و عظیم ترین منکرات است.
أصل و اساس این منکر عظیم فقط از خوارج و روافض گرفته شده است.
آن کسانی که أئمه ی مسلمین را بدلیل آنچه که اعتقاد دارند و در آن مسائل دین به خطأ رفته اند تکفیر میکنند ، در حالی که أهل سنت و جماعت اتفاق نظر دارند بر اینکه جائز نیست علماء مسلمین را به مجرد خطایی محض تکفیر نمود.
بلکه هر شخصی غیر از پیامبر صلی الله علیه و سلم ، بعضی از اقوالش مقبول و بعضی اش مردود است ، و اینگونه نیست که هر کسی که بعضی از کلامش به سبب خطایی که مرتکب شده ، ترک و مردود گردید ، تکفیر یا تفسیق شود ، بلکه حتی گناهکار هم نمیشود ، زیرا الله متعال در دعاء مؤمنان – به آنها آموزش داده و – فرموده:
« ربنا لا تؤاخذنا إن نسبنا أو أخطأنا ». و در حدیث صحیح آمده که الله تعالی در جواب این دعاء فرموده است : « چنین چیزی – یعنی عدم مؤاخذه بر خطأ و اشتباه و نسیان – را نمودم ».

نظر شما پیرامون نظر ابن تیمیه چه میباشد ؟؟؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامی
اولا: این اتهام و دروغ های ابن تیمیه نسبت به شیعه فقط این مورد نیست او بدون دلیل نسبت هایی را به شیعه داده است که در هیچ جایی وجود ندارد
جهت اطلاع بيشتر به اين ادرس رجوع كنيد
ثانيا: خود ابن تیمیه مسلمانان اهل سنت را که اعتقاد اشاعری دارند را تکفیر می کنید چطور این را به شیعه نسبت می دهد!!!
فمن قال أنا شافعي الشرع أشعري الإعتقاد قلنا له هذا من الأضداد لا بل من الارتداد
مجموع الفتاوى ج 4 ص 177
http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=10693
با سلام
دوست گرامی
21 | ناصر | | ١٥:٥٣ - ٠٤ شهریور ١٣٩٨ |
باسلام وخسته نباشید
تو یکی از سایتهای اهل سنت امده که نصی بر انتصاب امام حسن مجتبی ع از سوی حضرت علی ع نداریم بلکه مردم اورا انتخاب کردند ایا این حرف اهل سنت درسته ؟؟؟

پاسخ:
با سلام
فقط در کتاب کافی (به جز دیگر کتب شیعه) باب نص بر امامت امام حسن علیه السلام 7 روایت ذکر کرده است.
برای اطلاع بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید:
https://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=5043
موفق و مؤید باشید
گروه پاسخ به شبهات
مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
1 |ناصر||٢٣:٣٦ - ٠٤ شهریور ١٣٩٨ |
0
 
0
باتشکر وسپاس از پاسختان
اگر از منابع اهل سنت در این زمینه مطلبی وارد شده بیان کنید
پاسخ:
با سلام
در رابطه با امام کاظم علیه السلام در منابع اهل سنت مطالبی آمده است که در لینک زیر موجود است:
https://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=5940
موفق و مؤید باشید
گروه پاسخ به شبهات
مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
2 |ناصر||٢٠:١٩ - ٠٥ شهریور ١٣٩٨ |
0
 
0
سلام اگر برامامت منصوص امام مجتبی در منابع اهل سنت امده محبت کنید ادرس دهید
پاسخ:
با سلام
نصی که در منابع اهل سنت در بارۀ خلافت امام حسن علیه السلام دانسته اند، همان حدیث معروفی است که در فصل اول در کلمات بزرگان اهل سنت نقل شد. متن حدیث در نقل مسند بزار چنین است: قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «الخلافۀ بعدی ثلاثون سنه».
البزار أبو بکر أحمد بن عمرو. مسند البزار (البحر الزخار) تحقیق د. محفوظ الرحمن زین الله، ج9، ص280.
این حدیث در نقل ابن حبان با اضافه ای و در سنن ابی داود با کمی تفاوت نیز وارد شده است.
ابن حبان محمد، الصحیح لابن حبان بترتیب ابن بلبان. تحقیق: شعیب الأرنؤوط، ج15، ص 392.
أبو داود، سلیمان بن الأشعث، سنن، بیروت، دار الفکر تحقیق: محمد محیی الدین عبد الحمید مع الکتاب: تعلیقات کمَال یوسُفْ الحوُت والأحادیث مذیلة بأحکام الألبانی علیها، ج2، ص622.
هرکدام از نقل های این روایت در نظر گرفته شود به روشنی استفاده می شود که حکومت تا سی سال پس از پیامبر صلی الله علیه و آله به صورت خلافت بوده و حضرت، صاحبان حکومت در آن دوران را جانشینان خود دانسته اند؛ به همین جهت ابن تیمیه و دیگران خلفای آن دوران را منصوص می دانند
ابن تیمیة الحرانی، أحمد بن عبد الحلیم، مجموع الفتاوی المحقق: أنور الباز ـ عامر الجزار، ج19، ص35 و شرح العقیدة الطحاویة، ج1، ص473.
ابن حجر هیثمی آن را نص به خلافت امام حسن علیه السلام می شمرد.
الصواعق، ج 2، ص392.
برخی از مورخان به این معنا تصریح نموده اند؛ مانند ابن کثیر در «البدایۀ و النهایة» در بحث از دوازده امام، امام حسن علیه السلام را یکی از آنها دانسته است؛ زیرا امیرالمؤمنین علیه السلام به خلافت او وصیت نموده و مردم هم با ایشان بیعت کرده اند.
البدایة والنهایة، ج6، ص249.
در روایت «الاغانی» می خوانیم: «ابوالاسود دوئلی روز شهادت امیرالمومنین علیه السلام بالای منبر رفته و در شأن حضرت سخنرانی نمود و گفت: ایشان امامت پس از خود را به فرزند و شبیه رسول خدا صلی الله علیه و آله وصیت نموده است، امید دارم خداوند به واسطۀ او این ضایعۀ بزرگ را جبران نموده و آتش فتنه را خاموش گرداند. با او بیعت کنید که رشد شما در آن است.»
الأغانی، ج12، ص381.
این نقل به خوبی می رساند که طبق منابع اهل سنت، وصایت امام حسن علیه السلام نزد یاران امیرالمؤمنین علیه السلام امری روشن بوده است.
موفق و مؤید باشید
گروه پاسخ به شبهات
مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
   
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها